British Columbia, Yukon and to Alaska

16 tot 25 Juni 2017 – British Columbia, Yukon en Alaska

Male Mountain Sheep

Als we vrijdag opstaan is het droog en slechts 5 graden, wat niet bijzonder is op deze hoogte bij Summit Lake, maar de bergen zijn zichtbaar wat op deze woeste plek erg aangenaam is. We zijn nog niet op de weg of er verschijnt een kudde Bighorn Sheep. Naast moeders en kleintjes nu eindelijk een mannetje met zijn imposante hoorns. Ze bestuderen ons nauwkeurig maar gaan er uiteindelijk toch vandoor. Nadat we dit schitterende Stone Mountain Provincial Park verlaten hebben zakken de wolken en na eerst miezer is er al snel echte regen. Wel jammer want we rijden nu langs het mooie Muncho Lake. Helaas kunnen we alleen de bergen zien, verhuld in een regensluier.

Big Moose

Gelukkig blijft het niet regenen zodat we een Moose kunnen bewonderen die langs een airstrip loopt. Hij is erg schuw en wil niet op de foto maar toch lukt het hem op beeld vast te leggen voor hij in de bossen verdwijnt. Na enige tijd over gravel te hebben gereden, waardoor de camper nog smeriger wordt dan hij al is, arriveren we bij Liard River Hotsprings Provincial Park.

Een obligate stop langs de Alaska Highway vanwege de warmwater bonnen. Er is nog voldoende plek omdat het pas eind van de ochtend is als we er arriveren.

Liard Hot Springs

We vinden een mooi plekje en na koffie te hebben gedronken lopen we naar de Hot Springs om er te badderen. Wat is dat heerlijk dat warme water na de kou van vanochtend. Na een uurtje dobberen en kletsen met andere badgasten gaan we terug naar de camper. We ruiken enigszins naar rotte eieren maar het blijkt een probaat middel te zijn om de vele hier aanwezige muggen op afstand te houden. Op de campground worden bomen omgehakt (Tree Falling in Progress staat er op een waarschuwingsbord) en als ik vraag of ik wat takken mag meenemen krijg ik te horen dat ik ook stammetjes kan pakken. Dat is niet aan dovemans oren gezegd en al snel voel ik me als de met eikeltjes rondrennende eekhoorn, alleen heb ik mijn armen volgeladen met houtblokken. Nadat we nog een foto gemaakt hebben van de voor de campground grazende wilde Buffalo, gaan we het houtvuur ontsteken. Het heen en weer lopen met hout loont want het is niet alleen heel droog hout en vlamt dus goed maar ook hebben we zoveel hout dat we ons enige uren aan het houtvuur kunnen verwarmen en natuurlijk bereiden we ook ons eten erop. Rond 9 uur ga ik nog even de Hot Springs in terwijl Dick foto’s uitzoekt voor de website. Zaterdag 17 juni rijden we al vroeg weg. Doordat we steeds noordelijker komen en het dus langer licht blijft vergissen we ons weleens in de tijd. Het is op dit deel van de Alaska Highway niet erg want in de ochtend kun je soms veel wildleven zien.

The quick running Fox

Wij worden in ieder geval niet teleurgesteld want naast enkele grazende Buffalo’s alsmede een grotere groep met kleintjes (in totaal zien we 52 Buffalo’s ), rent een Vos met een net gevangen konijn een hele tijd naast ons, zien we een Stekelvarken en ook een wegspringend Mule Deer langs de weg. Helaas is het weer nog niet in orde en miezer, regen, hagelbuien maar ook zon, wisselen elkaar af. In Watson Lake gaan we naar de Downtown camping. Dick wil publiceren, ik wassen en nadat deze werkzaamheden achter de rug zijn lopen we in een waterig zonnetje naar het “Signpost Forest” om te kijken of ons bord “de Reiskranen, Holland” er nog hangt.

