Deel 2 Thailand-Laos reis november 2012
Local bus
Donderdag 15 november vertrekken we uit het leuke plaatsje Kanchanaburi. We wilden eigenlijk ook nog naar de Hellfire pass maar dat bewaren we tot februari wanneer we hier met Rieta en Hugo gaan rondtrekken. We hebben uitgevogeld dat er een lokale bus naar Suphan Buri rijdt vanwaar een bus doorgaat naar Ayutthaya. Dat betekent dat we geen toeristenbus hoeven te nemen maar ook dat we overgeleverd zijn aan het Thaise ritme van reizen. Al binnen de drie kilometer van het busstation stopt de bus (die overigens al een half uur later was vertrokken) omdat de chauffeur moet eten. En daar wijkt niet alleen in Thailand maar in heel Azie alles voor. Zo brengen we de volgende 20 minuten in de bus door die steeds heter wordt naarmate de zon hoger aan de hemel komt te staan. Maar net op het moment dat ik van plan ben om de chauffeur toch te vragen zijn pauze wat te bekorten (had hij niet gesnapt) komt deze aangeslenterd en nadat de motor nog zo’n 5 minuten heeft “warm” gedraaid vertrekken we toch echt uit Kanchanaburi. We zitten in een localbus en dus sloffen we door de stoffige straten , maken omweggetjes om mensen in en uit te laten en om een buskaart af te stempelen maar uiteindelijk arriveren we na twee uur in Suphan Buri. Daar staat tot onze verrassing een minivan met airco gereed die slechts 10 minuten later vertrekt en ons binnen de anderhalf uur in Ayutthaya afzet. Op loopafstand van het busstation liggen verschillende guesthouses. Helaas blijkt onze eerste voorkeur vol te zitten, in ieder geval de kamers met balcon, en andere guesthouses die we bekijken zijn somber, donker en zonder mogelijkheid om buiten te zitten.
Guesthouse Ayathaya
De doorzetter wint en bij het 6e guesthouse treffen we een prachtige kamer met voor en achter balcon en een prachtige zitgelegenheid. We hoeven niet lang te aarzelen, dit is weliswaar een dure kamer (750 baht, 19 euro) maar wel de meest gewenste. Nadat we onze rugzakken op de kamer hebben neergelegd en ingecheckt, alsmede de mail bekeken, lopen we de stad in om rond te kijken. Slechts een maal eerder zijn we in deze voormalige hoofdstad van Thailand geweest, nu ja, met een tour vanuit Bangkok hebben we een van de vele tempels bekeken en nadat we langs een staande Bhoeddha waren gelopen werden we weer voortgedreven naar de wachtende mini-van om naar een ver buiten Ayutthaya gelegen paleis te rijden. De stad is ons dus helemaal niet bekend. Hij doet wel erg oorspronkelijk aan en al snel zijn we ondergedompeld in de echt Thaise cultuur, eten een worstje van het houtsvuur en drinken water. Dat laatste is hard nodig want de temperatuur schommelt rond de 35 graden en er staat geen zuchtje wind. Iedere spier die je beweegt is eigenlijk al te veel en we verliezen liters vocht. Gelukkig zijn alle marktstalletjes overdekt en kunnen we de zon ontwijken. Na een uurtje rondwandelen arriveren we bij de Chao Phraya River die hier duidelijk smaller is dan bij Bangkok maar wel vinden ook hier de transporten van sleepboten plaats.
Sleepboot op de Chao Phraya rivier
Het blijft bijzonder om te zien hoe iele sleepboten, die wel alleen uit motor bestaan, vier aan elkaar gekoppelde transportbakken voortslepen. Nog lange tijd blijven we rondhangen bij het water. Het is hier namelijk iets koeler. Uiteindelijk geeft onze maag aan dat er best wel iets genuttigd mag worden zodat we weer richting guesthouse lopen en in een van de vele gezellige straatjes een restaurantje opzoeken. Het is inmiddels donker geworden en er komt weer meer leven op straat. De temperatuur daalt immers met enkele graden.We eten simpel maar lekker en ondanks het spannende boek van Dan Brown vallen we toch voor tienen in slaap.
