Een rondje Duitsland voor de verandering

De tijd snelt en voor we er erg in hebben is het opnieuw tijd om er op uit te gaan met onze camper. Niet heel lang want 16 augustus vlieg ik naar Bilbao in noord Spanje. Daar wil ik de laatste 800 km lopen van de Camino del Norte. Vorig jaar moest ik in Guernika na slechts 5 dagen lopen stoppen omdat ik daar bij een val mijn pols brak.

Het is nu 10 july en Dick haalt momenteel de camper bij onze dealer Raema in Nederweert. We hadden de Frankia ernaartoe gebracht om een oude, al drie jaar bestaande schade aan de achterzijde, te laten maken. Ook moet er naar onze stelpoten gekeken worden en blijkt het elektronische bedieningspaneel de geest te hebben gegeven zodat dat tegelijkertijd vervangen kan worden.
Terwijl Dick onderweg is met trein en bus zet ik achter ons huis een stuk parking af zodat hij daar de camper kan neerzetten. We vertrekken pas morgenochtend zodat we vanmiddag op ons gemakje alles kunnen inladen. Voor onze buren komt dat ook goed uit want die keren donderdag 11 juli terug van een vakantie in Noorwegen en die kunnen dan hun camper uitladen op dit afgezette plekje.

Nieuw en oud

Net voor vertrek krijgen we van Antilope, de sportzaak uit Alblasserdam, bericht dat mijn nieuwe wandelschoenen gearriveerd zijn dus de weg naar Varsseveld voert over Alblasserdam. Als ik mijn nieuwe Meindl bergschoenen aantrek zitten ze goed. We hadden ook niet anders verwacht want deze schoen is identiek aan twee eerdere exemplaren die afgesleten zijn en inmiddels van nieuwe zolen voorzien. Ik geef er echter de voorkeur aan om met deze nieuwe schoenen de camino te lopen en kan ze nu de komende vacantie inlopen wat wel erg fijn is.

Na nog even een kop koffie in de winkel vertrekken we en al snel rijden we op de A12 richting oosten. We rijden in de goede richting want aan de overzijde staat file. Mogelijk veroorzaakt door het terugkerende verkeer vanuit Berlijn waar gisteren de finale van het Europees kampioenschap voetbal werd gespeeld. In Varsseveld staat niemand dus zetten we onze camper op ons vaste plekje.
Als ik nog wat inkopen doe ontdek ik een reclame van cola in blik. Wel fijn want met de huidige zomerse temperaturen, het is inmiddels 26 graden, drinken we meer en in de camper zijn blikjes fijner dan flessen.

Lekker eten bij Enzovoort

We kijken nog even naar de Tour de France en lopen eind van de middag naar ons favoriete restaurant Enzovoort waar we hartelijk ontvangen worden. Zoals altijd krijgen we een voortreffelijke maaltijd voorgeschoteld. Ik vraag wat extra frites wat naderhand niet echt verstandig blijkt want nu eten we te veel (eigenlijk ik, want Dick weet beter maat te houden).

Omdat het nog steeds warm is en mijn maag te vol is wandel ik nog even naar twee geocaches die aan de rand van Varsseveld verborgen zijn. De wandeling blijkt tevergeefs want de geocaches vind ik niet. Wel zorgt deze wandeling ervoor dat mijn volle gevoel wat verdwijnt. Het blijft warm en zelfs om 10 uur ‘s avonds is het nog 22 graden dus zetten we in de camper alles tegen elkaar open alvorens ons bed in te duiken.

Nadat we 12 juli heerlijk gedoucht en ontbeten hebben vertrekken we. In Aalten, aan de grens met Duitsland, tanken we nog even vol. Ook al staat dit benzinestation aan de Nederlandse zijde van de grens de prijs van een liter diesel is goedkoper dan verder weg in Duitsland. Over de autobahn rijden we oostelijker en in Paderborn zetten we onze camper op de parking. Er is nog veel plek. Hebben we vanochtend nog te maken gehad met felle buien en donkere luchten, inmiddels is de zon doorgebroken en zien we blauwe lucht. De temperatuur is gestegen naar 25 graden.

Na een kop koffie wandelen we naar het centrum. Het is mooi weer en er zijn veel mensen aan den wandel. Op het plein voor het Rathaus is een “webcam geocache”. Je mag deze loggen als je een foto van jezelf maakt wanneer je op de webcam te zien bent. We moeten redelijk lang wachten voor we onszelf op de webcam kunnen ontdekken. In tegenstelling tot in Nederland waar privacy een groot goed is zijn er in verschillende Duitse steden dergelijke webcams. Gelukkig is de plek niet vervelend want we staan voor het prachtige oude raadhuis.
Nadat uiteindelijk de foto gemaakt is via de webcam wandelen we verder door deze stad met oude en monumentale gebouwen en natuurlijk brengen we ook een bezoek aan de imposante Dom. We komen er binnen via vele smalle gangetjes, een prachtige binnentuin, lopen door een kelder en via kapelletjes. We hebben duidelijk niet de hoofdingang. Na rondgelopen te hebben in de Dom wandelen we naar een van de bronnen van de Pader.

In totaal ontspringen zelfs 200 bronnen in Paderborn die samen het riviertje de Pader vormen, de kortste rivier in Duitsland en slechts 4 km lang. Omdat we telkens weer nieuwe verrassende hoekjes in deze stad ontdekken blijven we er ronddwalen. Wel is het vermoeiend en Dick heeft behoorlijk wat last van de ongelijke stenen op de hobbelige straatjes. Alhoewel zijn beide knieën vervangen zijn en naar behoren functioneren heeft hij inmiddels veel pijn aan zijn linker enkel. Toch wandelen we uiteindelijk 6 km rond. Dan is het genoeg geweest. Ook de blauwe lucht en zon zijn verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een grauw wolkendek. Regelmatig zijn er ook sterke windstoten. Ik haal nog wat eten bij een supermarket in de buurt want we koken zelf. Het is wel een eenvoudige maaltijd van stukjes kip, komkommer, tomaat en brood. Maar het smaakt en het is genoeg. De camperplek is inmiddels helemaal volgelopen en het is goed dat we begin van de middag al arriveerden.

Duderstadt

Zaterdag 13 juli worden we pas om half negen wakker. Na een ontbijt en het dumpen van ons grey en black water vertrekken we. Het is bewolkt en de lucht is grijs maar terwijl we onze weg zoeken over binnenwegen verdwijnen de wolken en verschijnt steeds meer blauwe lucht. Nadat we eindeloze heuvels voorbijrijden die bedekt zijn met windmolens arriveren we in Duderstadt. Naast een feestterrein waar zich ook een kermis bevindt kunnen we onze camper parkeren. Dankzij het feit dat alles nog gesloten is lukt dat want enkele uren later als de kermisattracties geopend zijn hoef je er niet meer aan te denken om hier nog een plekje te bemachtigen. Alles staat dan vol met gewone auto’s. Na een kop koffie wandelen we het stadje in. Deze middeleeuwse stad in de Harz is prachtig en overal staan kleurige vakwerkhuizen. In de 19^e eeuw bleef Duderstadt tamelijk geïsoleerd van de rest van Duitsland, zeker in de naoorlogse tijd doordat het op de grens van west en oost Duitsland lag en dus ook afgesneden was van een spoorlijn. Dankzij enkele geocaches vernemen we meer van de geschiedenis. Zo is het dak van een van de torens gedraaid, de legende wil dat het niet lukte om de toren een goed dak te geven. Daarop bood de duivel aan een dak te maken. Toen de gierige burgemeester uiteindelijk niet de gevraagde som geld op tafel legde sprong de duivel van de toren af waardoor het dak verdraaide. Het is inderdaad een bijzonder dak om te zien.
De oude basiliek is ook open en natuurlijk nemen we daar een kijkje. Bijzonder zijn de manshoge beelden van de apostelen. Natuurlijk maken we foto’s en in het bijzonder van apostel Jacobus die mij straks weer op mijn pelgrimstocht zal begeleiden. Op tijd zijn we weer terug bij het prachtige raadhuis.