Reiskranen Sign in Watson Lake

Ondanks het feit dat ik de juiste coördinaten vergeten ben mee te nemen vinden we direct ons bordje en na enkele foto’s en een bezoek aan het Visitor Center waar een goede film is over de constructie van de Alaska Highway lopen we terug naar de camper. We zijn rozig van de kou en het wandelen. Zondag 18 juni kan het weer geen groter contrast geven want als we opstaan is de lucht staalblauw, schijnt de zon en is het al vroeg 15 graden. Heerlijk weer om een stukje te gaan rijden want we willen naar Whitehorse toe, 435 km verder op. De weg is absoluut niet saai en voert ons weliswaar door bomengebied maar regelmatig verschijnen besneeuwde bergtoppen voor en naast ons. We genieten van deze omhoog en omlaag kronkelende Alaska Highway. Om twee uur arriveren we in Whitehorse waar we in het Visitor Center wifi hebben. Dick gaat de Engelse versie van onze website publiceren en natuurlijk checken we onze mail en sturen berichten. We blijven er dus redelijk lang hangen en pas eind van de middag rijden we naar Walmart. Ik hoef niet te vragen of we er mogen staan want er staan al 40 andere campers en caravans en er is een plaatje waarop staat waar je wel en niet mag staan. Na nog wat caches zoeken en inkopen doen verblijven we de rest van de avond heerlijk in onze camper. Het is 25 graden maar met alle ramen open is het binnen goed uit te houden. Maandag 19 juni staan we bijtijds op en zien lampjes knipperen, we hebben een “gasfailure”. Wat er aan de hand is en hoe het te verhelpen is weten we niet maar het is wel vervelend want ons gas slaat telkens uit.

RV Cleaning

We gaan zien of dit zo blijft en na wat boodschappen rijden we naar Twin Lakes waar we al 4 maal eerder hebben overnacht omdat het zo’n schitterend plekje aan het meer is. Ondanks het feit dat er best wel wat campers staan is ons vaste plekje hier vrij. Wel fijn want het is aan het water en geeft ons de mogelijkheid om de camper te wassen met water uit het meer. Het is echt nodig dat de camper onderhanden genomen wordt want hij is stinkend smerig. Doordat we regelmatig kletsen met andere camperaars die in de loop van de middag komen binnendruppelen duurt het tot 4 uur voor de camper weer “Spic en Span” is en wij ons kampvuur kunnen aansteken. Helaas gaat het nu ook heel hard waaien en de temperatuur daalt van 26 naar 16 graden.

Storm and Wind at Twin Lakes

Ondanks het feit dat we naast het vuur zitten is het niet echt lekker buiten. Gelukkig gaat na een uur de storm liggen, verandert het meertje weer van een woeste zee naar kalm water en kunnen we verder genieten van ons vuur, de zon en natuurlijk heerlijk geroosterd vlees. En dan is om 11 uur ’s avonds onze accu leeg en de lampjes van “gasfailure” knipperen opnieuw. Ondanks het late uur zet Dick onze generator aan en sluiten we de Amerikaanse gasfles aan. Onze camper heeft een buitenaansluiting die tevens als noodaansluiting te gebruiken is. Om 1 uur ’s nachts hebben we in ieder geval weer wat spanning en de buiten aangesloten gasfles levert gas dus we kunnen rustig slapen. Dick denkt dat het apparaat dat de beveiliging van onze gasflessen regelt kapot is. Na een korte nachtrust, het blijft licht, staan we om 6 uur op en al snel zitten we in de auto naar Dawson City.