Omdat ik vergeten ben de wekker te zetten worden we vrijdag 16 november pas rond half negen wakker. Het ontbijt bij P.U. Inn smaakt goed en verkwikt lopen we even later naar de hoofdstraat om fietsen te huren. Het duurt even voor we een geschikt exemplaar vinden wat en rijdt en remt, maar dan rijden we ook even later door het historical park van Ayutthaya op weg naar onze eerste tempel, Wat Maha That. We willen deze tempel zien vanwege het beruchte Bhoedda hoofd in de wortels van een boom.
Bhoedda hoofd tussen de boomwortels
En passant zoeken we op hetzelfde tempelcomplex ook nog een cache die tussen de tempelcomplexen verborgen ligt. Het is heerlijk om op eigen houtje rond te kunnen dwalen langs de prachtige ruines , de Bhoeddha beelden te bewonderen en de overblijfselen van de eeuwen oude ruines waar nu alleen nog de vleermuizen onderdak vinden. We fietsen vervolgens nog naar enkele tempels en trachten ook nog wat caches te vinden, wat helaas niet altijd lukt. De omstandigheden waarin je in dit land caches moet zoeken zijn tientallen malen moeilijker dan in ons koude west Europa. Na eindeloos door uitgedroogd land en grasvlaktes te hebben rondgefietst geven we de poging om nog meer caches te vinden maar op. Stoffig, bezweet en vuil rijden we eind van de middag terug naar ons guesthouse, brengen de fietsen terug naar de verhuur , nemen een uitgebreide koude douche en zetten ons dan op een terrasje in de hoofdstraat waar we naar mensen kijken een heerlijk ijskoud biertje drinken en smaakvol indiaas eten. Daarna lees ik nog wat op mijn nieuwe E-reader uit de USA terwijl Dick probeert ons corrupte mailprogramma te herstellen wat helaas niet helemaal lukt. Onze mail zullen we voorlopig via webmail van xs4all moeten verzenden en binnenhalen want onze gewone mail is echt uit de lucht.
Wanneer we zaterdagmorgen 17 november wakker worden stortregent het en snel haal ik onze korte broeken die op het balcon hingen te luchten, naar binnen. De temperatuur is in een paar uur met zeker 12 graden gedaald . Gelukkig is de regen snel voorbij en kunnen we na het ontbijt onze backpacks droog overbrengen naar het kantoortje van het guesthouse. Hier zullen ze blijven staan tot we vanavond tegen achten naar de bus gebracht worden.
Overblijfsel uit de oude hoofdstad van het koninkrijk Siam
Omdat we toch nog een paar andere tempels willen bekijken die redelijk ver uit elkaar staan huren we opnieuw fietsen en rijden we even later weer door de schitterende parken van het historische Ayutthaya. Dick heeft de kaart van het historische centrum en de tempels goed in zijn hoofd want zonder veel te kijken leidt hij ons naar Wat Lokkaya Sutha waar zich de grootste liggende openlucht Bhoedda bevindt, 42 meter lang en 8 meter hoog. We boffen want niet alleen is deze Bhoeddha schitterend ook worden er filmopnames gemaakt zodat er overal kinderen rondlopen in traditionele klederdracht. We blijven wat langer hangen om dit schouwspel te bekijken. Nadat er grote touring cars voorrijden waar hordes toeristen uit komen, fietsen we verder naar stillere oorden en vooral op zoek naar drinken, want dat is waar aan een mens hier behoefte heeft.
Liever spelen...
Na veel rondfietsen in de inmiddels weer hete zon , genietend van de kleine plekjes schaduw waar het veel beter is uit te houden, rijden we terug naar ons guesthouse waar we onze fietsen inleveren en dan de koelte van een massage huis opzoeken. Er zijn betere massages geweest en het kopje thee na afloop ontbreekt maar toch lopen we een uur later ietwat opgefrist weer rond langs de vele winkeltjes.