Anreiske, de waarzegger van Duderstadt

In de west toren woont achter een blauw geel torenluik de “Anreiske” de waarzegger van Duderstadt. Tijdens het klokkenspel op bepaalde uren opent dit luik en begroet deze waarzegger de burgers en gasten van de stad. Gelukkig kunnen we dit phenomeen ook bekijken. Als we weer terug zijn wandelen we natuurlijk nog rond op de kermis. Het is er inmiddels druk. Beiden zijn we niet zo gek op snel ronddraaiende kermisdingen dus aan ons hebben de exploitanten niet zoveel. We houden het erbij om rond te kijken.

‘s Avonds eten we heerlijk in het restaurant naast de parking. Het is er druk met kermisgangers en leden van de plaatselijke schuttersvereniging maar het eten is lekker en het bier smaakt goed. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 24 graden en buiten blijft het lang druk en onrustig. Niet alleen door de luide muziek van de kermisattracties waar we naast staan maar ook door de vele soms ietwat aangeschoten bezoekers die met veel lawaai tot diep in de nacht voorbijkomen. Toch vallen we desondanks in slaap.

De volgende ochtend, 14 juli, de nationale feestdag van France, ben ik om 6 uur klaarwakker. Dick slaapt nog dus zachtjes sluip ik de camper uit, buiten liggen overal lege blikjes en bierflessen. Ook tref ik rondom de camper en langs het pad naar het centrum lege glazen die duidelijk door teruglopende feestgangers zijn achtergelaten. Ik pak een tas en verzamel de lege blikjes en flesjes (er zit statiegeld op) en ook de glazen die nog heel zijn stop ik erbij. Voorlopig kan ik weer wat glaswerk kapot stoten want we hebben een nieuwe voorraad.

Grenzlandmuseum Eichsfeld

Als ik klaar ben is het inmiddels een uur later en staat Dick al onder de douche. Ik heb met al dat glasgerinkel hem uit zijn slaap doen ontwaken. Nadat ik ook gedoucht heb en we lekker hebben ontbeten vertrekken we. Voor we echt verder rijden nemen we eerst een kijkje bij de voormalige grens tussen West- en Oost Duitsland.

De oude grens tussen Oost en West

Het Grenzlandmuseum Eichsfeld is nog niet open maar we zien wel de voormalige grens door het landschap lopen. Naarmate we oostelijker komen des te rustiger wordt het op de weg.

De parking in het centrum van Weimar is stil en we kiezen een mooi plekje uit om te parkeren. Nadat Dick met Cor heeft gebeld en beiden wetenswaardigheden hebben uitgewisseld wandelen we de stad in. Net als op de camperplek is het stil in het centrum. Mogelijk heeft dit met het weer te maken, het is meer weer om aan het water te vertoeven dan in een stadscentrum rond te dwalen, de zon straalt aan de blauwe hemel en het is 25 graden.

Een lekker ijsje in Weimar

Ook al hebben we deze stad vaker bezocht, het blijft leuk om er rond te dwalen. Natuurlijk maken we foto’s bij het standbeeld van Goethe en Schiller en uiteraard genieten we ook van een lekker ijsje.

Ook nemen we een kijkje bij de rivier de Ilm en bewonderen de monumentale gebouwen die Weimar rijk is. Uiteindelijk zoeken we ook nog wat geocaches en komen dan weer terug bij de camper.

Er zijn inmiddels meer campers gearriveerd maar er is nog voldoende plek. Naast de parking bevindt zich een eettentje (imbiss) waar ik ’s avonds eten haal. De schnitzels smaken goed en ik hoef niet te koken. Om 9 uur ’s avonds horen we opeens het Duitse volkslied over de parkeerplaats schallen. Op een veld naast ons blijkt een hele menigte zich verzameld te hebben om naar de finale van het voetbal te kijken. Dick blijft binnen TV kijken maar ik neem buiten een kijkje. Ik verbaas me over de hoeveelheid mensen die bij elkaar zit en naar de schermen kijkt en maak wat foto’s. Terwijl Dick in de camper de finale volgt duik ik mijn bed in en val al snel in slaap.

Ondanks het feit dat ik niet al te laat naar bed ging worden we maandag 15 juli pas om half negen wakker. We ontbijten op ons gemakje en vertrekken pas om half 11. Ook omdat we nog enige tijd met andere camperaars kletsen.
In Dresden blijken we niet te kunnen staan want op de parking waar campers kunnen overnachten staat een kermis. Opnieuw voor de ingang van de kermis staan lijkt ons wat te veel dus rijden we door naar Pirna. Op de parking aan de rivier moet nu betaald worden maar niet duidelijk is hoeveel de kosten zijn dus rijden we verder naar de brouwerij aan de andere zijde van dit stadje waar we ook mogen overnachten. Natuurlijk wordt dan wel verwacht dat we in de brouwerij gaan eten maar dat is geen straf.
De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 29 graden en de zon brandt dus als we eindelijk geparkeerd staan, het is inmiddels half 4, hebben we geen zin meer om er op uit te gaan . Gelukkig heeft Dick vorig jaar zonwering gemaakt voor onze ramen. Ze zijn zilverkleurig en zodra ze aan de buitenkant van de ramen bevestigd zijn merk je meteen een temperatuurverschil. De zon wordt erdoor weerkaatst en straalt niet meer op de ruiten. Om toch nog wat te doen te hebben verzamel ik al onze gevonden blikjes en flesjes en wandel naar een supermarket in de buurt. Gisterochtend was erg lucratief want ik blijkt 11 euro aan statiegeld gevonden te hebben. Niet gek voor een uurtje rapen.

Een lekker biertje

Om 7 uur wandelen we naar de brouwerij waar een tafeltje voor ons gereserveerd is op het terras. Het is erg druk maar gezellig en als we even later aan een heerlijk biertje zitten en een zeer smakelijke maaltijd wordt geserveerd hebben we het helemaal naar onze zin. Nog lang blijven we op het terras zitten en genieten van de zwoele avond.

Dinsdag 16 juli hoeven we niet erg ver te rijden want onze bestemming is Zittau, een plaatsje aan de grens met Polen en Czeck Republic.
Ik haal verse broodjes bij de supermarket en na een heerlijk ontbijt vertrekken we. De weg voert over smalle binnenwegen en onderweg zijn er veel weg opbrekingen dus we moeten veel omrijden. Op onze bestemming bekijken we eerst de gratis parking bij een rotonde gelegen maar dan rijden we toch door naar de omheinde, betaalde parking die 300 meter verderop ligt. Het is een ruime plek en er staan slechts weinig campers. We willen niet op het gras staan dus zoeken en plekje aan de rand waar we op het asfalt parkeren.

Op de fiets op pad.

Dan pakken we onze fietsen want we willen natuurlijk naar het Drielandenpunt. We fietsen langs voormalige Oost-Duitse flats. Het zijn betonblokken die iets minder grauw zijn dan net nadat de muur gevallen was maar enkelen zien er toch naargeestig uit en fietsen dan via een achterafweggetje Polen in. Er is een grens maar klaarblijkelijk niet voor fietsers. Natuurlijk zoeken we enkele caches in Polen en dan zien we de vlaggen wapperen die het Drielandenpunt markeren.

Drielandenpunt

Door een smal bruggetje over te steken komen we in Czech Rupublic en aan de overzijde van een iets bredere rivier ligt Duitsland. Maar om daar te komen moet je wel een stuk omrijden of de stromende rivier oversteken. Natuurlijk maken we de nodige foto’s en rijden dan verder Tsjechie in. 

Net als in Polen begrijpen we niets van teksten op de borden. Er is geen aanknopingspunt met de ons bekende talen. Dankzij een geocache arriveren we al snel bij een groot meer, Kristyna. Het is een voormalige mijn die volgelopen is. De oevers van dit meer staan vol met tenten en caravans en de meeste toeristen zijn Tsjechen. Na verder rondfietsen arriveren we in Hradek nad Nisou, een stadje waar een ijsje lonkt. Gelukkig kan ik met mijn Visacard betalen want we hebben geen Tsjechisch geld. Ik heb geen idee wat ik voor ons ijs moet betalen maar met de huidige temperatuur van tenminste 27 graden smaakt het lekker alhoewel het wel zoet is.

