Er nog even op uit – september 2020

Er nog even op uit – september 2020

We zijn eigenlijk net terug van een heerlijke reis met de camper door Duitsland maar toch ben ik al aan het zoeken naar een volgend uitstapje. Als half september onze agenda nog een aantal dagen zonder afspraken heeft en er een CITO (Cache in Trash out) schoonmaakactie aan de Kaarster See in Duitsland is, hebben we ook een bestemming.

Snel zet ik mij achter onze laptop om de beschikbare dagen om te zetten in een te rijden route. Het lukt goed, ook omdat we nog terug willen naar Appingedam, dus snel kan ik Dick een leuke route, wel met een hoog geocache gehalte, voorleggen. Eigenlijk buigt Dick zich nooit langdurig over mijn voorstellen, hij kijkt er even naar en mompelt wat, dus helemaal zeker weet ik nooit of Dick alweer weg wil maar hij moppert (bijna) nooit over mijn reislustige plannen dus het zal wel goed zijn.

 

Zaterdag 12 september halen we al vroeg de camper uit de stalling. Hij staat nog niet klaar omdat een medewerker de motor niet weet te starten. Dick neemt even polshoogte en komt erachter dat dit veroorzaakt wordt door de stroomonderbreker en als hij schakelaar omgezet heeft, draait de motor van de camper als een zonnetje en kan deze naar buiten worden gereden.

 

Thuis aangekomen kunnen we, dankzij een van onze buren die zijn auto een paar plekjes wil verzetten, onze camper op de parking neerzetten. De rest van de dag zijn we bezig met inladen van spullen, kleding, boeken en drinken. Dick fabriceert ook een steun achter in de camper waar onze nieuwe opvouwtafel kan staan.

 

Ons plan is om maandagochtend te vertrekken maar als ik zondag 13 september, na een gezellige nichtjesdag in Papendrecht, om 17:30 uur thuis kom vertrekken we dan. Dick heeft alles wat nog mee moest al ingeladen dus ik kan meteen instappen en we gaan op weg naar Varsseveld. Het is druk op de weg, deels veroorzaakt door het schitterende weer dit weekend, maar ook doordat wegens werkzaamheden wegen afgesloten zijn, zodat iedereen moet omrijden maar uiteindelijk arriveren we ’s avonds om half 8 in Varsseveld. Er staat slechts één camper op de parking en dus hebben we ruimte om te parkeren. Het is beduidend koeler geworden nu de zon weg is dus als we horen dat er nog een mogelijkheid is om wat te eten bij restaurant Enzovoort en er binnen tafeltjes vrij zijn gaan we daar zitten en smullen van de spareribs die vandaag op het menu staan.

Opnieuw is de kwaliteit van het eten onverminderd goed. Onder een heldere sterrenhemel lopen we in het donker terug naar de camper en slapen goed.

Nadat we maandag heerlijk met verse croissantjes ontbeten hebben

, rijden we naar de buitensportzaak Obelink waar we rondkijken en bidons kopen. Die zijn we namelijk vergeten en zonder drinken rondfietsen met de huidige temperaturen is niet echt verstandig.

Om half twee arriveren we in Appingedam waar we het laatste beschikbare plekje kunnen bezetten. Je merkt nog steeds dat mensen in Coronatijd niet echt ver weg gaan en het liefst in de buurt blijven. We doen best wel lang over het rechtzetten van onze camper want op dit vrije plekje bevindt zich precies een aflopend gat. En dat de camper recht moet staan ben ik met Dick eens want je wordt er echt niet vrolijk van om in een scheefstaande camper te verblijven.

 

 

 

Maar uiteindelijk staat de camper toch recht met de door Dick gemaakt planken. Op dit soort momenten verlang ik naar hydraulische uitzetstempels. Maar uiteindelijk zitten we aan de koffie en niet veel later lopen we het oude Appingedam in.

