Aflevering camper in haven Antwerpen

Eindelijk is het zover en gaan we de camper naar de haven van Antwerpen brengen. Het is werkelijk schitterend weer , de zon schijnt uitbundig en de lucht is staalblauw. Alleen is er een koude wind zodat de temperatuur niet boven de 3 graden celsius uitkomt.

We rijden met twee auto’s op twee hakuna’s . Voor degenen die het nog niet weten: ik noem onze tomtom ” hakuna” naar het liedje uit de “Lion King “Hakuna Matata”, wat betekent: maak je geen zorgen . Het zal een ieder duidelijk zijn dat dit de meest treffende benaming is voor een tomtom. Doordat er een leeftijdsverschil zit tussen de twee hakuna’s (Dick heeft uiteraard de nieuwste) wordt de weg niet altijd gelijk aangegeven, maar met wat handgebaren uit het raam (we zijn per slot van rekening gewend om onder water met onze handen te praten) zitten we al snel met camper en auto op de juiste weg naar de kaai.

Echter in het havengebied is het niet zo makkelijk uit te vinden waar we precies naar toe moeten, na wat vragen bij kantoortjes rijden we uiteindelijk een vrachtwagenparkeerplaats op waar een gebouw staat waar we klaarblijkelijk de benodigde papieren moeten halen. Binnengekomen zien we een lege kale gang met wat computers en een lange rij chauffeurs die voor een probleemloket staan. Daar wij ons zelf niet als een probleem beschouwen, de verlader heeft toch alles in orde gemaakt, gaan we daar niet staan.  Vragend waar dan wel naar toe worden we toch naar het probleemloket verwezen. 

Geduldig wachten we en na een uur zijn we aan de beurt, moeten echter eerst een velletje papier met gegevens invullen dus worden weer weggestuurd en na invulling van de benodigde gegeven gaan we opnieuw in de rij staan. Alle pogingen elders terecht te kunnen mislukken.
We zijn en blijven een geval voor het probleemloket. 
Weer een half uur later , het is inmiddels 12 uur en we staan al meer dan 1 1/2 uur te wachten, staan we weer vooraan en worden we door de computer niet herkend.

Dus maar de verlader bellen die aangeeft dat het wel eens voorkomt dat de rederij vanuit Duitsland geen bericht geeft aan de rederij in Belgie , maar hij maakt het in orde. En ja hoor binnen een kwartier worden we uit de rij geroepen en kunnen we de benodigde papieren in ontvangst nemen. Nu nog even een stempel halen bij de douane. Deze is alleen geinteresseerd  in het feit of wij wel de eigenaar zijn en na copieen van deze eigendomsbewijzen zet hij stempels op de papieren.

Inmiddels heeft Dick bij de aanwezige chauffeurs geinformeerd waar we nu naar toe moeten en door de heldere aanwijzingen ( hek uit en dan na twee groepjes van 2/3 bomen rechtsaf tot een rood hek) vindt Dick al snel de goede plek . Uiteraard heb ik Dick eerst naar een totaal verkeerde plek geloosd zodat hij weer achteruit moest en er een file van vrachtwagens ontstond. Het rode hek is de juiste plek en Dick mag al snel met een man van het haventerrein de camper achter de hekken rijden. Helaas kan ik niet mee en mag ik ook geen foto’s maken, dus wachten totdat Dick terugkomt .

Op weg naar huis komen we er achter dat de standaard van de hakuna nog in de camper zit en dat we die eigenlijk bij de huurauto in Washington nodig hebben, dus we rijden nog even terug en krijgen bij uitzondering nog de gelegenheid onze hakuna houder weg te halen.  Dick krijgt daarbij meteen uitleg over de verzegeling van de camper op het haventerrein. Met stralende zonneschijn rijden we terug in de wetenschap dat de boot niet woensdag maar pas donderdag 10 maart zal vertrekken uit Antwerpen. De ” Atlantic Concert”  is namelijk nog lang niet in de haven van Antwerpen aangekomen en vertrekt pas dinsdag 8 maart om 14.00 uur uit de haven van Liverpool.