Maar we zijn dan ook de afgelopen dagen gewend aan het voortreffelijke Duitse ijs. Vlakbij het Drielandenpunt kunnen we de rivier weer oversteken en zijn we weer in Duitsland waar we onze tocht langs de rivier vervolgen. Eind van de middag zijn we weer terug en wandel ik nog even naar de grote supermarket aan de overkant van de weg om inkopen voor ons avondeten te kunnen doen. Omdat de blikjes cola ook hier in de reclame zijn loop ik met een karretje vol terug naar de parking. We eten heerlijke pasta en kijken naar TV, het blijft tot laat in de avond prachtig weer en we genieten van een schitterende zonsondergang.

Woensdag 17 juli worden we wakker door het luid toeterende stoomtreintje dat langs de camperplek rijdt. We hebben het plan om vandaag nog te blijven en te wassen maar tijdens het ontbijt ontdekt Dick dat de laverie in Zittau zeer slechte recensies heeft dus kijken we waar in de buurt ook wasgelegenheden zijn.

Wassalon in Bautzen

In Bautzen, 56 km verder, blijkt wel een goede laverie en er is ook een plek waar we met onze camper kunnen overnachten, dus, nadat we gedumpt hebben en water bijgevuld, vertrekken we. Er is gelukkig plek op de grote parking aan de rand van Bautzen en nadat de camper geparkeerd staat fietsen we naar de straat waar de laverie zich bevindt. Terwijl ik het wasproces begeleid rijdt Dick terug om de ramen te poetsen en de camper te stofzuigen. Het is niet overbodig en goed te zien als ik ook weer thuis ben. Nadat de bedden opnieuw zijn gedekt en alle schone was is opgeborgen gaan we per fiets het stadje verkennen.

Historisch Bautzen

Bautzen is een prachtig middeleeuws stadje met smalle straatjes en historische panden, de stad stamt uit het jaar 1002. Vanaf de brug hebben we een prachtig zicht op het middeleeuwse hart van de stad. Onder ons stroomt de Spree, we zien de stadmuur hoog oprijzen en overal zien we torens uitsteken. We zien er 8 maar in totaal heeft de stad 24 torens. Naast Duits zien we nog een taal op de bewegwijzering. Het blijkt een Slavische taal want dit Bautzen of Budysin, is ook de hoofdstad van de Slavisch sprekende Sorben, een minderheid. Tussen de 10.000 en 40.000 mensen spreken nog Sorbisch. Later ontdek ik dat in de DDR-tijd zich hier ook de beruchte Stasi gevangenis bevond. Graag wil ik daar eens een kijkje nemen dus komen we hier zeker terug.

Eind van de middag wandel ik nogmaals het stadje in om nog de Dom te bezoeken. Het is de oudste simultaankerk in Duitsland en wordt al sinds 1524 door zowel de Katholieken als de Protestanten gebruikt. Eind van de middag is het nog steeds 25 graden en lekker warm.
De parking is nu volgelopen met campers dus we zullen hier niet alleen overnachten. Na genoten te hebben van opnieuw een mooie zonsondergang duiken we ons bed in.

Camperplek in Gorlitz

Ook donderdag 18 juli hoeven we niet ver te rijden want onze bestemming Gorlitz ligt slechts 50 km verder. Het is goed dat we al om 10 uur arriveren want de camperplek is op het terrein van een particulier en er blijkt voor onze grotere camper slechts één plek beschikbaar om te parkeren. We moeten zo dicht op de muur staan dat we onze achterklep niet meer kunnen openen dus nadat we een koffie hebben gedronken, met de eigenaar hebben gesproken en betaald, wandelen we de stad in.

We lopen langs rijen monumentale huizen waartussen zich zo nu en dan een oud vervallen pand bevindt. Na enige caches gevonden te hebben langs het centrum van de stad arriveren we bij de rivier de Neisse die we natuurlijk oversteken want dan zijn we in Polen. Om ons heen zijn nu alleen nog sigarettenwinkels te zien.
Eén ervan heeft ook een uitgifteluik voor ijsjes. Het is inmiddels 25 graden dus daar hebben we wel zin in. We kunnen niet met creditcard betalen maar euro’s worden ook geaccepteerd en we krijgen zelfs korting als blijkt dat we niet het gepaste kleingeld hebben. Het ijsje is beter dan in Tsjechie en smaakt goed en met nieuwe kracht wandelen we verder langs de rivier aan de Poolse zijde.
Geocaches brengen ons verder het stadje in, we zien monumentale panden maar zoeken ook verkoeling tussen de bossen langs de rivier. Uiteindelijk arriveren we weer bij de rivier, stappen over de 15^e lengte Meridiaan die de stad Gorlitz doorkruist en wandelen Duitsland weer in.

Een ijsje op het terras in Gorlitz

We hebben al redelijk wat gelopen maar nemen toch nog een kijkje in het mooie centrum van Gorlitz waar we de heerlijke eisbecher met vruchten op een terrasje in het centrum niet kunnen weerstaan.

Uiteindelijk zijn we eind van de middag na 12 km lopen weer terug bij de camper. Dick is kapot en verzet geen stap meer maar ik wandel nog even naar de overkant om inkopen te doen voor het avondeten. In de buurt hebben we geen restaurantjes gezien dus maken we zelf eten, kalkoensteak met aardappelsalade. Ons reisschema volgen we niet meer op de letter en we kijken nog even waar we morgen naar toe gaan alvorens rond half 11 ons bed in te duiken.

Vrijdag 19 juli is het al vroeg in de ochtend 20 graden en na nog wat schoonwater gevuld te hebben en ook ons black water te hebben gedumpt, rijden we weg. Het is nog geen 9 uur wat goed uitkomt want we moeten vandaag toch wel wat verder rijden. Gelukkig hebben we een groot deel van de weg autobahn en nog voor half 1 zijn we in Annaberg-Buchholz in het Ertsgebergte. In de 15^e eeuw brachten grote zilvervondsten deze stad welvaart. Vlakbij het centrum is een grote stoffige vlakte waar we twee campers zien staan en we zetten onze camper ernaast.
De temperatuur is inmiddels gestegen naar 26 graden, echt weer om dit stadje te verkennen.

Annaberg-Buchholz

Wel pakken we vandaag de fietsen. Dat blijkt geen slechte keuze want al direct moeten we veel klimmen en dalen. In het centrum rijden we langs de 78 meter hoge toren van de St. Anna Kirche , gebouwd in 1499 en al 500 jaar door een familie bewoond. Boven in de toren blijkt een geocache te liggen en daar de toren open is voor bezichtiging offer ik mij op om de vele treden te beklimmen. Dick blijft liever beneden en wacht in de schaduw. Bovenin word ik verwelkomt door de torenbewoonster Marit, die samen met haar man al 25 jaar op 42 meter hoogte woont. En dat zonder lift. Het is geen wonder dat ze zo fit is. We praten gezellig en ik geniet van het uitzicht over de stad.

Bij het zoeken naar de geocache heb ik wel een hint nodig maar uiteindelijk heb ik de code gevonden en ontdek ik even later de geocache. Het is een grote kist waar ik wat travelbugs wil achterlaten (kleine voorwerpen die je van geocache naar geocache wilt laten reizen). Het betekent wel dat ik even weer naar beneden en dan weer naar boven moet lopen, ik heb ze namelijk niet bij me. Maar uiteindelijk kunnen Dick en ik onze fietstocht vervolgen.
Als we iets verderop langs een terras fietsen stoppen we om van een late lunch te genieten bestaande uit aardappelsalade en schnitzel maar uiteindelijk fietsen we naar beneden en weer naar boven om de uithoeken van dit leuke stadje te verkennen. Gelukkig staat begin van de avond de camper in de schaduw zodat het niet meer zo warm is binnen. We drinken een heerlijk glaasje wijn op een leuke dag.