We doden de wachttijd met wat eten, drinken, douchen en praten. En dan komt tegen achten toch eindelijk de TukTuk voorrijden, waar wij en nog twee andere gasten met onze bagage ingeladen worden. De tocht door de drukke buitenwijken van Ayutthaya duurt redelijk lang maar na een 40 minuten arriveren we bij een grote verkeersweg waar de VIP bus vanuit Bangkok al staat te wachten. Onze rugzakken worden onderin geborgen en wij klimmen de trap op naar de bovenverdieping van de bus waar zich de zitplaatsen bevinden. Helaas vinden we geen twee vrije stoelen naast elkaar maar helemaal voorin zijn wel twee stoelen door een gangpad van elkaar gescheiden waar we plaatsnemen.
Deze hadden we dus niet
Het zou een VIP bus moeten zijn met slechts 28 tot 32 plaatsen maar er zitten zeker 39 mensen in de bus en de kwaliteit laat wel wat te wensen over. Noch dekens noch water wordt verstrekt dus is het te hopen dat de temperatuur niet al te veel daalt. We zetten onze stoelen een stuk naar achter wat direct commentaar oplevert van Dick’ s achterburen, twee Israelische meisjes die de ruimte voor hun voeten opgevuld hebben met rugzakken en zodoende meer ruimte nodig hebben voor hun benen. Maar na veel draaien en woelen vinden we dan toch eindelijk een ietwat comfortabele houding die ons een groot deel van de nacht doet doorbrengen. Ook al hebben we niet het gevoel dat we niet echt slapen toch dommelen we iedere keer gewoon in want plotseling zien we het daglicht verschijnen en rijden we een benzinestation binnen. Niet om even een plaspauze in te lassen maar om ons de bus uit te jagen. Afhankelijk van je bestemming in Chiang Mai krijg je een plekje in een Saeng Thaew ( open vrachtwagentje met zijbanken) toegewezen en met zijn twaalven tegen elkaar en de bagage geklemd, vervolgen we onze tocht. Wij zitten helemaal achterin en moeten, daar ons guesthouse, Top North, als eerste wordt bereikt, langs de andere 10 man wringen. Na ons even georiënteerd te hebben en een paar minuten rondlopen vinden we de weg naar Top North en staan even later in een mooie kamer. Nu ja mooi, het is een echt aziatische kamer ,wel zonder kakkerlakken maar met wat kleine mankementen . Daarentegen is het wel een ruime kamer met airco, zijn er plekken om buiten te zitten, ligt het centraal en is er een zwembad zodat je, nadat je een dag in de hitte hebt rondgelopen, een verkoelende duik kunt nemen.
Heel even, alleen voor mij.
We douchen ons, trekken schone kleren aan wat geen overbodige luxe is na een nacht in de bus doorgebracht te hebben en brengen onze vuile kleding naar een kleine laundry iets verder in de straat. Ondanks het feit dat het pas10 uur in de ochtend is schijnt de zon al krachtig en is het 32 graden. Na ons heerlijke ontbijt lopen we binnen het ommuurde gedeelte van Chiang Mai waar alles goed is aan te lopen. We zoeken wel de schaduwplekjes op en lopen regelmatig naar een terrasje om even een fruit shake te nuttigen. Veel drinken is met deze temperaturen bittere noodzaak. Tegen een uur zijn we terug bij ons guesthouse. De kamermeisjes zijn van mening dat we een andere kamer moeten betrekken met wat minder mankementen. Maar helaas die kamer komt die dag toch niet vrij. Ach het biedt ons gelegenheid even wat af te koelen in het zwembad en aan ons stukje voor de website te schrijven. Tegen vier uur lopen we opnieuw de stad in want zondags staan enkele straten vol met marktkraampjes en wat is er leuker dan op je gemakje bij al die kraampjes te kijken en net dat ene koopje te vinden. Dat komt er echter niet want terwijl ik me wel eens te buiten ga aan allerlei onnodige snuisterijen die je verder nooit meer gebruikt is Dick veel praktischer ingesteld. Als ik al iets oppak herinnert hij me aan nutteloze zooi die ik eerder heb gekocht en nooit gebruikt. Daarnaast is er nog een praktisch bezwaar want alles wat we nu kopen moeten we (ik) nog 4 weken meesjouwen.
