De Canadian Rocky Mountains

De Canadian Rockies

Na een heerlijke wandeling in Lake Louise Village gaan we ’s middags als het wat zwaarder bewolkt raakt, ons stukje voor de website schrijven en passende foto’s erbij zoeken. Rond 4 uur staat alles klaar om te verzenden dus lopen we met onze laptop naar het postkantoor in het winkelcentrum van Lake Louise. Daar gaan we buiten zitten onder een van de vele afdakjes die het kleine winkelcentrum telt en zoeken toegang tot het internet (vanmorgen voor een kalenderdag bij de Canadian Post gekocht).

We zitten er niet alleen te internetten, naast ons zit ook een groepje Canadezen met hun laptops. Het is buiten gewoon ingericht op internetters want er zijn overal langs de winkelramen bankjes waar je uit de wind kunt zitten en in de muren zijn op diverse plekken (werkende) stopcontacten bevestigd zodat we de batterij van onze accu niet hoeven uit te putten.

Twee uur later hebben we onze post beantwoord en een nieuw stukje is op de website gepubliceerd. Enigszins verkleumd lopen we de 2 km terug naar de camper. De temperaturen liggen rond de 10 graden en dan koel je toch wel af als je twee uur buiten hebt gezeten ook al is dat op een plekje uit de wind.  Ach in de camper aangekomen drinken we een heerlijk glaasje wijn, zetten we de standkachel even aan en we hebben het zo weer warm.

Als we woensdag 25 mei opstaan is het zwaar bewolkt en regent het. Het heeft dus geen zin  om bij Lake Louise een bergwandeling te gaan maken. We trekken nu liever verder over de Icefield Parkway, dwars door de Rockies, naar Jasper.
Hangen de eerste 50 kilometers de wolken nog bijna op de grond, al snel trekken deze op en kunnen we de prachtige bergwereld van de Canadese Rocky Mountains bewonderen. We stoppen bij enkele prachtige uitzichtpunten en genieten van de woeste natuur.

Bij het Columbia Icefield aangekomen schijnt de zon volop en is een groot gedeelte van de lucht blauw. Mooier kunnen we niet wensen en we lopen naar de voet van de Athabasca Glacier. Het is schrikken hoever deze zich inmiddels al heeft teruggetrokken. Meer dan 1½ km in de laatste 150 jaar. En vanaf het jaarbordje 2000 moeten we toch nog een honderd meter lopen voor we daadwerkelijk aan de voet van deze gletscher komen. Het is een heerlijke wandeling. Het zicht op de ons omringende bergen is goed en we proberen middels het nemen van vele foto’s het beeld van deze majestueuse bergwereld vast te leggen.
Omdat we niet genoeg krijgen van de bergen en gletschers bekijken we het uitzicht  ook nog even vanaf het terras van het Icefield Center en dan pas rijden we weer verder.

Heel snel stoppen we weer voor een prachtige waterval en even later vanwege een Grizzly die zich in de berm naast ons bevindt. Hij loopt  in onze rijrichting zodat we telkens, na enige foto’s en film geschoten te hebben, weer een stukje naar voren kunnen rijden. We hebben een prachtig zicht op dit enorme beest en gaan zelfs uit de auto om hem beter te kunnen bekijken als hij wortels opgraaft langs de berm. De Grizzly heeft  absoluut geen interesse voor de op zo’n 20 meter afstand aanwezige mensen met hun camera’s  en laat rustig toe dat we van hem genieten. Na pas zo’n 35 minuten trekt hij dieper het bos in en rijden we verder.

In  Jasper aangekomen zoeken we eerst een plekje op de campground in het Nationale Park en we vinden tussen de bomen een mooi zonnig plekje met uitzicht op de bergen. Wat zijn we blij dat we ook een Canadese jaarpas voor de Nationale Parken hebben gekocht. Inmiddels zijn we al zo vaak in een National park geweest dat we de aankoopprijs van een jaarpas (136 dollar) er al lang uit hebben.
Omdat het pas 4 uur is gaan we met de camper naar het dorp om de was te doen. We hebben veel vuil goed en kunnen 3 grote machines vullen. Om de wachttijd te doden eten we een heerlijk ijsje en lopen we wat in dit leuke dorpje rond. 2 uur later rijden we de 4 km terug naar Whistlers Campground. Alles ligt weer lekker schoon in de kastjes en op het bed.

Het weer blijft mooi want op de camping kunnen we ook nog even buiten zitten alhoewel we nu wel onze Hoodie aan moeten daar het anders wat te fris is. Lange tijd  houden we het buiten dan ook niet uit. We merken wel dat we weer noordelijker zitten want het blijft erg lang licht en pas tegen half 10 wordt het schemerig.