Fireweed along the road

De weg heeft last van de “permafrost”, overal zitten gaten en kuilen en we hobbelen wat af. Wel groeit en bloeit er overal Fireweed langs de rand van de weg. Helaas is de camping in Dawson City zelf vol maar net erbuiten is wel plek. Daar de Wifi van de camping niet werkt pakken we de fietsen en rijden naar het Visitor Center waar Wifi is en we niet alleen een noodkreet sturen naar de dealer maar ook naar Dick en Kaye in Alaska. En nu maar hopen dat we snel iets horen want een gasfailure is wel heel erg vervelend. De rest van de middag fietsen we rond in Dawson City en tegen 7 uur gaan we lekker wat eten bij Sourdough Joe. Als we terugfietsen naar de campground is het een stuk koeler. Van 26 graden is de temperatuur naar 20 graden gedaald. De wekker gaat woensdag 21 juni om 6 uur af en daar er nog steeds geen Wifi is pakt Dick zijn mobile en belt naar onze dealer in Nederland. Onze mail heeft men nog niet gelezen maar bevestigt wordt dat waarschijnlijk de beveiliging kapot zal zijn. We spreken af dat we hen zullen mailen waar ze een nieuwe beveiliging naar toe kunnen sturen. Nu maar hopen dat dat snel gebeurt. Nadat we ontbeten hebben en ook een paar wassen gedraaid rijden we opnieuw naar het Visitor Center om daar de dealer te informeren waar het onderdeel naar toe gestuurd kan worden. Dat het wat later is maakt niet uit want door een tijdsverschil van 9 uur met Nederland werkt daar toch niemand meer. Nadat de mail weg is fietsen we terug naar de campground om de laptop weg te brengen alvorens opnieuw naar Dawson te fietsen. De afstand is slechts 3,5 km dus dat is niet echt een probleem. Als we opnieuw naar het stadje fietsen wordt de lucht zwart en aan de rand van Dawson begint het te regenen.

Rain and hail in Dawson City

We zoeken onderdak bij de Royal Canadian Mounted Police en dat is maar goed ook want zodra we onze fietsen op de veranda gezet hebben begint het te onweren en te hagelen. Het is noodweer en we zijn blij dat we droog staan. Binnen enkele minuten groeien plassen water aan tot meertjes en ligt er een laag van enkele centimeters hagel. Een uur lang gaat het buiten tekeer maar wij staan droog in het bureau en kletsen gezellig met de politieman en zijn vrouwelijke collega. Dan stopt de regen en pakken we onze fietsen weer om naar het centrum te rijden waar we natuurlijk een kijkje nemen bij de Goudsmit en mooie oorbellen kopen voordat we terugrijden naar de campground, ons verkleden, jassen aantrekken (de temperatuur is inmiddels gezakt naar 16 graden) en weer terugfietsen naar Dawson om bij Diamond Tooth Gertie te genieten van de show die je terugbrengt naar de jaren van de Goldrush. Het is al druk als we er arriveren maar we vinden een mooi plekje vooraan en doden de tijd tot de show begint met gezellig kletsen met de andere gasten aan tafel. Er zijn drie shows op een avond en het is een feest deze bij te wonen.

Diamond Tooth Gertie

De danseressen zijn erg goed en Gertie de zangeres brengt ons in vervoering. Veel mensen vertrekken na de eerste of tweede show terwijl juist de laatste show erg leuk is. De mensen uit Dawson komen dan en laten op luide wijze van hun waardering blijken, iets wat in de Goldrush tijd ongetwijfeld ook zo gebeurde. Rond half 1 is de show afgelopen en als we buiten komen schijnt de zon nog. Op deze langste dag van het jaar gaat hij ook niet meer onder. Het is vreemd om in compleet daglicht rond te rijden. Alleen het feit dat er geen auto’s rijden noch geparkeerd staan maakt dat je weet dat het ver na middernacht is. Pas half twee gaan we slapen.

The Dredge #4

De volgende morgen hebben we duidelijk een slaaptekort maar we willen om 10 uur bij de Dredge zijn. Natuurlijk arriveren we er veel te vroeg en moeten we nog een uur wachten voor de rondleiding begint. De groep is erg groot en de gids weinig inspirerend dus zijn we blij als na een uur de rondleiding afgelopen is en we naar de campground in Dawson kunnen rijden. Inmiddels hebben we een plaatsje in Dawson zelf. Na een koffie is het tijd naar de Cabin van Robert Service te lopen. Deze beroemde schrijver arriveerde na de Goldrush in Dawson maar kreeg inspiratie om erover te schrijven na de verhalen die hij hoorde. Voor degenen die de schrijver Robert Service niet kennen volgt een klein deel uit “The Spell of the Yukon”.