Night market Chiang Mai
Gelukkig zijn er geen grote koopjes verleidingen en tegen half negen als we heel veel marktkraampjes hebben gezien, een optreden van een band hebben bijgewoond die verf promoot en ook wat hebben gegeten, lopen we terug naar ons guesthouse waar we nog tot laat buiten op de grote balkon voor onze kamer kunnen zitten.
Maandag 19 november blijkt de betere kamer vrijgekomen te zijn want als ik voor de komende nacht ga betalen wordt mij de sleutel van deze kamer overhandigd. We verhuizen onze rugzakken en toiletspullen en lopen dan ons straatje uit om op de hoek fietsen te huren. Vandaag willen we namelijk een paar caches zoeken die redelijk ver uit de buurt zijn en met fietsen is dat goed te doen. Het kost even tijd om de juiste fiets te vinden (overal mankeert eigenlijk wel wat aan) maar uiteindelijk rijden we op twee stevige banden met slappe remmen richting treinstation. Terwijl een monnik zijn natte kleding aan een naast de rails gespannen waslijn hangt speuren wij voorzichtig rond bij een handlorry waar we al snel een klein magnetisch kokertje ontdekken.
De monnik en de cache
Gelukkig loopt de monnik weg zodat wij onbespied het kokertje kunnen pakken en loggen. Uiteraard snuiven we ook wat reissfeer op bij de perrons. Onze volgende bestemming is het busstation. We willen graag de vertrektijden weten van de bus naar Chiang Rai en dankzij het goede richtingsgevoel van Dick komen we er zonder haast omwegen te maken. Is het binnen het ommuurde gedeelte van Chiang Mai gewoon om fietsers te zien, in dit gedeelte is dat niet het geval en we worden regelmatig nagekeken. Niemand fietst hier. Iedereen verplaatst zich met een TukTuk, Saeng Thaew of motorbike (125 cc) en natuurlijk rijden er ook gewone auto’s. Nadat we de vertrektijden hebben opgeschreven rijden we verder de buitenwijken van Chiang Mai in. Het wordt nu lastiger om de juiste weg te vinden, er zijn veel smalle straatjes en velen lopen dood tegen pittoreske waterpartijen. Op zich is dat geen probleem want dan rijd je gewoon weer terug maar er hangen ook overal honden rond die hun territoir furieus verdedigen. Zelfs de honden zijn geen vreemdelingen gewend en al helemaal geen fietsers. Wil je niet gebeten worden moet je of hard fietsen of ze van je af schoppen. Na wat ronddwalen vinden we uiteindelijk een brede doorgaande weg die ons naar de universiteit leidt waar de laatste cache verstopt is. Gelukkig begint het net te regenen als we aankomen zodat er niemand buiten rondloopt . Het moet toch een vreemd gezicht zijn om twee Falang (vreemdelingen) rond te zien neuzen bij een sculpture midden op een verkeersplein. Na nog even geschuild te hebben voor de plotseling neervallende regen (vreemd hoor in dit jaargetijde) arriveren we terug in het centrum. Na al dat fietsen op deze gammele vervoersmiddelen hebben we wel zin in een massage dus zetten we koers naar de vrouwengevangenis. Enkele jaren geleden mochten we hier binnen rondkijken en toen zijn we hier ook gemasseerd door de vrouwelijke gevangenen die hier het massagevak leren en daarmee als ze vrijgelaten zijn in ieder geval een vak kunnen beoefenen. Door de vele afleidingen op onze weg er naar toe (o.a het bekijken van enkele mooie tempels) arriveren we te laat bij de gevangenis om vandaag nog gemasseerd te worden dus rijden we verder door de stad tot we bij een massage gelegenheid komen die er van buiten goed uitziet. We krijgen er geen spijt van want het is een supermassage, ook al is deze hardhandig. Als we weer buiten staan is de nacht al ingevallen en moeten we toch wel even zoeken waar we precies zijn maar al snel vinden we onze weg door de smalle steegjes van de binnenstad en kunnen we onze fietsen weer inleveren.
