De laatste dagen in Thailand

We zijn zaterdag 15 december vroeg wakker door de warmte. We hebben geen airco room en omdat de temperatuur ook ’s nachts niet onder de 27 graden zakt is het zodra de zon opkomt meteen te warm om verder te slapen. Nadat ik de was heb weggebracht loop ik direct naar een van de kamer meisjes om een andere kamer, wel met airco, te regelen. Daar er in alle guesthouses, dus ook hier in Ayutthaya, een voortdurend komen en gaan van backpackers is, komt de door ons gewenste kamer vrij en nadat die (op zijn Aziatisch) gepoetst is en de lakens en handdoeken zijn verschoond, kunnen we verhuizen. Weer een schitterende kamer met uitzicht en aan beide kanten een balkon en wat toch wel lekker is, een klein koelkastje voor ons water. Voor we weggaan wordt eerst de mail bekeken, ons website stukje bijgeschreven en wat foto’s uitgezocht, zodat, als we eindelijk een plekje op het terras zoeken om te ontbijten, er volop plaats is. Met een gevuld buikje lopen we ons straatje uit op zoek naar een paar fatsoenlijke fietsen. Helaas hebben alle exemplaren wel wat gebreken maar op een gegeven moment slagen we er toch in enkele redelijk rijdende fietsen met een hoog zadel te pakken te krijgen, betalen de 40 baht huur (1 euro) voor de dag en rijden weg. We hebben heel veel tempels nog niet gezien in deze leuke oude koningsstad en voormalige hoofdstad.

Thais Crematorium

Het stadje is niet zo druk en de auto’s houden redelijk rekening met fietsers zodat we veilig door het verkeer in de binnenstad kunnen manoeuvreren. Nadat we met de ferry de Chao Praya River zijn overgestoken wordt het rustiger en al snel rijden we op verlaten landweggetjes tussen de rijstvelden. Onderweg kijken we onze ogen uit bij niet beroemde maar wel mooie en rustige tempels, maken een foto van een toekomstige werkplek van Thecla zodat Thomas het niet meer zo koud hoeft te hebben en komen bij een terrein waar in 2020 de Expo zal worden gehouden waar we rondkijken bij een imposante Buddha. Er is veel water in het gebied waar we nu fietsen. Op een van de bruggen staan een aantal vissers die met harpoen geweren op de vissen schieten. We zien een van de afgeschoten harpoenen een vis raken. De kracht van deze beesten is echter zo groot dat ze zich aan de pijl weten te ontworstelen en de visser kan opnieuw beginnen.

Vissen met een pijlwerper

Uiteraard pauzeren we zo nu en dan langs de weg om wat te drinken. Doordat we ongemerkt verder hebben gefietst dan de bedoeling komen we pas tegen half vier weer terug bij ons guesthouse. De douche werkt lekker verkoelend en schone kleding erna is geen overbodige luxe. Doordat we een tweede balkon hebben besluit ik onze vuile kleding even door een sopje te halen en op te hangen. We kunnen dan wat vaker onze kleding verwisselen. Omdat we a.s. donderdag al terugvliegen zal ik geen was meer wegbrengen. Na heerlijk in de wat koelere avondlucht te hebben rondgelopen en op een buitenterrasje te hebben gegeten lopen we terug naar ons balkon waar ik voor we gaan slapen eerst nog gezellig met tante Ank skype.

De Rose olifant

Omdat het guesthouse aangenaam is, de kamer mooi en de bedden lekker zacht, maar ook het stadje aangenaam is om te vertoeven, besluiten we nog een dag in Ayutthaya te blijven zodat we zondag 16 december opnieuw op de fietsen stappen. Dit keer willen we op zoek gaan naar de drijvende markt die volgens de Planet hier moet zijn. Helaas we zien nergens iets wat op een drijvende markt lijkt. Wel rijden we langs een olifantendorp. Naast grote bruinzwarte olifanten zien we ook enkele roze olifanten staan. Terwijl ik nog even aan een speling van de natuur denk ziet Dick al gauw dat er potten verf (met dezelfde kleur) onder plankiers staan en wijst op een stuk gras wat ook dezelfde kleur als deze olifanten heeft. Uiteraard aaien we deze prachtige beesten, kopen voor een alleen staande olifant een tros bananen en zetten onze weg voort naar de drijvende markt. Uiteindelijk treffen we iemand die vier woorden Engels spreekt en vertelt dat de markt “stopped”. Het heeft dus geen zin verder te zoeken. Verbrand, moe, dorstig en hongerig rijden we terug naar het guesthouse, drinken en eten wat. Dick publiceert ons nieuwe website stukje en we lezen wat. Pas laat in de middag fietsen we nog een klein stukje door het park waar we opnieuw een wonder mooie tempel bekijken. Uiteraard weer met een leger hanen erom heen in alle grotes. ‘s Avonds doen we niets meer. Berg alleen de inmiddels schone was op, pak de rugzakken in en bijtijds verdwijnen we naar dromenland. Heb mijn zware verkoudheid helaas overgedragen aan Dick die nu proestend en niezend naast me ligt.