Zaterdag 20 juli staan we om half 8 op. Na het ontbijt vertrekken we en over smalle binnenwegen zetten we onze tocht door dit oostelijk deel van Duitsland voort. Regelmatig kunnen we niet verder rijden en moeten we vaak lange omleidingen volgen om weer op onze oorspronkelijke route terecht te komen. Veel centra van dorpjes zijn afgesloten vanwege dorpsfeesten. Uiteindelijk rijden we de Chech republic in. Dat is niet de bedoeling want als we op autowegen komen moeten we tol betalen en we zijn niet aangemeld. Maar het kan hier niet anders, Tsjechië stulpt hier Duitsland in en omrijden betekent zeker 100 km meer rijden. Nu we hier toch zijn kunnen we net zo goed even tanken, de brandstof is beduidend goedkoper dan in Duitsland en we vernemen dat we deze weg gewoon kunnen vervolgen zonder tol. Dat stelt gerust.

Porselein stad Selb

Vlak voor onze bestemming Selb rijden we Duitsland weer in. De camper plaats is nog erg stil dus we zoeken een mooi plekje bij de ingang en Dick haalt de fietsen uit de garage. Selb staat bekend om zijn porcelein en als we geocaches zoeken vinden we deze in porceleinen vazen en potten. Erg toepasselijk.

Geocache in theepot

Na heerlijk rondgefietst te hebben arriveren we op het grote plein voor de kerk. Op een terras zitten mensen achter grote ijscoupes en het is onweerstaanbaar dus als er een tafeltje leeg komt gaan wij er zitten en genieten even later ook van zo’n ijs met vruchtenbeker.

Met een vol buikje fietsen we uiteindelijk weer terug. Dick gaat de caches loggen en ik wandel naar de supermarket. Die is als enige open, alle andere winkels zijn in Duitsland op zaterdagmiddag gesloten. Helaas. Wel ontdek ik ook een Turks eettentje waar ik ’s avonds eten haal. We smullen van de kebab. We krijgen wel erg veel vlees en hebben genoeg om er nogmaals van te eten.
Als we zondagochtend 21 juli om 8 uur opstaan brandt de zon al op de camper, de thermometer staat op 24 graden. We betalen 50 cent om schoon water bij te vullen en vertrekken dan. We rijden door een prachtig heuvelachtig landschap en komen door kleine dorpjes.
Als we de aanduiding Bayreuth zien veranderen we ons reisplan en buigen af naar deze stad. Het is een leuke stad om rond te lopen en er is een fantastisch Thais restaurant. Alhoewel er best wat campers op de parking staan is er nog voldoende plek. Wel in de volle zon want het merendeel van de campers staat tussen de bomen. Op die plekken passen wij niet, we zijn toch langer dan het merendeel van de campers. Nadat de camper op zijn pootjes staat pakken we de fietsen. De vorige keer dat we hier waren zijn we naar de Ermitage gereden (een schitterend paleis net buiten de stad) en nu is het tijd om de monumentale stad te verkennen.

Vrolijke Afrikaanse kleding

Het is erg druk want in het centrum is een Afrikaanse markt met muziek en kleurige stoffen en kleding.  

Nadat we van een plaatselijke inwoner horen dat tegenover de opera, een Unesco werelderfgoed, het beste ijs te krijgen is rijden we daar naartoe. Er is geen woord te veel gezegd en we genieten van het heerlijke ijs. Eind van de middag zijn we weer terug bij de camper waar het inmiddels erg druk is geworden. Er zijn niet veel plekjes meer om een camper te parkeren. Ik loop nog even naar het centrum toe waar ik een boekenstalletje heb ontdekt en daar ik nog een hele stapel Duitse boeken had wil ik die hier achterlaten. Eén boek neem ik mee terug, het weegt als dieplood en is heel groot maar het behelst alle werken van Da Vinci en is te mooi om te laten liggen
Als ik op de terugweg ben naar huis begint het te regenen. En niet zo zachtjes ook dus ik schuil even. Gelukkig wordt de regen wat minder na 5 minuten en kan ik redelijk droog thuiskomen.
‘s Avonds lopen we samen opnieuw naar de stad. Helaas kunnen we door de regen niet buiten op het terras van Hua Hin eten maar moeten we binnen zitten. Iets minder leuk zeker nu het weer droog is maar het eten smaakt ons desondanks voortreffelijk. Terwijl een prachtige rode zon in de straten van Bayreuth naar beneden zakt wandelen wij weer terug naar de camper waar we nog even TV kijken voor we ons bed induiken.

Maandag 22 juli is het ander weer. De blauwe lucht en zon zit verborgen achter een dik wolkendek en als we half 10 vertrekken begint het te regenen, soms hard en dan weer wat zachter. De temperatuur is goed want het is nog steeds zo’n 22 graden. Op de weg is het stil, het is duidelijk vakantietijd. Na anderhalf uur arriveren we in Neumarkt in der Oberpfalz waar op de volksfestplatz campers geparkeerd kunnen worden. Omdat er bijna niemand staat besluiten we na de koffie nog even terug te rijden naar Fritz Berger, een winkel voor kampeerders, waar ook mogelijkheid is om water te vullen en te dumpen. Wel fijn dat we dat nu even doen want en gisteren en vandaag waren die mogelijkheden er niet. Nadat onze grey- en black watertanks leeg zijn en de schoon watertank weer gevuld is, rijden we terug naar de parking bij de stad en wandelen we een rondje in de omgeving.

Hengel caches

In de bomen hangen geocaches die we eruit hengelen. Terwijl Dick daarna in de camper blijft, hij heeft toch regelmatig veel last van zijn enkel, wandel ik terug naar het stadje. Het centrum bestaat uit een lang gerekt plein omzoomd door prachtige gekleurde huizen en overal kleine winkeltjes die nu, na het weekend, wel open zijn. Het is er best druk en er lopen veel mensen rond. Eind van de middag ben ik weer terug bij de camper. We eten restjes dus ik hoef er niet meer op uit om eten te halen. We doen wat administratie, dat moet ook gebeuren, lezen en kijken TV.

Om 7 uur de volgende ochtend, dinsdag 23 juli, zijn we klaarwakker. De zon schijnt al in de camper. Als we na het ontbijt op weg zijn krijgen wolken de overhand en begint het te regenen, hard te regenen. Het is maar goed dat we de camper nog niet gewassen hebben. De regen spat hoog op tegen de zijkant. Vlakbij onze bestemming rijden we verkeerd door weg op brekingen maar nadat we een stuk teruggereden zijn kunnen we over een binnenweg alsnog de juiste route vinden en om half 12 staan we op een grote parkeerplaats naast de rivier in Neuhaus am Inn.

Zicht op Schärding in Oostenrijk

Het water in de Inn staat erg hoog, veroorzaakt door de vele regen die heel Europa in het voorjaar te verduren heeft gehad. We hebben een prachtig zicht op het Oostenrijkse Schärding aan de overkant van de rivier en na onze koffie pakken we de fietsen om dat stadje te gaan verkennen. Ongemerkt steken we halverwege de rivier de grens over en snel fietsen we door smalle schilderachtige straatjes met prachtig gekleurde huizen. Het is een klein historisch stadje wat in vroeger tijden op een belangrijke handelsroute lag. Over de rivier werd zout uit Hallein naar de stad vervoerd en daar verder verhandeld tegen specerijen, glas of wijn uit Italie. Door deze levendige handel bloeide het gilde wezen en de façades van de huizen aan de straten en pleinen gaan terug op de middeleeuwse gildekleuren die aangeven welk handwerk in welk pand was gevestigd.