Een glas op de verjaardag van Yvonne
We eten vandaag luxe bij de Italiaan Pom Pui, naast ons guesthouse. Zolang we al in Chiang Mai komen (de eerste keer was 12 jaar geleden) bestaat deze eetgelegenheid al en altijd is er uitstekend eten. Doordat de temperatuur ’s avonds beduidend hoger ligt dan in voorgaande jaren kunnen we eindelijk eens plaatsnemen in de romantisch verlichte tuin en we laten ons de maaltijd en de wijn goed smaken.
Na een goede nachtrust worden we pas om acht uur wakker op dinsdag morgen. We hebben gelukkig geen afspraken en kunnen dus op ons gemakje ontbijten voor we ons naar de massage begeven want graag wil ik eens een uitgebreide rug en nek massage terwijl Dick hunkert naar een olie massage. Opnieuw blijkt de massage erg goed te zijn en na afloop gaan we lekker door de stad rondslenteren, nog wat tempels bekijken en uiteraard langs winkeltjes lopen. Dat laatste blijft toch altijd leuk in een ander land. We kijken nog of we hier misschien een kleine snelle laptop kunnen vinden maar alle laptops zijn wat verouderd. Daarnaast is het een nadeel dat naast het Europese schrift ook de Thaise lettertekens op het toetsen bord staan. We vinden het dus niet zo’n goed idee hier een nieuwe laptop te kopen. We zullen het deze vakantie met ons kleine netbook moeten doen. Dat is niet altijd plezierig als je en een stukje voor de website wilt schrijven en ook wilt mailen en foto’s uitladen. Maar ja dat is de concessie die je doet als je met een rugzak rondtrekt.
Rond twee uur arriveren we weer bij ons guesthouse met maar een gedachte, een verkoelende duik in ons zwembad. Dat is heerlijk. Helaas duurt de verkoeling niet echt lang want tien minuten nadat je uit het zwembad bent stroomt het zweet alweer over je gehele lijf. Ach we zijn wat opgefrist. Omdat het echt te warm is om wat te ondernemen tot de duisternis invalt gaan we lekker in de schaduw zitten lezen en op de computer werken en het lukt ook nog even lekker met tante Ank te skypen. Ook kletsen we wat met onze buren die in hetzelfde guesthouse zaten in Ayutthaya , de Belg Mark met zijn Thaise “ vriendin” One (volgens mij een lady boy, een veronderstelling die later juist blijkt te zijn). Als de schemer invalt en de temperatuur dragelijk wordt lopen we weer gezellig door de stad, kijken naar mensen zitten op een terrasje en eten lekker Thais. De hitte put uit want als we weer terug zijn bij ons guesthouse blijven we nog maar even lezen voor we ons bed in duiken.