The Spell of the Yukon

Poems at Robert Service cabine

Het ene na de andere gedicht wordt voorgedragen, we horen het aan en genieten. In de bundel die we 6 jaar geleden gekocht hebben kan ik alles lezen maar deze gedichten, voordragen in de buitenlucht, met op de achtergrond de Cabin van Robert Service laten een diepe indruk achter. In de warme zon het is inmiddels 30 graden, lopen we terug naar de Yukon. Voordat onze rondwandeling door Dawson begint is er gelukkig even tijd om op een terrasje te genieten van een milkshake. Natuurlijk kun je zelf de oude gebouwen hier bekijken maar de tijd van de Goldrush gaat pas echt leven als je er ook verhalen bij hoort uit die tijd en naar binnen kunt. En gidsen van Parks Canada (ook vaak in de dracht van die tijd) zijn daar erg goed in. Ze voeren ons terug naar 1896 en we zien hoe het leven zich afspeelde in dit stadje. Pas 2 uur later is de wandeling afgelopen en lopen we terug naar de campground. Even wat drinken in het warme zonnetje, verkleden en opnieuw naar Diamond Tooth Gertie. Het eten is erg lekker in dit gokpaleis en opnieuw genieten we van drie fantastische shows met zang en dans. De volgende morgen worden we pas om 8 uur wakker en na heerlijk gedoucht te hebben rijden we naar de ferry.

Slowly on the Yukon River Ferry

Er staat helaas een lange rij dus we moeten meer dan een uur wachten voor we over de Yukon River gezet kunnen worden en aan onze tocht over de Top of the World Highway kunnen beginnen. De weg voert ons over de bergkam naar de grens. Hebben we eerst nog stralend weer, aan de grens begint het te regenen. Of dat de toegangsprocedure versnelt of het feit dat we geen wapens en weinig alcohol bij ons hebben weten we niet maar na twee minuten krijgen we een stempel mogen Alaska inrijden en om drie uur arriveren we in Chicken waar al snel de zon doorbreekt.

De weg is duidelijk verbeterd ten opzichte van drie jaar geleden en slechts een klein stuk weg is echt slecht en geeft het gevoel dat je van top tot teen door elkaar geschud wordt en geen schroef in de camper blijft zitten.

Panning for Fortune

Iedere keer dat we in Chicken komen wil ik goud pannen en nu, het is immers mooi weer, is dit mijn kans. We kopen een pan en een vergunning en niet veel later zijn we bezig om goud te zoeken. Met hulp van ervaren goudzoekers die aanwijzingen geven hoe je de pan moet bewegen om de stenen kwijt te raken en het black sand en het “goud” te behouden en waar je op moet letten lukt het ons om minuscule goudsnippers te vinden en Dick vindt zelfs een “picker”in zijn goudpan, een ministukje goud. We hebben enorm veel pret, goud zoeken is verslavend ondanks het feit dat we alleen snippertjes vinden. Na 4 uur is onze claimtijd op en stoppen we. Het is dan al bijna 9 uur. Helaas regent het de volgende morgen en het ziet er niet uit dat het vandaag opklaart. Wel jammer want we wilden vandaag verder naar goud zoeken.

The “Picker”

Dat zal dan een andere keer moeten gebeuren. Door de regen rijden we over merendeels onverharde wegen naar Tok. Daar aangekomen ziet onze auto er weer ongelooflijk smerig uit. Het is echt nodig hem even af te spoelen. Gelukkig is onze campground helemaal verlaten en kan Dick het ergste vuil er met een waterslang afspoelen. Ondertussen maak ik gebruik van een laundromat om nog wat kleding te wassen. Doordat het ’s middags harder gaat regenen laten we onze wandeling door het langgerekte Tok voor wat het is en besteden we de rest van de middag aan lezen en administratie