De Niagara watervallen

Niagara Falls

Als we donderdagochtend opstaan is het weer prachtig weer, de zon schijnt en de blauwe hemel laat slechts enkele wolken zien. Wel is het nog ijzig koud, het heeft gevroren en de grasvelden zijn wit. Derhalve is alle water nog afgesloten maar gelukkig heeft de camping eigenaar Victor een slang vanuit het verwarmde  toiletgebouw aangesloten waardoor we, nadat we het toilet (black-water) en afvalwater (grey-water)hebben gedumpt, schoon water kunnen tanken. Al met al duurt het reis klaarmaken van de camper zo’n 40 minuten en tegen half 10 rijden we weg uit Canandaigua.
Opnieuw nemen we een weg door de dorpjes, nu ook ingegeven door onze wens om even langs een Camping World winkel te rijden waar allerlei onderdelen voor RV’s te verkrijgen zijn, maar ook het lidmaatschap van Good Sam (een keten van campings) af te sluiten is, waardoor we korting zullen krijgen als we daar kamperen.
 De dorpjes zijn apart, alle huizen lijken wel gelegen aan de doorgaande weg en zijn van hout gemaakt, vaak erg verwaarloosd, veel achterstallig onderhoud en allemaal met een groot grasveld aflopend naar de weg. Geen hek te zien. Daarbij heeft ieder dorp tenminste een kerk en de grotere dorpen zelfs 3 of 4 kerken. De kerkhoven  zijn een genot om aan te zien, simpele grafstenen (de oudste stenen hangen schots en scheef) op een groot grasveld, uiteraard ook aan dezelfde doorgaande weg want ook de dood hoort bij het leven hier.
De eerste Camping World winkel  is niet zo bijzonder alhoewel we veel te horen krijgen over schotels en antennes voor TV ontvangst, maar iets verder in Churchville (NY) is wel een grote Camping World winkel . Ik ben gek op camping accessoires dus geniet ervan als we zo’n zaak binnengaan en kom uiteindelijk met enkele kleine spulletjes en een jaar lidmaatschap op de Good Sam keten naar buiten. Voor het eerst is het zo lekker geworden dat we zonder trui buiten kunnen lopen in de zon en dus gaan we even later weer naar buiten om in een wild reservaat te kijken naar de vogels die er echter nog niet zoveel zijn. De trek naar dit gebied moet nog beginnen, het is nog te koud in deze regionen.
Maar als tussenstop is het er heerlijk en de Niagara Falls zijn niet ver meer.
Dankzij onze prima werkende Hakuna vinden we snel de weg naar de enige camping die open is en genieten we nog enkele uren van de heerlijke zon op de camping.
Vrijdag 8 april proberen we ’s ochtends vroeg al mijn zusje Hannah te bereiken die vandaag jarig is. Helaas moet de server nog wakker worden, want het lukt niet om verbinding te krijgen. Ach we hebben afgesproken om morgenmiddag met elkaar te Skypen dus dan kunnen we haar alsnog feliciteren. We zullen in ieder geval vanavond het glas op haar gezondheid en geluk heffen.
Dan maar de fietsen van het rek halen en op weg naar de Niagara watervallen. Het is “slechts”  9 mile van onze campground dus dat kunnen we makkelijk fietsen. Op één brug na is de weg redelijk vlak en al heel snel zijn we al bij de rivier die uiteindelijk uitmondt in de watervallen.
In de rivier drijven nog veel ijsschotsen en de stroming zien we per meter sneller worden. Jammer dat het zo hard stroomt want het water is erg helder en het lijkt er leuk duiken.
Edoch 100 meter verder neemt de woestheid van het water  toe en horen we aan het bulderen in onze oren dat we dichtbij de echte Falls komen. En dan, om de bocht rijdend, zien we de enorme watervallen die zich met donderend geweld op de beneden door het vele ijs en vorst op de daar  gevormde gletschers storten. Het is ongelooflijk imponerend om de watermassa te zien, zeker nu er door de grote hoeveelheden neerslag in de vorm van sneeuw en regen, een enorme watermassa aanwezig is. Dick is erg belust op watervallen zodat we overal waar er maar watervallen zijn deze bezoeken. Een  waterval van een dergelijke omvang  hebben we beiden nog nooit gezien. We fietsen van de Amerikaanse watervallen naar de Canadese watervallen die ik minder indrukwekkend vindt doordat we er verder vanaf zijn. Op het normale uitkijkplateau ligt de sneeuw nog 2 meter hoog en het is niet mogelijk daar naar toe te gaan. Toch zijn deze Canadese  watervallen groter want in de zomer stroomt er per seconde 2,5 miljoen liter water per seconde door in tegenstelling tot de Amerikaanse waar slechts 288 duizend liter water per seconde door stroomt.
Helaas vaart  ook de boot naar de voet van de waterval , door de aanwezigheid van ijsschotsen en afkalvend ijs, nog niet en is het voetpad naar de bodem van de waterval door de aanwezigheid van de enorme sneeuwmassa ook nog gesloten. Ach, het maakt niet uit, we genieten enorm van wat we wel kunnen zien en het fietstochtje naar een klein eilandje in de snelstromende rivier waar we van dichtbij de noordelijke ganzen kunnen bekijken vergoed veel. Helaas is er geen blauwe lucht want dat zou de waterval nog mooier tot uitlating kunnen komen maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. We kijken nog naar de Imax film waar te zien is hoe mensen op verschillende manieren de Niagara Falls hebben bedwongen  en rijden dan, het is inmiddels eind van de middag, weer terug naar de camping. Onze fietsen zijn nu heerlijk want we kunnen allerlei kleine paadjes fietsen en komen daar waar we met de camper nooit zouden zijn geweest. Wel moeten we  langs de snelweg rijden. Dat is minder maar gelukkig zijn de Amerikanen geen enkele fietser gewend (er rijdt ook niemand hier met een fiets) dus maken ze allemaal een grote bocht om je heen bij het passeren. Dat is fijn want regelmatig moeten ook wij uitwijken. We hebben nog nooit zulke slechte wegen gezien als in Amerika. Overal zitten gaten en scheuren in het wegdek. Het maakt niet uit of je in de grote stad rijd of op het platteland.