De beide vorige keren dat we hier waren was het aanzienlijk kouder en we genieten nu van de volop schijnende zon, de staalblauwe lucht en drentelen door de smalle straatjes en grachtjes waar (aangebouwde) keukens over het water hangen.

 

Uiteindelijk lopen we bijna 5

,5 km rond voordat we terug zijn bij de camper. We kunnen nog even buiten in het zonnetje zitten, kijken naar de aankomende en vertrekkende bussen op dit busstation en eten heerlijke toastjes met Franse kaas. Zodra de zon achter de huizen verdwijnt koelt het zo ver af dat we onze stoeltjes binnenhalen en lekker binnen gaan zitten. We hebben buiten zoveel toast gegeten dat we geen trek meer hebben dus het bij de supermarkt gekochte eten blijft in de koelkasten we drinken alleen nog een koffie voor dat we ons bed induiken.

Na het ontbijt met verse broodjes pakken we dinsdag de fietsen om in de omgeving rond te fietsen. Er is vanuit Delftzijl een mooi fiets- en geocache rondje wat ons door het Groningse landschap voert.

Deels rijden we achter de dijk, deels over de dijk vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de enorme wateroppervlakte van de Eems. Het is windstil en het water is zo breed dat de Duitse oever aan de overzijde niet te zien is. Het wordt steeds warmer en het is heerlijk om onderweg in tuinen van boerderijen lekker wat te drinken en ijsjes te eten. We genieten van de verschillende geocaches die we onderweg tegenkomen. Er liggen er hier zoveel dat we niet alle caches kunnen vinden dus hebben we een goede reden om hier terug te komen.

Na 7 uur fietsen en 34 km zijn we weer terug bij de camper. Ondanks het feit dat het bijna half zes is, is het nog 27 graden dus kunnen we nog lekker buiten uitpuffen en ons vochtgehalte aanvullen. ‘s Avonds haal ik in het eetcafé naast het busstation heerlijke schnitzels met fritekes die goed smaken. Maar het is wel veel eten dus is het goed dat ik ’s avonds nog 8 maal heen en weer moet lopen met gieters water om onze schoonwatertank aan te vullen. Tot laat in de avond blijft het warm buiten dus opnieuw slapen we met alle ramen wagenwijd open.

Nadat we woensdagochtend 16 september ons grey- en black water hebben gedumpt vertrekken we uit Appingedam. Nieuwe campers staan al klaar om ons plekje in te nemen. Over smalle binnendoor wegen rijden we naar de grens met Duitsland waar bewapende politieagenten de grens bewaken. Een raar gezicht want in de Europese Unie is er vrij verkeer van personen en goederen maar wij mogen ongehinderd doorrijden.

Net voor enen arriveren we in Hagen in het Teutoburgerwald waar het heel druk is op de camperplek maar gelukkig is ook hier nog een plekje waar wij kunnen staan. We drinken buiten in het zonnetje lekker koffie en lopen daarna het stadje in. Ik dacht gelezen te hebben dat dit een historisch stadje was maar daar zien we weinig van en eigenlijk vinden we het hier niet echt bijzonder.

Maar we willen het stadje zien dus wandelen we op ons gemakje door de straatjes, kijken rond op een gezellig marktje, wel met mondkapje want dat draagt iedereen en gaan gezellig op een terrasje zitten van een bakkerij waar de taartjes er zo lekker uitzien dat we die niet kunnen negeren.

Op de terugweg naar de camper zoeken we nog een paar caches in de omgeving. Een is bijzonder leuk, een kluis in de grond onder een dikke stalen deksel gevuld met oud Europees geld en natuurlijk op het terrein van een bankgebouw. Of de bank het ook leuk vindt dat hier bij nacht en ontij rondgezocht wordt weten we niet.  Na 5,5 km rond wandelen zijn we weer terug bij de camper Alhoewel de zon nog volop schijnt waait er nu wel een koude wind zodat we lekker binnen gaan zitten.