Gekleurde gevels in Schärding

Blauw voor bakkers, rood voor slagerijen, bruin voor leerlooiers en ververs en geel en groen voor bier- en wijnhuizen.
In 2016 vierde Schärding 700 jaar stadsrechten en zijn al deze panden gerestaureerd. Natuurlijk zoeken we wat geocaches en rijden langs de rivier. Duidelijk zichtbaar is hoe het water van de Inn regelmatig grote delen van dit stadje heeft overstroomd. Helaas is het grootste deel van Schloss Scharding er niet meer. Het werd eind 12^e eeuw gebouwd om het scheepsvaartverkeer op de Inn te controleren en tol te innen maar door een brand in 1724 verwoest. Nu zijn slechts enkele torens nog zichtbaar. Na een heerlijke fietstocht, enkele gevonden caches en een lekker ijsje op het mooie marktplein fietsen we terug naar de camper aan de overkant van de rivier.  

Eten bij Brauhaus sur Bum’s

‘s Avonds lopen we naar Brauhaus zur Bums’n. De naam dateert uit de tijd dat vaten bier met paard en wagen werd afgeleverd en via een schuin aflopende gang naar binnen rolden tot ze tegen de toog bonsden (Bums’n) en tot stilstand kwamen. Het eten is lekker en met een heerlijk glas bier zitten we hier goed. Het is een plek om zeker weer terug te keren.

Als we woensdag 24 juli om half 8 opstaan is alle zon verdwenen en zien we slechts donkergrijze wolken maar na wat regen verdwijnen deze weer en komt blauwe lucht en zon tevoorschijn.
Na een lange file bij München arriveren we in Dachau waar we achter de parking bij het station voldoende plek vinden om onze camper te parkeren. Omdat we vroeg zijn vertrokken is het pas half 12 en dus pakken we onze fietsen en rijden naar het voormalige concentratiekamp Dachau. Als we er aankomen is het bijzonder druk, bussen vol toeristen worden uitgeladen en er lopen veel groepen door het kamp. De zon schijnt in een staalblauwe lucht en het is warm en het is moeilijk je voor te stellen hoe het hier in de oorlogsjaren was. Na enige tijd rondlopen heb ik er genoeg van en wil weg.
Alhoewel dit kamp een goede indruk geeft van hetgeen zich hier in de oorlogsjaren heeft afgespeeld vinden we Buchenwald, een voormalig concentratiekamp nabij Weimar, toch indrukwekkender. Ook al bezochten we dat kamp verschillende malen, het was altijd in de winter met koude, sneeuw en mist en regelmatig liepen we er helemaal alleen rond. Beide kampen laten wel zien waartoe een mens in staat is en laten je nadenken over de wreedheid waartoe een mens in staat is, begrijpen kun je deze gebeurtenissen niet.

Om bij te komen van de getoonde verschrikkingen nemen we nog een kijkje bij de gebedsplaatsen die achter op het terrein zijn gebouwd, zeker de Joodse gedenkplaats is indrukwekkend. We kijken ook even bij het klooster wat naast Dachau gebouwd is.

Apostol Santiago in de etalage

Bij het winkeltje vinden we een prachtig beeldje van Jacobus. Ik heb door mijn protestantse opvoeding niet veel met heiligen maar deze Jacobus (of te wel Apostol Santiago) is mij op mijn pelgrimstochten wel dierbaar geworden dus Dick koopt dit mooie handgemaakte koperen beeldje. Het blijkt het laatste exemplaar.

We fietsen weer terug naar de camper en keren langzaam terug in het heden. Omdat ik moet wandelen loop ik nog even het stadje in. Het contrast met wat we eerder op de dag hebben ervaren kan niet groter zijn in de drukke winkelstraat. ’s Avonds halen we eten in het stadje, weer eens kebab maar het smaakt heerlijk.

Donderdag 25 juli zijn we weer om half 8 op en na ons laatste overlevingsbrood te hebben genuttigd vertrekken we naar Augsburg. Het is slechts 61 km rijden en we arriveren half 11 bij de parking naast de rivier aan de rand van Augsburg. Wel fijn want plekjes voor langere campers zijn er niet zoveel. We weten een prachtige plek te vinden naast de snelstromende rivier vanwaar het geluid van de stroomversnellingen goed hoorbaar is. Terwijl Dick de fietsen pakt zoek ik al ons wasgoed bij elkaar. Het is namelijk weer wasdag en Dick heeft niet ver van deze parking een wassalon gevonden. Bij aankomst blijkt er niemand te zijn en het is er schoon. Terwijl ik alle wasgoed in de machines laad fietst Dick terug naar de camper om daar te stofzuigen en de ramen te poetsen en ik zie hem weer verschijnen als het droogproces bijna ten einde is. Ik blijf me er altijd weer over verwonderen hoe Dick dat altijd zo goed weet te timen. Om half drie is alles opgeborgen,  zijn de bedden gedekt met schone lakens en kunnen we de stad verkennen.

St. Jacobskerk in Augsburg

Het stadplein is erg levendig ook omdat waterstralen uit de grond spuiten wat veel kinderen en hun ouders aantrekt. Een geocache brengt ons ook bij de Stadtbucherei, een enorme bibliotheek waar we na wat navragen het boek weten te vinden dat een geocache in zich verbergt. Voor het gebouw lonkt een terras en we eten er wat. Dan hoeven we vanavond alleen een boterham te eten. Na nog een laatste blik op de Jacobskerk aan de andere zijde van het centrum waar een beeldengroep pelgrims te zien is, fietsen we terug naar ons huis op  wielen. Er is geen zuchtje wind en de zon brandt, de temperatuur is opgelopen naar 30 graden en we doen niets meer.

Vrijdag 26 juli staan we om half 8 naast ons bed, het is pas 19 graden dus nog lekker koel. Voor vertrek dumpen we nog ons grey- en black water. Gisteren hebben we onze schoonwatertank al gevuld door met onze gieter heen en weer te lopen. Over rustige wegen rijden we naar Kempten waar we om half 11 aankomen. Er is slechts 1 plekje waar we onze camper kunnen parkeren maar nadat we geparkeerd staan rijden twee campers weg dus er is voldoende plek. We zitten nu in de bergen want de parking bevindt zich op 650 meter hoogte.

Centrum Kempten

Natuurlijk gaan we rondwandelen en nadat we omhoog geklommen zijn naar oude Romeinse ruïnes en genoten hebben van een prachtig zicht op het stadje, dalen we af naar het centrum waar we in het gezellige stadscentrum belanden. Het is er druk en alle terrasjes zijn bezet. Geen wonder want het is heerlijk weer, de zon staat in een staalblauwe hemel en het is 28 graden. Ook wij gaan lekker op een terrasje zitten om wat te drinken. Nadat we ook de oude basiliek St. Lorenz hebben bekeken, waar zich hoog in de kerkmuur nog een kanonskogel bevindt, wandelt Dick terug naar de camper terwijl ik nog wat in de winkeltjes rondkijk.

Kopen of niet ??

We zitten in de Allgauer Alpen en dus zijn er enkele sportzaken, mijn favoriete winkels. Bij de sales vind ik zowaar een mooie korte broek in de kleur turquoise. Ik pas hem en hij zit als gegoten. Toch twijfel ik of ik hem zal kopen, zal ik hem dragen? Maar na tweemaal naar buiten te zijn gegaan, met Dick te hebben getelefoneerd en Hannah te hebben geconsulteerd koop ik de broek toch. Leuk, die kan ik mooi meenemen op mijn Camino. Overweldigt door mijn aankoop loop ik terug naar de camper en verlaat die alleen nog om even wat sap te halen. Dat is weer bijna op. Geen wonder want het is al dagen warm. Ook nu komt de temperatuur niet onder de 28 graden. ‘s Avonds kijken we natuurlijk naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs. Alles zie ik niet want door de vele buitenlucht val ik om 10.30 uur in slaap.