Als we donderdagmorgen opstaan is het prachtig weer, zon en blauwe lucht. Alleen de temperaturen blijven nog  rond de 12 graden hangen. We benutten deze mooie dag om naar Lake Maligne te rijden. Op de weg hier naartoe rijden we langs Medicine Lake, een meer wat ondergrondse doorgangen heeft en derhalve vaak zonder water staat omdat dat weggelopen is. Nu echter staat het redelijk vol water (twee jaar geleden rond deze tijd hebben we het meer helemaal leeg gezien). Een deel van de oever is afgesloten vanwege een broedende Bald Eagle. We speuren net zo lang totdat we het nest gelokaliseerd hebben en maken er foto’s van. En ja hoor na heel veel inzoomen kun je de Eagle broedend op het nest zien zitten.
Enkele meters verder zien we een Hoary Marmot langs de weg waar we ook  een prachtig plaatje van kunnen maken , we zijn helemaal verguld met onze nieuwe camera.
 Lake Maligne is nog helemaal bevroren.
We zien  het ijs schuiven en glinsterende ijskristallen kapot breken. Ook hier is de dooi dus ingetreden. Al snel lopen we verder langs dit mooie meer en ik betreur het dat er nog zoveel ijs ligt. Wat  had ik hier graag een duikje gemaakt , het water wat niet bevroren is ziet er namelijk kraakhelder uit. We zullen echt nog eens in een ander jaargetijde terug moeten keren naar deze plekken.

Na zo’n 2 uur te hebben gewandeld rijden we terug en gaan naar de Maligne Canyon. Ook al is het al drie uur de zon schijnt nog volop en dus besluiten we nog even een wandeling door de Canyon te maken. Het blijkt een wat langere wandeling te zijn dan voorzien  maar hij is prachtig dus pas 3 uur later na prachtige uitzichten op de Canyon en zijn woest stromende, kolkende rivier en watervallen komen we enigszins vermoeid bij de camper terug. Bij elkaar hebben we vandaag tenminste 5 uur stevig gewandeld en geklommen.

In tegenstelling tot donderdag is het vrijdag 27 mei zwaar bewolkt  en het zicht op de bergen is verdwenen. Wel is het droog en hebben we geen wind. De temperaturen blijven rond de 12 graden hangen en buiten ontbijten is er nog niet bij.
Met wolken in het dal moet je niet de bergen in willen trekken dus gaan we vandaag heerlijk door Jasper rondwandelen en winkelen. Een wat minder favoriete bezigheid van Dick maar op een dag als vandaag loopt hij wel gezellig mee winkeltje in en winkeltje uit. Mogelijk weet hij ook wel dat ik al die prachtige aanlokkelijke kledij toch niet zal kopen. De prijzen in Canada liggen hoog en zelfs de schoenen die ik graag zou kopen zijn in Amerika bijna 30 % goedkoper dus de aanschaf ervan zal nog even op zich laten wachten.

Internet is hier moeilijk te vinden en al helemaal niet in het heerlijke Cafe Mondo wat zelfs WiFi free is. Volgende het Visitors Center heeft de bakker (The Other Bear Paw Bakery) wel WiFi dus daar drinken we opnieuw heerlijke koffie en genieten van verse muffins. Na veel problemen lukt het Dick uiteindelijk om WiFi op zijn laptop te  krijgen. Helaas kunnen we alleen berichten lezen en niets versturen, het lukt ook niet als ik de tweede laptop uit de camper gehaald heb. Voorlopig kunnen we dus geen berichten versturen.
Tegen de middag trekken de wolken iets op en wandelen we nog een stukje maar al snel wordt het te koud buiten en gaan we naar de camper waar we heerlijk een film kijken .

Zaterdagmorgen schijnt de zon weer heerlijk maar drijven er ook veel wolken langs. Geen echt bergwandel weer dus we gaan weer terug naar Lake Louise, opnieuw over de Icefield Parkway, maar nu van Noord naar Zuid. Al snel stoppen we omdat er veel auto’s langs de weg staan en ja hoor, een Black Bear.
Ook al is hij niet verder dan 20 meter van ons verwijderd toch zien we alleen zijn omtrekken , hij blijft namelijk wortels uitgraven en kijkt op nog om, geen enkele maal heeft hij zijn kop opgeheven.
Ach dan maar weer verder rijden en speuren naar andere beesten. Het lijkt net een safari in de nationale parken. Vlakbij de plek waar we op de heenweg de Grizzly zagen loopt (nu aan de andere kant van de weg) opnieuw een Grizzly langs de kant van de weg (of het dezelfde is mogen jullie uitmaken aan de hand van de foto’s). Volgens Dick is het dezelfde maar ik denk dat het een andere is.