 

 

Dick kookt ’s avonds lekker eten. Naast een restje fritekes (overgehouden van onze copieuze maaltijd gisteren) hebben we spinazie, ei en gehaktballetjes. Echt smullen.

Donderdag 17 september worden we pas om half negen wakker. Wat slapen we toch altijd lang en diep in de camper. Natuurlijk loop ik net als iedere dag even naar het stadje om brood te halen. Pas als ik vlakbij de bakker ben, na 10 minuten lopen, bedenk ik me dat ik mijn mondkapje vergeten ben. Dat betekent dat ik de winkel niet binnen mag treden. Balen. Voor de deur van de bakkerij trek ik de kraag van mijn trui over mijn mond en vraag of ik zo ook even naar binnen kan. Gelukkig wordt dat toegestaan. Een beetje onhandig is het wel want met één hand hou ik mijn kraag over mijn mond en met de andere hand trek ik mijn portemonnaie om te betelen. Dat gehannes levert wel een nieuwsgierige blik op van een andere klant dus gelukkig kan ik al snel met verse broodjes terugwandelen naar de camper en kunnen we genieten van een heerlijk ontbijt.

Omdat we de komende dagen geen loospunten, noch waterkranen op de camperparkings hebben vullen we voor vertrek nog ons schoon water en dumpen ons grey en blackwater en gaan dan op weg door het zonovergoten landschap. Helaas is het niet meer zo warm als de afgelopen dagen vanwege een frisse wind. Onze bestemming is Gladbeck, maar als we op de omheinde plek midden in het bos arriveren zien we dat we eigenlijk te lang zijn voor de plekjes aan de zonkant. Daarbij mogen we van de “Platzwart” (terreinwachter) niet daar staan waar we willen en eigenlijk kunnen we alleen op een grasstrook in de schaduw goed staan. Maar die plek bevalt ons niet dus rijden we verder. We bevinden ons inmiddels in het Ruhrgebied en rijden door de Umweltzone waar alleen wagens met groene Umweltsticker toegestaan zijn. Gelukkig hebben we die. Oberhausen is onze tweede stop. Hier is een enorm groot parkeerterrein tussen sportstadions. Ook hier zijn we niet echt verrukt van de plek dus na wat rondkijken begeven we ons opnieuw op weg en rijden naar Mühlheim an der Ruhr. Het kost wat meer moeite om hier te komen vanwege een enorme brand in de omgeving. Overal staat verkeer stil maar uiteindelijk arriveren we op de parking vlakbij de Ruhr. Beiden hebben we het gevoel hier eerder geweest te zijn. Moeten we thuis toch eens nakijken in één van de vele boeken waar we onze reizen in noteren. Nadat de camper staat lopen we eerst naar de Rewe supermarket om de hoek. Het is echt nodig om wat inkopen te doen. Maar als alle eten is opgeborgen lopen we ook nog even naar het centrum van dit stadje.

Het is een leuke wandeling die ons deels langs de rivier de Ruhr voert. Natuurlijk zoeken we onderweg enkele caches en genieten van het mooie weer. Het centrum heeft een mooie kerk maar het is al bijna 6 uur dus we willen terug naar de camper. Ondanks de aanlokkelijke restaurantjes overal gaan we niet uit eten en maakt Dick opnieuw het eten klaar. Na deze 6,5 km lange wandeling smaken de boontjes met balletjes goed.  Beiden hebben we spannende boeken, Dick leest: “de Jury” van John Grisham en ik “der Pferdeflüsterer” van Nicolas Evans, dus de rest van de avond vliegt om.

We merken wel dat de herfst in aantocht is want als we vrijdagochtend 18 september opstaan is het best koel maar gaande de dag wordt het snel warmer dus trekken we toch al een korte broek aan. Dit keer haal ik Duits brood met stukjes wortel waardoor Dick direct opmerkt dat hij toch geen konijn is. Maar het smaakt niet slecht en is beter dan het mosterd brood van ons vorige uitstapje.