Zaterdag 27 juli staan we vroeg op, nog voor 7 uur. Ons plan is om naar Konstanz te rijden aan de Bodensee. Het is even zoeken naar een goede route want onze Hakuna stuurt ons over Zwitserland en daar willen we niet doorheen rijden. Met onze zware camper moeten we daar een tolkaart kopen en daar hebben we geen zin in. We zijn om 8 uur op weg en rijden nu echt door de bergen. We passeren de waterscheiding tussen Rhein en Donau en zien voor en opzij van ons mooi besneeuwde bergen opdoemen. Door wegopbrekingen hebben we met veel omwegen te maken. Als we rond half 12 weer eens op een omrijweg zitten komen we door het plaatsje Schluchsee.
Het ziet er erg gezellig uit en ligt zonovergoten aan het meer. We nemen een kijkje op de camperplek vlak aan het meer en als blijkt dat er een plekje is zetten we onze camper daar neer. Als ik wil betalen zie ik op de paal een betaalbewijs geplakt. Mogelijk van mensen die eerder vertrokken zijn. In ieder geval is het betaalbewijs nog een volle dag geldig dus kunnen we uiteindelijk ook nog gratis staan en hoeven geen 12 euro te betalen. Bedankt andere camper.

Fietsen rondom Schluchsee

Aan de overzijde van het meer ligt een geocache die ik graag wil hebben en dus pakken we onze fietsen en gaan op weg. Ik neem mijn zwemkleding mee want de cache ligt op een eilandje in het meer. Helaas als we er zijn blijkt de weg naar het meer versperd door plaatselijke visvereniging. Ze vertellen me dat de cache er niet meer is en dat het gebied beschermd is wegens broedende vogels. Ik mag er wel naar toe zwemmen maar er is niets. Dus besluit ik aan de kant te blijven, de eigenaar van de geocache zullen we wel berichten. Wij zetten onze fietstocht voort zoeken nog enkele geocaches en komen eind van de middag weer bij onze parking terug. Deze staat nu helemaal vol met campers en auto’s en je vindt er echt geen plaatsje meer. Als we in het dorp nog even de ingrediënten voor een spaghetti maaltijd kopen gaat het regenen. Het was dan ook wel heel warm vandaag. Gelukkig blijft het bij een korte, hevige regenbui en blijft het de rest van de avond droog. Wel hebben we last van onze Engelse buurman die net onder ons raam aan het barbecueën slaat. De stank is groot en het duurt tot laat in de avond voor we de etensgeuren uit onze camper hebben. Gelukkig komt dit niet vaak voor als we met onze camper op een parkeerplek staan.

Zondag 28 july 2024 is het zwaarbewolkt en koud want temperaturen van 15 graden zijn we al langere tijd ontwent. Ik ben al voor zevenen wakker en omdat Dick nog slaapt pak ik mijn spannende boek “der Schrei des Löwen“ en lees dat nog uit. Het zijn slechts nog enkele pagina’s maar gisteravond was ik te moe om die nog uit te lezen. Om half 8 staan we op, Dick is inmiddels ook wakker. Na het ontbijt en het dumpen van onze tanks vertrekken we. We rijden door de bergen van Zuid-Duitsland. Helaas hangen de wolken laag en is het somber. Maar het blijft droog. Om ons heen zijn veel skigebieden en overal zien we skiliften en pistes. Parallel aan de grens met Zwitserland rijden we naar Weil am Rhein.

Dit plaatsje ligt op een drielandenpunt met Frankrijk en Zwitserland en bij het Laguna zwembad  kunnen we onze camper parkeren. Het is pas kwart over tien en nog vroeg dus de drukte voor het zwembad moet nog komen. Als ik bij het zwembad voor ons plekje ga betalen staat er al een rij Fransen.

Grensrivier Duitsland-Zwitserland

We drinken een kop koffie en dan pakt Dick de fietsen en rijden we door een bosgebied naar de grensrivier die we oversteken, we zijn in Zwitserland. In die gebied zijn geen grenscontroles. Later blijkt dat er evenmin grenscontrole op de gewone weg is. Het is zondag en dan is deze grenspost gesloten en kun je zonder enige controle Zwitserland binnenrijden.

Het is helaas nog steeds zwaarbewolkt en we zien dreigende wolken hangen maar het blijft droog. In de binnenstad van Basel proberen we een plek op een terrasje te vinden om wat te drinken. Als blijkt dat een kopje koffie € 7.50 kost jammer ik en rijden we door. Verderop langs de rivier is een ijstentje, daar gaan we wel zitten. Wel stoppen we midden op de brug om even te kijken naar de vele mensen die zich door de sterke stroming in de rivier laten afzakken. Hoe ze aan de kant komen is van hier niet te zien maar als we later in Frankrijk in fietsen drijft er niemand meer rond. In Basel is het niet heel druk. Wel zitten alle terrasjes vol. Iedereen eet want het is lunchtijd.

Langs de Rijn in Frankrijk

Wij vervolgen het pad langs de Rhein en zonder kleerscheuren steken we eind van de middag opnieuw een grens over. We zijn in Frankrijk. Daar is het drukker langs de rivier omdat er overal ligstoelen staan waar mensen op luieren en van het uitzicht over de rivier genieten. Het ijs lonkt en dus fietsen we verder, steken opnieuw de Rhein over en zijn weer in Duitsland waar we op het drukke terras van een ijszaakje gaan zitten. Ik kan niet bij de toonbank wat bestellen, we moeten wachten, maar als na 15 minuten nog steeds niemand is gekomen vertrekken we toch maar en fietsen terug naar de camper. Wel even weer over Zwitserland. Dat gaat het beste wegens het enorme spoorcomplex wat we over, of beter onderdoor moeten. Maar uiteindelijk zijn we eind van de middag weer thuis. De zon is inmiddels lekker gaan schijnen en het is met 22 graden ook niet meer zo koud. Terwijl Dick de fietsen in de camper garage zet, wandel ik naar het restaurant naast de Laguna en reserveer voor vanavond. Ook al waait er een stevig windje toch kunnen we ’s avonds lekker op het terras zitten. Het eten is smakelijk maar niet heel bijzonder maar het is prettig dat we niet zelf hoeven te koken. ‘s Avonds kijken we nog naar de TV. Alle plekjes zijn inmiddels bezet op deze parkeerplek maar dat is wel logisch want het ligt aan de autobaan van Duitsland naar Zwitserland.  Om half 11 liggen we in bed.

Maandagochtend 29 juli staan we om half 8 op en na het ontbijt vertrekken we. Wel fijn dat we vroeg zijn want nu kunnen we wat makkelijker het parkeerterrein afrijden. De toegang naar deze parking is namelijk erg smal. We rijden al snel op de Duitse Autobahn en buigen pas bij Baden-Baden af. Overal staan dreigende borden dat vrachtwagens niet de bergpassen mogen oversteken.

Op weg naar Col de Bonhomme

Als wij echter de autobahn achter ons hebben liggen en door de Franse Vogezen rijden blijkt dat de Col du Bonhomme in ieder geval geen probleem is om te rijden. We klimmen gestaag omhoog en rijden door een prachtige omgeving. Vanaf pashoogte op 949 meter hoogte dalen we af tot we in Gerardmer arriveren.

Het is op de parking voor campers doodstil en we vinden een mooi plekje in de hoek. We staan weliswaar in de volle zon en de temperatuur stijgt nog steeds, maar de zijkant van de camper waar ook de koelkast zich bevindt blijft de gehele dag in de schaduw. We wandelen door het gezellige stadje en doen inkopen voor ons avondeten. We willen niet iedere avond uit eten gaan. Begin van de avond loopt het toch vol op de parking. Veel mensen hebben inmiddels hun luifel uitgezet en puffen buiten in de warmte. De temperatuur is opgelopen naar 31 graden. Toch valt het in onze camper mee.

Aanbrengen van zonwering

Dick heeft op de buitenzijde van de ramen de reflecterende zonnewering aangebracht en dat zorgt beslist voor verkoeling. Mogelijk zijn we inmiddels ook wat meer gewend aan de warmte. ‘s Avonds eten we steaks met gebakken aardappels en sla en het smaakt lekker. We lezen wat en kijken TV. Gelukkig koelt het laat in de avond wat af. Dinsdag 30 juli ontbijten we met enkele krentenbollen die we nog hadden en vertrekken om 9 uur. Het is al 20 graden. Afwisselend rijden we door Frankrijk en Duitsland. Niet echt handig want iedere grensovergang naar Duitsland heeft politiecontroles dus overal vormen zich files. Om half 1 arriveren we in Wissembourg een pittoresk stadje in het uiterste noordoosten van Frankrijk, het ligt pal aan de Duitse grens. Op één van de parkings aan de rand van de stad dumpen we. Helaas kunnen we geen water tanken. Daarvoor heb je een apart pasje van “Pas d’ étappe” nodig en dat hebben we niet. Maar we hebben nog 30% water dus het lukt nog even zonder.