Rozig en koud komen we na een rit van zeker 18 miles weer terug bij de camping waar we heerlijk gaan lezen en uiteraard het glas heffen op mijn zusje.
Zaterdagmorgen moeten we toch wachten tot half 12 wanneer we met Hannah en tante Ank kunnen Skypen dus slapen we uit, doen twee wassen, dan is alles tenminste weer schoon en gaan de administratie bijwerken. Dat laatste is best wel belangrijk want iedere dag betaal ik wel met Visa en zonder een goede registratie van alles wordt het straks financieel een puinhoop. En dan is het al tijd om lekker te babbelen. Wat is Skypen toch een uitvinding, je kunt heerlijk met elkaar kletsen. Als we de Skype hebben afgesloten met Hannah blijken ook Thomas en Thecla nog online te zijn dus ook met hen nog even de laatste nieuwtjes uitwisselen en dan wordt het toch echt tijd om erop uit te gaan. De lucht is blauw en de zon schijnt dus we gaan opnieuw die imponerende watervallen bekijken, maar nu in de zon.
Uiteraard pakken we weer de fietsen wat ik eind van de dag wel betreur want ons achterwerk is dan na de 36 miles fietsen in twee dagen wat beurs.

Bij de waterval aangekomen zien we nu de regenboog en verder lijkt de waterval in het zonlicht nog imponerender dan gisteren. Al met al een goede keuze om opnieuw dit wonder der natuur te aanschouwen. Tegen 5 uur zijn we weer terug op de camping en gaan we lekker lezen en genieten van de laatste zonnestralen op onze campground. Het was zeker de moeite waard om opnieuw deze prachtige falls te bekijken. Morgen gaan we verder richting Detroit. Hebben inmiddels besloten niet de kortste weg (die via Canada loopt) te nemen naar de staat Michigan omdat we dan problemen krijgen met onze wijnvoorraad.  We blijven dus gewoon op Amerikaans grondgebied, ook al betekent dat wat meer kilometers rijden.
Oh ja, sommigen onder jullie hebben ons gemaild en gevraagd waarom we nu toch persé deze noordelijke route rijden die op dit moment niet echt veel warmte geeft, de reden is omdat we redelijk vroeg in het jaar in Alaska willen aankomen. Hoe eerder je daar in het seizoen bent des te minder heb je last van de zeer grote (en bijtende) Alaska-muggen. Daarom nemen we de huidige temperaturen voor lief . We weten immers dat het weer alleen maar beter gaat worden en het is prachtig om de natuur op te zien b loeien in de lente. Overigens door de lange winter zijn de temperaturen hier zo’n 6-7 graden Celcius lager dan gebruikelijk. Maar in de camper is het niet koud dankzij de heerlijke standkachel die Patrick ruim voor ons vertrek heeft aangelegd.
Samen met de aanwezige standaardverwarming is het prima toeven in ons huis op wielen.