 

Om half 10 vertrekken we uit Mühlheim en rijden over de autobaan richting Düsseldorf. Bij de Ikea is een plek waar we kunnen staan maar deze parking voor de ingang is niet echt aanlokkelijk dus rijden we verder naar Liedberg waar zich een parking bevindt midden in de natuur aan de rand van een oud stadje. Het is pas 11 uur ’s ochtends dus hebben we alle tijd om in de omgeving rond te kijken en we pakken onze fietsen. Uiteraard rijden we eerst de helling op naar het oude stadje Liedberg Het is schilderachtig en heeft smalle straatjes, prachtige oude huizen, een oude toren en mooi kasteel. Maar ook het verderop liggende stadje Korschenbroich is leuk om door te dwalen en er is een heerlijk zonovergoten terras midden in het centrum waar we de verlokking van de ijscoupe niet kunnen weerstaan.

Na 5 uur rondfietsen zijn we weer terug bij de camper waar we nog heerlijk enkele uren buiten in het zonnetje kunnen zitten. Het is zeker 28 graden en omdat we op een heuveltop staan kunnen we mooi de Tour de France over de radio volgen en terwijl ik verder lees in mijn spannende boek kan Dick de 16 gevonden caches gaan loggen op de laptop. Ja, één van ons moet werken. Pas om 7 uur als de zon achter de horizon verdwenen is koelt het af en gaan we binnen zitten. We eten slechts wat toastjes met Franse kaas en yoghurt. Dat komt ervan als je om 3 uur van een enorme coupe ijs smult. De parking is inmiddels volledig uitgestorven en het is hier doodstil.

Om 7 uur zaterdagochtend gaat de wekker al af en nadat we gedoucht hebben gaan we meteen op weg naar de parking aan de Kaarster See. Een groot deel van deze parking is namelijk met enorme rotsblokken afgesloten zodat we vroeg willen aankomen om verzekerd te zijn van een parkeerplek. Nadat we goed staan gaan we eerst ontbijten voordat we in de omgeving wat rondkijken.

Om 10 uur komt de organisator van de CITO en helpen we (op afstand en met mondkapje op) de tent op te zetten en al snel daarna arriveren de eerste deelnemers aan de schoonmaakactie. Nadat we onze namen en adresgegevens geregistreerd hebben (op Corona bladen van de gemeente en in het logboek van Geocaching) krijgen we vuilniszakken, handschoenen en tangen en waaieren we uit over de enorme parking en langs de oevers van het meer.

Er ligt veel vuil. Ik ben meer voor het grote vuil en dolgelukkig als ik enkele grote luchtbedden ontdek in de bosjes, Dick zoekt daarnaast ook sigarettenpeuken en heeft al snel een fles vol ermee. We hadden regenkleding en laarzen meegenomen maar die kunnen in de camper blijven want het weer is schitterend. Het is 28 graden, de zon staat aan een staalblauwe hemel en we kunnen rondlopen met korte broek en T-shirt. Rond 1 uur hebben de 40 deelnemers zoveel vuil verzameld dat de omgeving weer schoon is en nadat we nog even met elkaar nagepraat hebben vertrekken we weer.

In Oedt willen we graag staan maar de plekken hier zijn overvol dus rijden we verder naar Kamp Lintfort waar op de parking van het zwembad plek genoeg is. Omdat het nog stralend weer is en warm, lopen we door een prachtig park met statige bomen naar het centrum van het stadje. Het is druk maar er is voldoende ruimte om afstand te houden en we genieten van het schitterende weer. We halen wat eten in de supermarket en lopen na een paar uur weer terug naar de camper waar we lekker binnen gaan zitten omdat het inmiddels sterk afkoelt. Het zal niemand verwonderen dat we bijtijds in ons bed liggen en slapen als een marmot.