De parkeerplaats is niet echt aanlokkelijk dus als onze vuilwatertanks leeg zijn rijden we door naar de parking bij het zwembad. Daar lukt het zowaar om een plekje te bemachtigen wat deels onder de bomen ligt. Wel fijn want de temperatuur loopt alsmaar op. Dit plekje is beschikbaar omdat het zwembad nog niet open is. Een uur later kun je vergeten hier te staan want dan staat het vol met auto’s. Wel hebben we drinkwater nodig dus ik fiets even naar de dichtstbijzijnde supermarket om flessen water te halen. Als ik terug ben wandelen we Wissembourg in. Het is inmiddels 32 graden maar het voelt als 36 graden. Regelmatig overnachten we in dit stadje maar het verveelt nooit om hier te komen.

Historisch Wissembourg

Het is een schilderachtig vesting plaatsje met historische panden en heeft charme.
Als je door de soms smalle straatjes wandelt word je regelmatig verrast door mooie oude panden en doorkijkjes. Zoals altijd brengen geocaches ons op prachtige plekjes. We genieten van het rondlopen.

Omdat ons restaurant eind van de middag nog niet open is drinken we een biertje op een terras en uiteindelijk gaan we om 6 uur naar het terras van restaurant La Rose.

Even een biertje

Hier heffen we al snel het glas en genieten van een lekkere maaltijd.  Na het eten wandelen we terug naar de camper. Het zwembad is inmiddels gesloten en op de plek van auto’s zijn enkele campers gaan staan. Het blijft erg warm en we liggen bijtijds in bed, alle ramen blijven wagenwijd open.

Woensdag is het alweer de laatste dag van de maand en na het ontbijt met overlevingsbrood vertrekken we, het is pas 9 uur maar in de felle zon is het al 28 graden Celsius. We steken de grens over bij een monument. In een kring staan pilaren ter herdenking aan de oprichting in 1952 van de eerste Europese gemeenschap. Frankrijk, Duitsland, Italië , België, Luxemburg en Nederland waren hierbij betrokken.
Dan rijden we door naar Pirmasens. Op de parking voor campers kunnen we water tanken en onze grey en blackwater tanks legen. Wel fijn want we staan zo nu en dan enkele dagen op plekken waar dat niet mogelijk is. Om half 11 rijden we verder en een uur later arriveren we in Saarlouis, we zijn weer in Duitsland. Er is volop plek en we parkeren onze camper. Helaas is de wereld grijs en grauw en regent het een beetje. Omdat we weer veel lege Duitse blikjes hebben gevonden wandel ik eerst naar een supermarkt om ze in te leveren en dan pakken we de fietsen om de stad te verkennen. Deze werd in 1680 gesticht door koning Lodewijk XIV en uitgebouwd tot een Bastion van het koninkrijk Frankrijk. De koning vond de stad zo mooi dat hij er persoonlijk zijn naam aangaf.

De verdedigingswerken zijn nog goed zichtbaar en worden ook gebruikt. Zo is ons favoriete Griekse restaurant Delphi in een van de vestingwerken (Bastion VI) gehuisvest. Het is inmiddels droog geworden en lekker om rond te fietsen.

Mini bibliotheek in boom

Natuurlijk wordt onze route bepaald door geocaches en we ontdekken mooie plekjes langs de rivier de Saar. In een uitgeholde boom is een  mini bibliotheek aangebracht waar ik natuurlijk even wil kijken of er nog iets bij staat wat ik wil lezen. Uiteindelijk zijn we om half 6 weer thuis. De camper staat inmiddels in de felle zon en het is heet binnen dus verplaatsen we de camper waardoor deze meer in de schaduw van de bomen staat. Het voelt al direct koeler. Dan wandelen we op ons gemakje naar de stad, steken de Saar over en lopen langs de verschillende bastions.

Eten bij de Griek

Helaas kunnen we bij onze Griek niet buiten op het terras eten, alle tafeltjes zijn er gereserveerd, maar binnen in het bastion krijgen we een tafeltje. Opnieuw eten we voortreffelijk en ook de wijn smaakt heerlijk. Het water bij deze Griek blijft wel duur want we betalen € 7.50 euro voor een fles. In de warme zomeravond wandelen we weer op ons gemakje terug naar de camper waar we nog even TV kijken voor we ons bed induiken.

Donderdag 1 augustus regent het en we horen het ook regelmatig donderen. We hoeven maar 56 km te rijden maar doen dat in stromende regen. Gelukkig is het droog als we in Mettlach arriveren. Weer zijn we in een porceleinstad ditmaal vanwege de aanwezigheid van Villeroy en Boch die zich in de oude abdij hebben gevestigd. Je ziet dus overal in dit stadje winkels met porcelein. Er staan al enkele campers op de parking bij de Abtei Brau en we parkeren onze camper er naast. Terwijl Dick allerlei klusjes doet rond de camper wandel ik naar de toerist information om onze parking te betalen en dan loop ik naar de outletshop van WMF.

WMF koffie machine

De laatste keer hebben we hier een koffieapparaat gekocht waar we heel erg blij mee zijn maar de melkkan is helaas kapotgegaan omdat we het ijzerstaafje te hard tegen de bodem drukten waardoor een gat ontstond. Omdat het glasbreuk is kan men geen coulance betonen. Dus koop ik tegen de volle prijs een nieuwe melkkan. Nu ja, het is een outletshop en we hebben nu gezien dat het hier toch echt goedkoper is dan een gewone WMF shop dus we hebben de kan toch wat goedkoper. Als ik naar buiten loop stortregent het en ik wacht even onder de overkapping. Gelukkig stopt de regen snel en kan ik verder lopen.

Pad door het afgesloten park

Het pad door het park van de voormalige Abdij is afgesloten, de paden zijn nog steeds aangetast door het hoge water en aardverschuivingen van mei maar toch neem ik dit pad naar de winkels verderop. Ik heb geen idee hoe ik er anders kan komen. Het gaat goed, direct na de overstromingen zag het er veel slechter uit dus waarom het pad nog steeds is afgesloten is niet duidelijk.

Ik dwaal door de verschillende winkels en kijk rond en koop nog wat drinken en dan loop ik weer terug naar de camper. We lezen wat en kijken naar de spelen. Geen van beiden hebben we zin om er nog op uit te gaan. De regenwolken zijn inmiddels verdreven, er is blauwe lucht en de zon schijnt weer. Dus als we om half zeven naar de Abtei Brau lopen zoeken we een tafeltje op het terras. Er zit ook niemand binnen.

Diner bij de Abtei Brau in Mettlach

De Abtei Brau in Mettlach is bijna onze vaste stamkroeg en ook nu weer eten we er heerlijk en ook het grote glas bier smaakt erg goed met de huidige temperatuur van 22 graden. Wel kijken we onze ogen uit naar de gasten om ons heen. Die eten van het “all you can eat” buffet bestaande uit kippenvleugels. Niet iets voor ons maar de eters doen zich echt tegoed en verbijsterd kijken we naar iemand die, terwijl wij hier zitten, zich zeker 7 keer bediend bij het buffet en dan zijn het borden met een kop erop. Na afloop van ons, ook copieuze, maal lopen we weer terug (slechts 60 meter) en kijken nog even naar de spelen.