Maandag 17 december ontbijten we bij een restaurantje op weg naar de ferry. Van de ferry is het nog maar een heel klein stukje lopen naar het station waar we, net voor het volkslied gespeeld wordt, arriveren. De trein naar Bangkok heeft alleen derde klasse maar

Voor 37 cent van Ayutthaya naar Bangkok

is desondanks best comfortabel. De stoelen zijn iets meer doorgezakt dan in de tweede klasse en zo nu en dan ligt een zitting los maar we rijden dan ook 1½ uur met de trein voor maar 15 baht (37 cent). Ook in deze trein lopen de vrouwen met eten en drinken af en aan en vinden we verkoeling door de fan en arko. Rond half elf arriveren we op Hua Lampong Station in Bangkok. Vandaar is het met metro en skytrain niet ver meer naar Soi Kasemsan 1. Er blijkt in de diverse guesthouses hier nu volop plaats te zijn. Na het bekijken van enkele donkere en dure hokjes, waar we echt niet willen verblijven, vinden we bij White Lodge een ruime lichte kamer met airco. De temperaturen lopen nu iedere dag tegen de 40 graden en dan is airco geen overbodige luxe. We zetten onze rugzakken op de kamer en gaan dan lekker wat lunchen in restaurant Pisces, de buren. Het kost wat tijd als je er wilt gaan eten omdat het gerund wordt door een persoon (een Chinese vrouw) maar het eten is er goed. Na afloop gaan we de lucht in het drukke Bangkok opsnuiven. We hebben nog enkele travel bugs die in Azië moeten achterblijven dus zoeken we tijdens het rondlopen tegelijkertijd wat caches waar we deze travel bugs kunnen deponeren.

De vruchtbaarheids tempel

De zoektocht brengt ons op aparte plekken in Bangkok, langs oude klongs en bij een tempeltje voor de vruchtbaarheid, waar in de loop der tijden het mannelijk geslacht in vele soorten en maten is geplaatst. We kijken er onze ogen uit. Uiteindelijk, het is al donker en we hebben inmiddels 12,5 kilometer gelopen, arriveren we bij het station van de skytrain waarmee  we de laatste 3 kilometer naar ons guesthouse afleggen en op ons loopje naar het restaurant geen stap meer verzetten. Het was best uitputtend om met temperaturen van 38 tot 40 graden zo veel te lopen.

Dinsdag 18 december zijn we ondanks de dubbele en dus donkere gordijnen al vroeg wakker. We ontbijten bij Wendy en genieten van een lekkere croissant met gekookt ei. Na het ontbijt en betaling van de kamer (iedere dag weer betaal je voor een dag) lopen we naar een van de Klongs vanwaar we een motorboot naar de Golden Mount nemen. De boten racen door de smalle kanaaltjes en om te voorkomen dat de passagiers drijfnat worden van het opspattende water zijn er aan de zijden van de boot plastic zeilen bevestigd die tijdens het varen omhoog getrokken worden. Voor we het weten zijn we op de plaats van bestemming en beklimmen we de berg waar de tempel zich bevindt.

De Golden Mount op de heuvel – Bangkok

Helaas is het erg heiig zodat we de contouren van de hoge gebouwen slechts wazig zien maar desondanks genieten we wel van deze plek hoog boven Bangkok. Na ook nog een cache te hebben gevonden tussen de uitbundige tropische plantengroei lopen we verder door de stad. We moeten in ieder geval naar het station om treinkaartjes te kopen voor onze vakantie in februari met Hugo en Rieta. Wil je je verzekeren van een eerste klasse coupe in de trein van Bangkok naar Chiang Mai, dan zul je de tickets zeer vroeg moeten kopen. We boffen en kunnen nog twee coupés naast elkaar krijgen en na in de stationshal lekkere koffie gedronken en een spinazie croissant te hebben gegeten lopen we verder door de stad, die aan de hand van de verkochte waar, in wijken is ingedeeld. Na de banden- en motorenwijk komen we in de drukkerij- en reclamewijk. Een ding hebben alle wijken gemeen, vanaf de straat kun je de koopwaar goed bekijken en mensen werken aan de rand van de straat. Bangkok is weliswaar een vermoeiende maar tegelijkertijd ook heerlijke stad om rond te lopen. Daar de temperatuur steeds verder stijgt, komen we halverwege de middag, na weer 10 kilometer te hebben rondgewandeld, al terug bij White Lodge. We douchen ons, trekken schone kleding aan, lezen lekker in de schaduw en laten ons masseren. Echt luieren dus. Na het avond eten halen we alleen nog wat drinken bij de 7-Eleven, die in Thailand op bijna iedere straathoek te vinden is en genieten dan van de weldadige koelte op onze kamer. Dick heeft de temperatuur op 27 graden gezet.

