Afscheid van vrienden en familie

De reis wordt nu werkelijkheid. Vandaag hebben we een bijeenkomst georganiseerd voor vrienden en familie, ook al gaan we zelf pas over ruim drie weken vliegen. Dit weekend is echter de enige mogelijkheid om iedereen, die dat nog wil, de gelegenheid te geven onze Frankia te bekijken. Volgend weekend moeten we namelijk inpakken en de dag erop wordt de Frankia ingescheept in de haven van Antwerpen.
Er zijn al veel aanmeldingen binnengekomen en we realiseren ons dat het niet mogelijk is om én gasten te ontvangen, én hen de Camper te laten zien én ook nog een drankje en versnapering aan te bieden. Gelukkig bieden Thecla, Hannah en Thomas aan om de versnaperingen en drankjes voor hun rekening te nemen, wat een enorme opluchting is.

Het weer zit dit weekend niet mee. Nadat er vanochtend nog wat opklaringen waren is het nu gaan regenen en niet zo zacht ook. Dick heeft echter het zonnenscherm uitgerold en de camper zodanig neergezet dat een ieder droog van binnen naar buiten kan komen. In de camper staat de kachel aan en het is redelijk behaaglijk.
Rond half 2 komen de de eerste vrienden en familieleden. We vinden het heel leuk om hen allemaal te zien en hen te laten zien waar we het komende jaar in zullen rondreizen en we vragen iedereen iets neer te schrijven in het logboek van de Camper. Of dat nu echt zo handig is denk ik niet want het veroorzaakt wel een opstopping in de Camper. Ach, dan kan men ervaren hoe het is om in een Camper te zitten en de tijd te nemen. Als ik nu het logboek opensla en alle lieve woorden erin lees, ben ik heel blij dat men de moeite heeft genomen iets op te schrijven.

Het stroomt echt vol en al snel hebben we haast geen tijd meer om ook nog met al onze vrienden en familieleden te praten. Ach hopelijk hebben ze er begrip voor en amuseren ze zich toch wel. Dick en ik genieten in ieder geval enorm van alle belangstelling.
Het was heerlijk dat jullie in zo grote getale zijn gekomen. Het heeft ons heel goed gedaan. We zullen het zeker na afloop van onze reis nog een keer herhalen. Mogelijk dan iets meer opgesplitst zodat we wat meer tijd hebben om met jullie allemaal te praten.

Alle dank in ieder geval ook aan Thecla, Hannah en Thomas die ervoor gezorgd hebben dat we iets te snoepen hadden, die heerlijke hapjes maakten en ons voorzagen van drinken. Ondanks de reisafstand die ze ’s avonds nog moesten afleggen gingen ze niet eerder weg dan nadat iedereen weg was en alles weer picobello in orde was. Met zo’n afscheid, zulke heerlijke vrienden en familie (en niet te vergeten de leuke cadeaus) kan het niet anders dan dat we een goede reis gaan maken.

Gelukkig hebben Sandra en Rene een prachtige website gebouwd die we tijdens de reis met onze belevenissen kunnen gaan vullen. De instructies zijn inmiddels geschreven door Sandra en deze zijn erg duidelijk, enkele knelpunten en overzettingen naar computer, telefoon en e-reader zijn nog eens extra uitgelegd en we kunnen nu al onze multimedia-middelen gebruiken om jullie met deze reis mee te laten genieten.