Een levendige Panda
Woensdag 21 november zijn we al half acht wakker en na het ontbijt onderhandelen we met een Saeng Thaew driver over de prijs om ons naar de dierentuin te brengen. Het is een redelijk eind buiten de stad maar na wat onderhandelen worden we het eens over de prijs zodat we rond negen uur al bij de dierentuin zijn. Het is en lekker koel en er zijn nog niet zoveel mensen. De dierentuin van Chiang Mai is leuk maar ook wel erg verwarrend. Op het Pandahuis na staat er weinig aangegeven en regelmatig dwaal je over de heuvels en door de dalen van deze dierentuin met zijn enorme grondoppervlakte. Maar we zien wel veel, hippo’s die aan de wandel zijn, leeuwen die alert zijn en met elkaar spelen en zelfs de panda’s (meestal voor dood liggend op een boomtak) hebben besloten dat ze deze morgen eens actief bezig zullen zijn en dus genieten we van al die levendigheid. Rond drie uur houden we het voor gezien en pakken een Saeng Thaew terug naar de stad samen met een paar Maleisiers met wie we gezellig praten over vakantie ervaringen. Voor we het weten worden we bij de Tha Pae poort, een van de 4 poorten die de deels ommuurde stad van Chiang Mai rijk is, afgezet. Op weg naar ons guesthouse drinken we nog even een lekkere fruitshake en dan is het tijd om ons lekker onder te dompelen in ons zwembad. Top North is misschien niet het allermooiste GH maar het erbij horende zwembad is wel heerlijk na een warme dag. Inmiddels hebben we ook het password van een tegenoverliggend guesthouse bemachtigd dus een ietwat sneller internet. Ja we leven hier niet voor niets in het jaar 2555. Europa met zijn slechte internetmogelijkheden kan nog heel veel leren van dit land.
De rest van de middag zitten we op de balkon voor onze kamer. Helaas komt er niet echt veel van werken op de computer. One, de Thaise vriendin van onze Belgische buurman blijkt haar hart te willen uitstorten en heeft daarvoor mij uitgekozen. Dick ziet het gebeuren en besluit lekker naar de massage te gaan en ik hoor de ellende aan van One , maar mag ook de prachtige siliconen borsten bewonderen die er in Bangkok operatief zijn ingezet. Uiteindelijk verdwijnt One met Mark naar een van de vele barretjes in de stad, komt Dick terug van de massage en gaan we lekker in de stad eten.
Niet al te laat liggen we in bed. Morgen moeten we uiterlijk zeven uur op want dan worden we opgehaald voor een kookcursus. Al ruim voor zevenen ben ik wakker en we zitten dus veel te vroeg te wachten op ons transport naar de cooking class. Dat komt ook omdat we niet eerst gaan ontbijten. Na elkaar worden de deelnemers bij hun guesthouse opgehaald en als we compleet zijn stoppen we bij een locale markt waar niet alleen de ingrediënten worden gekocht maar waar we ook informatie krijgen over de kruiden en rijstsoorten. Daarna zetten we koers naar een buiten Chiang Mai liggende farm waar we beginnen met het klaarmaken van de verschillende gerechten. Iedereeen heeft een eigen kookeiland en ingrediënten om de gekozen gerechten te kunnen bereiden.
Aan de zelf gemaakte dis
Ingespannen zijn we bezig met het maken van curry’s het snijden van groente en kruiden maar dan komt toch eindelijk het moment dat we onze zelf gekookte gerechten mogen opeten. En het smaakt ook nog lekker. Gelukkig heb ik me beperkt tot slechts een pepertje want anders was het me echt te spicy geweest. Met een volle maag kunnen we wat relaxen in de tuin en gezellig met elkaar praten over ieders ervaringen met rondtrekken in dit land. Rond twee uur beginnen we aan een tweede kooksesssie , de bereidselen krijgen we in een doggybag mee om vanavond op te kunnen eten. Wel eten we nog wel de desserts die we maken waarbij ik wel van mening ben dat de door mij vervaardigde sticky rice met mango zo in een sterren restaurant zou passen. Helaas merk ik dat Dick een andere mening is toegedaan.
Rond half vijf zijn we weer terug bij Top North, net op tijd om onze was op te halen bij de laundry. Heerlijk weer is alles schoon in de rugzak. Uiteraard benutten we de rest van de tijd met lekker zwemmen in het zwembad en werken op de computer, tot dat de plek toch wat minder aangenaam wordt door rondvliegende en vooral bijtende kleine muggetjes.