 

Zondag 20 september staan we pas om 8 uur op. Buiten is het nog koel, slechts 15 graden, maar het is windstil en de lucht is staalblauw. Helaas is in Oedt nog steeds geen plekje vrij dus verlaten we Duitsland en rijden naar Bakel in Nederland, waar we de camper op een lege parking bij een sporthal neerzetten.

Natuurlijk pakken we onze fietsen en beginnen aan een fiets rondje. Het voert ons door weilanden, bossen en akkervelden. Geocaches brengen ons naar Bospark Bakel, een 35 ha groot park doorkruist met wandelpaden en verrassende hoekjes. Naast een hoekje met ontelbare kabouters is er een speelgoedtreintjes complex, al van ver af te horen aan het getoeter van treinen en midden in het bos treffen een prachtig kapelletje.

Om alle caches te vinden moet een puzzel opgelost worden. Dick is daar altijd goed in en gaat zittend op een bankje in het bos te werk. Niet veel later heeft hij de puzzel rond en kunnen we de ontbrekende gegevens aanvullen aan de hand van aanwijzingen uit andere caches. Het is goed toeven hier en we genieten volop. Pas tegen half zes zijn we weer terug bij de camper na een heerlijke tocht van 24 km. Vlakbij is een Grieks eettentje waar ik eten haal. Het ziet er heerlijk uit maar het vlees is gewoon taai en niet smakelijk dus eindigt deze maaltijd bijna helemaal in de vuilnisbak. Hier halen we nooit meer eten.

 

Het is ongelooflijk maar ook maandag 21 september is het opnieuw schitterend weer en staat de zon aan een staalblauwe hemel. We ontbijten nog met ons worteltjes brood (vinden het zonde om dat weg te gooien) en rijden dan naar Zaltbommel waar vlakbij het centrum een mooie parking is met grote, brede plekken.

Omdat wij al om 10 uur arriveren hebben we nog de keuze uit plekjes maar al snel zijn ook de resterende plekjes vol en wordt niet alleen een aftandse Poolse caravan op de camperplek neergezet maar perst zich ook nog een oude camper tussen ons en deze caravan, waardoor van onze ruime plek weinig overblijft. Niet alleen wij gaan er vandaag op uit, ook veel dagjesmensen arriveren en masse met hun auto en tillen hun fietsen van het fietsrek.

Even later snappen we de toeloop van deze grijze golf op electrische fietsen want fietsen op de dijk met schitterend zicht op de rivier de Waal is prachtig. Natuurlijk hebben we op de computer ook veel geocaches gevonden die we kunnen gaan zoeken en we houden ons de rest van de dag daarmee bezig. Slechts éénmaal gedurende de 5 uur fietsen stoppen we even om een soft ijsje op een terras te nuttigen.

 

 

Natuurlijk rijden we ook rond in het stadje Zaltbommel wat onverwacht leuk blijkt te zijn. Naast oude vestingwerken tussen de bomen zijn er leuke smalle straatjes met oude huizen en boven alles is de grote stompe kerkspits van de kerk in Zaltbommel te zien waarover in liedjes verhaald wordt. Na een rondje van 36 km zijn we weer terug bij de camper waar we heerlijk nog een tijdje in het zonnetje zitten, natuurlijk lezend in een boek. Dit is een plekje waar we zeker nog terugkeren.

Dinsdag 22 september genieten we eerst van verse croissants voordat we het laatste stukje naar huis rijden. Dankzij een buurman die zijn auto even wil verzetten kunnen we de camper op de parking achter ons huis kwijt en rest ons het leeghalen van de camper. We willen de camper zoveel mogelijk leeghalen want morgen gaat deze weer naar de dealer in Nederweert. Na enkele uren is deze klus geklaard en kunnen we de camper aan de binnen- en buitenkant poetsen. Geen straf want het is nog steeds lekker warm en de zon schijnt volop