Vrijdag 2 augustus staan we al voor zevenen onder de douche. De Netto supermarkt naast de parking gaat om 7 uur open dus ik kan lekker verse broodjes halen en na het ontbijt vertrekken we. We zijn vroeg omdat we een plekje willen hebben in Redange in Luxembourg en dat is gewild bij campers. Nadat we volgetankt hebben in Remich, de diesel is nog steeds goedkoper in Luxembourg, rijden we over binnenwegen door het heuvelachtige landschap van Luxembourg. Om 10.15 uur zijn we al in Redange. Helaas zijn alle plekjes al of nog steeds, bezet. Normaal is er dan een mogelijkheid om ernaast te parkeren maar nu is alles opgebroken dus we kunnen nergens staan. We overleggen even, kijken op de kaart en zetten dan Arlon in op onze GPS. Deze Belgische plaats ligt 18 km verderop en om 10.40 uur arriveren we daar. Nu hebben we wel geluk want van de 5 plekken zijn er slechts 4 bezet dus wij kunnen onze camper hier parkeren. Het is maar goed dat we vanochtend zo vroeg op stap zijn gegaan. We drinken een kop koffie, dat hebben we wel verdiend en pakken dan de fietsen om een stukje rond te rijden. Er is een leuke geocache-route in het bos vlakbij.

Geocache route Arlon

Als we eenmaal bij de bosrand in het heuvellandschap arriveren blijkt de vele regen van de afgelopen weken ons parten te spelen. Het bospad is erg smal en steil en Dick trapt zich omhoog zonder dat hij vooruitkomt. Zijn wielen spinnen in de modder. Dus moeten we onverrichterzake terug. Deze bergachtige route moeten we bewaren voor droger tijden. Na 14 km zijn we weer terug bij de camper en dan wandel ik nog even naar het centrum van Arlon. Het is inmiddels 25 graden en het is warm en dat is te merken als ik in het centrum loop. Alles is uitgestorven, er zijn weinig mensen op straat en ook veel winkels zijn dicht. Snel heb ik het dus gezien en wandel weer terug naar onze parking achter de brandweerkazerne. We gaan niet te laat naar bed want morgen is het ook weer vroeg dag.

Geocache event van Speurzus in Enscherange

Zaterdag 3 augustus staan we om half zeven op en na een vlugge douche, een lekker ontbijt en het dumpen van ons black water vertrekken we. Het is stil op de weg maar we moeten 72 km rijden naar Enscherange, een plaatsje in Luxembourg. Daar is om half 10 een geocache event en dat willen we bijwonen. Een event is een bijeenkomst van geocachers die daar gezellig met elkaar kletsen en voor een challenge hebben we nog een evenement in het buitenland nodig. Het event wordt georganiseerd door een van de geocachers uit onze buurt die hier op vakantie is. Het is dus ook erg gezellig om ernaartoe te gaan. We zijn ondanks enkele omleidingen wegens afgesloten wegen, keurig op tijd en kletsen al snel gezellig met elkaar. Na een uurtje nemen we weer afscheid en rijden wij verder naar Prüm in Duitsland. Het landschap in dit deel van Luxembourg is schitterend en erg rotsachtig. Het heet niet voor niets het Zwitserland van Luxembourg.

Camperplek Prüm

In Prüm is gelukkig voldoende plek en we zetten onze camper op een plekje. Ook al zijn er nog veel wolken toch schijnt ook de zon en de thermometer staat op 22 graden. Vlakbij de parking zijn veel winkels. Helaas zijn alleen de supermarktketens open. Alle andere winkels zijn zoals overal in Duitsland gesloten. Het is immers zaterdagmiddag en dan is het rond 1 uur sluitingstijd. Maar er zijn voldoende supermarkets om nog wat laatste inkopen te doen en ik ben de rest van de middag zoet met rondlopen door het stadje. Ik zoek ook nog een geocache en vind het jammer dat ik al ingrediënten voor ons avondeten heb gekocht als ik even later op het grote plein van het stadje een Grieks restaurant ontdek. Daar eten zal tot een volgende keer moeten wachten want vanavond koken we zelf , gehaktballetjes met champignons, rijst en sla met zaziki. Door het braden van de balletjes spettert veel vet rond en na afloop moet ik stevig boenen om alles in de omgeving van ons gasstel weer vetvrij te krijgen. ‘s Avonds koelt het opeens af. Voor het eerst doen we de buitendeur al vroeg dicht. Wel is de temperatuur om te slapen nu aangenamer.

Zondag 4 augustus staan we om 8 uur op en na het ontbijt vertrekken we. Al snel rijden we over een druilerige autobaan. Het  is maar goed dat de camper toch al vuil is want het water spat opnieuw hoog op tegen de camper. Om half 1 stopt de regen eindelijk en krijgen we weer waar we de afgelopen dagen aan gewend zijn geraakt, zon en blauwe luchten alhoewel ook best nog veel wolken te zien zijn. Vanochtend is onze toiletcassette kapot gegaan. Het boven schuifje gaat niet meer dicht. We weten nog niet of het onherstelbaar is of niet maar voor alle zekerheid rijden we toch maar naar Obelink. Dan kunnen we kijken naar een ander exemplaar. Het is ongelooflijk druk bij Obelink, een camper-en caravan zaak in Winterswijk en met moeite kunnen we een laatste plekje bemachtigen. Het lijkt wel of iedere camper- en caravanbezitter hier rondloopt. Ook in de winkel moet je een weg banen door de mensen. De toiletcassettes blijken net zo duur als je ze bestelt dan wanneer je ze hier koopt dus besluiten we eerst te kijken wat er aan de hand is. Ook de isolatiematten tegen de zon laten we liggen want we zien niet direct de juiste maatvorm. En als we ook niet slagen met een hoodie voor Dick staan we een uur later weer buiten met lege handen, helaas. Het laatste stukje rijden we naar Varsseveld waar we om 3 uur onze camper parkeren bij de sporthal.

Afsluitend diner in Varsseveld

Terwijl Dick lekker naar de Olympic games gaat kijken wandel ik nog even het stadje in. Niet alleen om een plekje voor vanavond te reserveren bij ons favoriete restaurant Enzovoort maar ook om lege flesjes weg te brengen en koffie uit de reclame te kopen. Als ik weer thuis ben ga ik ook lekker sport kijken. Om half zeven wandelen we naar ons restaurant en genieten van weer een heerlijke maaltijd met een lekker glas wijn. Een goede afsluiting van een fijne vakantie trip door Duitsland. Omdat er een papier op onze parking hangt dat deze plek vanaf heden niet meer bezet mag worden wegens de voorbereidingen voor de volksfeesten zetten we ’s avonds onze camper op een andere plek op het plein.

Dat blijkt verstandig want als we maandagochtend 5 augustus om half acht naast ons bed staan zijn om ons heen al werklieden bezig met het opbouwen van feesttenten. Omdat het niet lukte om vanochtend vroeg nog hier mijn haar te laten knippen rijden we na het ontbijt weg en over rustige wegen (het is vakantie tijd in Nederland) komen we thuis. Het is pas half 11 dus we hebben alle tijd om rustig alles uit te laden en daarna te poetsen. Om 6 uur ’s avonds is de hele camper weer schoon, ook het dak is weer eens gepoetst en zowel Dick als ik voelen ons gesloopt.

Op weg naar de stalling

Mogelijk heeft dit ook te maken met de hoge temperaturen. De camper brandt in de volle zon, buiten is het 29 graden, binnen voelt het als 36 graden. Gelukkig blijft de camper vannacht naast het huis staan zodat ik na het eten nog onze bedden kan dekken en wat laatste spulletjes inladen. De rest zal Dick moeten doen als hij eind augustus weer met de camper op stap gaat.

Als Dick dinsdagochtend de camper terugbrengt naar de stalling begin ik alles te wassen. En nadat alles droog en gestreken is berg ik alles wat weer mee moet in tassen. Dick heeft heel wat te sjouwen.
We hebben 3666 km gereden, 220 km gefietst en slechts 90 km gelopen.
Wel hebben we het heerlijk gehad, genoten van de vele zon en blauwe luchten en het regelmatig ook warm gehad met temperaturen rond de 30 graden. Ook hebben we doordat we iedere dag weer verder trokken mooie plekjes ontdekt en uiteindelijk 9 landen bezocht.