Opnieuw hebben we de gelegenheid deze machtige beer goed te bekijken. Wat een beest en wat ziet hij er lief uit. Toch zijn ze gevaarlijk en moet je er niet te dicht bijkomen. De grizzly heeft echter geen enkele belangstelling voor ons mensen langs de weg , alleen voor  eten en de wortels die hij her en der opgraaft.
De snelheid van deze beesten is enorm groot. Als hij verder loopt langs de berm moet ik, om hem bij te kunnen houden, rennen. Gelukkig stopt hij nog even om ons een laatste blik op hem te gunnen en dan na 20 minuten  trekt hij  weer dieper het bos in.

Nagenietend rijden we verder. Ditmaal krijgen we op de Icefield Parkway met alle weersgesteldheden te maken. Zon en blauwe lucht als we uit de auto zijn om een waterval of een beer te bekijken. Sneeuw als we bij de Atabasca en Bow Glacier rijden. En daarna weer zon en blauwe lucht. In ieder geval krijgen we voldoende opklaringen en zon om van de prachtige bergwereld te kunnen genieten, maar zelfs met een sneeuwstorm is de omgeving imponerend.

Op de camping in Lake Louise worden we hartelijk begroet. Onze camper herkennen ze want die is wel erg afwijkend van de hier rijdende campers. We krijgen opnieuw een mooi plaatsje toegewezen.  Naast ons komen even later Nico en Ingrid uit Amstelveen te staan met wie we gezellig praten over het prachtige Canada, het reizen hier en samen drinken we een biertje. Eerst nog buiten maar al snel binnen in de camper omdat het toch wel erg koud buiten is. We hebben een gezellige avond.

Alle neerslag is er gisteren klaarblijkelijk uitgesneeuwd want als we zondag 29 mei opstaan is er weer staalblauwe lucht en zon. Na het ontbijt en het uitzwaaien van Nico en Ingrid rijden we naar Lake Moraine. Twee jaar geleden, toen we daar naar toe wilden rijden, was de weg nog ingesneeuwd, maar gisteren hebben ze hem opengesteld. Het meer is nog bevroren dus de weerspiegelingen van de bergen zijn niet te zien maar de hoog oprijzende bergen rondom het meer zijn prachtig.
We proberen een wandeling langs het meer te maken maar na ongeveer 45 minuten lopen keren we terug. Regelmatig zinken we tot onze knieën in de sneeuw en een paar keer is dat wel grappig, zeker als het een ander overkomt, maar al snel worden we door en door nat en is de lol eraf. Wat is het jammer dat we nu geen cross country skies hebben want dan hadden we hier een prachtige tocht kunnen maken. Zo’n aanschaf komt op het lijstje van te wensen zaken.

Na nog een laatste blik op de majestueuze bergen rondom Lake Moraine, rijden we de 18 km naar Lake Louise. Hier is het enorm druk. Busladingen Chinezen lopen er rond en poseren voor  Chateau Lake Louise, een imposant gebouw aan het uiteinde van het meer. Ook Lake Louise is nog bijna helemaal bevroren, maar het wandelpad langs het meer is dankzij de vele wandelaars wel al volledig sneeuw vrij.
We maken een prachtige wandeling langs het meer en pas na zo’n 1½ uur keren we om vanwege de dreigende borden van “avalanche gevaar” en omdat de sneeuw ook hier weer te hoog wordt om doorheen te lopen. Genieten nog van de Chipmunk, de Golden Mantled Ground Squirrel en de  brutale Clarks Nutcrackers die naar je toekomen. Al deze dieren worden door de vele toeristen gevoederd (Don’t feed the wildlife staat op vele borden) en zijn dus absoluut niet bang van mensen, integendeel er valt wat bij hen te halen. Als ik dus te uitdagend mijn vinger uitsteek naar een Squirrel bijt die er in. Ik blijk niet zo’n lekker hapje te zijn want verontwaardigd verdwijnt de Squirrel weer achter de rotsen.

Ter verduidelijking, er zijn hier verschillende soorten Eekhoorns, aan de tekening is te zien welke soort het is, een geplastificeerde vouwkaart en een boekje met de meeste dieren hebben we inmiddels gekocht om de verschillende dieren uit elkaar te houden, maar soms is informeren bij een Ranger ook nodig om tot een definitieve naam te komen. Borden langs de weg tonen vaak de dieren op hun mooist maar als ze net de winter uit zijn gekomen of de geweien van de Elks, Mule Deer of Mouse zijn nog niet of slecht zichtbaar, sommigen krijgen elk jaar een nieuw gewei, kunnen leken zich flink vergissen in de naam.
Tegen 4 uur komen we met rozige gezichten terug op de camping waar we  in het zonnetje gaan zitten (eindelijk kan dat) en ik (Tita) prompt in slaap val.