Na het ontbijt bij A-One Inn op woensdag 19 december pakken we onze rugzakken. We kunnen een andere kamer met buitenterrasje betrekken. Zodra deze kamer vrijkomt, zal die worden schoongemaakt en zullen onze spullen omgehuisd worden. Intussen wandelen wij langs en (na de opening om 10 uur) door de meest luxueuze warenhuizen die Bangkok kent. Het leuke van slapen in dit deel van Bangkok is dat je er op loopafstand vandaan bent. We willen voor we morgen weer terug naar huis vliegen nog een paar zaken aanschaffen, zoals een haarborsteltje (wat alleen nog hier te koop is), wat douche schuim en tandpasta en een polo voor Dick. Het wordt meer kijken dan kopen en rond het middaguur zijn we weer terug bij White Lodge waar we onze andere ruime kamer bewonderen. We eten een tosti met ham en kaas, weten eindelijk contact te krijgen met de website van Eva air en kunnen onze plaatsen in het vliegtuig vastleggen. We vinden achterin zowaar een rijtje van twee in plaats van drie stoelen en leggen die vast. Na nog op een markt wat rode rijst te hebben gekocht laten we ons lekker masseren. Iets verderop in Soi Kasemsan 1 is een massage die we kunnen classificeren als behorende tot de top drie.

Met losgemaakte spieren (wat mij wel wat pijn en beurse plekken heeft gekost) zetten we ons op het terrasje van ons guesthouse.  Dick zit erbij te glimmen en geurt als een kokosnoot door de oliemassage. Voordat we voor de laatste keer dit jaar kunnen genieten van het voortreffelijke Thaise eten lopen we eerst nog naar het einde van de soi.

Wereldkampioenschap Muay Thay bossen voor vrouwen

Voor het MBK warenhuis vinden Muay Thai bokswedstrijden plaats. En naar deze nationale sport van Thailand willen we natuurlijk even kijken. We boffen want net als we gearriveerd zijn en vanaf een loopviaduct goed zicht hebben op de boksring, gaat de wedstrijd beginnen tussen een Russische en een Thaise Muay Thai bokster. Daar het om de wereldtitel gaat worden de volksliederen van beide landen gespeeld. Van het Russische volkslied is kennelijk geen verkorte versie beschikbaar en gedurende 5 minuten (waarschijnlijk worden tien coupletten gespeeld) schalt dit imposante volkslied door de luidsprekers. We boffen dat het Thaise volkslied, wat twee maal per dag overal te horen is en waarbij het openbare leven letterlijk even stilstaat, maar zo kort is. Het gaat er hard aan toe in de wedstrijd en nadat we gezien hebben dat de kampioensgordel om de Russin wordt gegespt, gaan we lekker eten. Terwijl Dick ’s avonds onze Ebooks en de laptop oplaadt, pak ik de rugzakken in. Tussen de kleren zit een geplette kakkerlak. Onmiskenbaar afkomstig uit Phitsanuloke. In de kamer daar hebben we immers meerdere exemplaren moeten verwijderen.

Donderdag 20 december staat de zon om acht uur al aan de hemel te branden. Het lijkt een erg warme dag te worden. Vanaf ons guesthouse is het slechts een paar minuten lopen naar de skytrain en na twee maal overstappen, staan we op het perron van Skytrain die naar Suvannabhumi Airport rijdt. Het is een half uur met de trein naar het vliegveld maar omdat we nergens op een verbinding moeten wachten zijn we vier uur te vroeg op het vliegveld. In de rij voor het inchecken treffen we een Amerikaan met wie we de wachttijd gezellig pratend doorbrengen. Ook bij de gate verstrijkt de wachttijd snel doordat we gespreksstof te over hebben met Renate uit Leeuwarden en Robin uit Maastricht.

Zodra we boarden wacht ons een verrassing. Het vliegtuig is half leeg en we kunnen, als we willen, uitgestrekt op drie stoelen gaan liggen. Na het eten maak ik daar gebruik van. Dick blijft op onze eigen (fijne) plaatsen zitten. EVA Air uit Zuid Korea is een heerlijke maatschappij.

Ruime plaatsen bij EVA Air

Er is veel beenruimte en de verzorging is prima. Daar kunnen heel wat westerse maatschappijen een voorbeeld aan nemen. Doordat bijna de gehele vlucht een dagvlucht is (we zijn immers om 13.00 uur uit Bangkok vertrokken en vliegen naar het westen) hebben we een imposant uitzicht op de woeste bergen van Pakistan en Afghanistan. De leuke en spannende films op het op de voorstoel bevestigde TV scherm eisen echter ook onze aandacht. Iets over zevenen ’s avonds landen we op Schiphol. De douane faciliteiten, bagage en trein laten niet erg lang op zich wachten zodat we rond half tien ons huis binnen stappen waar  we een notitie van  Danielle omtrent de post vinden, een welkoms mail/telefoongesprek van tante Ank en Hannah treffen en heel veel door Danielle uitgestalde kerstkaarten (leuk hoor) liggen en hangen.

Het temperatuursverschil is toch wel erg groot met Thailand. Na de rugzakken boven het bad te hebben uitgepakt (er komt nog een kakkerlakvleugel tevoorschijn) en de wasmachine te hebben gevuld duiken we lekker ons warme bed in. Helaas is deze vakantie weer voorbij, maar………straks een nieuw jaar met…..jawel, in februari opnieuw naar Thailand.