Maandag is het opnieuw prachtig weer maar het aantal wandelingen rondom Lake Louise is wat beperkt door de aanwezigheid van sneeuw dus besluiten we verder te trekken. We willen vannacht in het vlakbij gelegen Yoho National park slapen.
Onze eerste stop zijn de Spiral Tunnels in de Kicking Horse Mountains. Deze Spiral of keertunnels zijn gemaakt om de steilte van de afdaling van de treinen sterk te verminderen, geen slechte zaak als je leest dat er eind 1800 toch regelmatig treinen ontspoorden en te pletter sloegen.
Omdat de keertunnels leuker zijn om te bekijken wanneer er een  trein doorheen rijdt wachten we op een voorbij rijdende trein. Dat wachten is niet onaangenaam door de heerlijke zon en de vele mensen met wie we een praatje maken. Na zo’n 30 minuten horen we de trein aankomen. De trein is zeker 3 km lang en op drie verschillende hoogte niveaus zien we de trein langs ons en door de keertunnels rijden, er komt werkelijk geen einde aan. Voor de kenners onder de lezers, wij telden meer dan 150 wagons met vooraan 2 locomotieven, 1 in het midden en 1 achteraan. Een leuk gezicht om te zien.

Na de trein volledig op zijn tocht door de keertunnels gevolgd te hebben rijden we naar Lake Emerald in Yoho National Parc.  Eerst nog  een bezoek aan een “Natural Bridge”, de snelstormende rivier loopt hier door een smalle doorgang waar de bovenkant nog van in tact is en dan gaan we verder richting Lake Emerald.
Eindelijk een meer wat niet bevroren is, nu kunnen we eens zien hoe de weerspiegeling van de bergen is in het water. We lopen er enige tijd rond gaan vervolgens een paar kilometer terug naar Field, een klein dorpje waar we een super heerlijke homemade Hamburger eten en vinden dan vlakbij Field een eenvoudige campground tussen de bergen waar we de rest van de middag lekker buiten zitten en genieten we van de kilometerslange treinen die de berg op en af rijden.
Voor het eerst in lange tijd hebben we tussen de middag  buiten op een terrasje in Field kunnen lunchen in ons T-shirt.  Zou het dan nu echt warmer worden?

’s Avonds koelt het flink af en we kruipen tegen 6 uur de camper in waar we heerlijk verder in onze  ebooks  lezen. Wat een uitvinding is dat zeg, we kunnen nu al niet meer zonder.

Ook de laatste dag van Mei begint weer met stralende zon en blauwe lucht  We proberen een van de hoogste watervallen van Canada in Yoho National Park te bezoeken maar komen na enkele kilometers tot de ontdekking dat we dan toch de resterende 14 kilometers moeten gaan fietsen. Op zich is dat niet zo erg maar wij hebben daar nu geen zin in. We willen zo snel mogelijk naar Golden toe om te kijken of er al wat bekend is over onze post. Dus klauteren we alleen naar een wildstromende rivier waar we wat foto’s maken. Voordat we verder rijden worden we aangesproken door Canadezen uit Quebec. Zoals altijd blijkt onze camper een uitnodiging om een praatje aan te knopen. Niet alleen Nederlanders komen naar ons toe maar ook andere Europeanen en uiteraard Amerikanen en Canadezen. Het is best leuk want met iedereen maak je weer een ander praatje en vaak, zoals nu met de Frans Canadezen, is het weer eens een mogelijkheid voor ons om ons Frans te oefenen. Want een woord Frans terugzeggen betekent de rest van de conversatie in het Frans.

Na zo’n half uurtje allerlei wetenswaardigheden te hebben uitgewisseld rijden we dan toch echt weg en komen een uurtje later in Golden aan. Hier is de temperatuur gestegen naar 20 graden en we verwisselen onze truien en spijkerbroeken voor luchtiger kledij. We vinden een prachtig plekje op de camping Municipal in Golden en besluiten er twee dagen te blijven. Uiteraard kunnen we nu weer wat wassen en ook internetten. Helaas blijkt uit track en tracé dat de douane onze brief nog niet heeft vrijgegeven.
Wat schetst onze verbazing als we tegen 5 uur een mailtje van het Visitors Center in Radium krijgen dat en het pakje van Thecla en Thomas en de brief is aangekomen. Morgen rijden we de 105 km naar Radium om deze lang verwachte post op te halen en als alles in orde is kunnen we na een langdurige omzwerving in deze prachtige Rocky Mountains onze reis vervolgen.