Even erop uit Frankrijk – deel 2

Opnieuw er even tussenuit – deel 2
Eind februari tot eind maart 2022

Zaterdag 12 maart zijn we rond 8 uur op en de zon staat al aan een staalblauwe lucht te stralen. Ik haal lekker vers stokbrood in het centrum bij de boulangerie en na het ontbijt vertrekken we naar Guingamp, slechts 30 km bij ons vandaan. Als we in het stadje arriveren is het enorm druk, maar als er een markt is heerst er altijd een enorme drukte. Vandaag is deze markt niet op de parking waar wij willen staan, maar in het centrum. We boffen want er is nog 1 plek vrij waar we kunnen staan. Normaliter is dat een plek voor de schoolbussen maar in het weekend zijn die er niet dus nu worden ze gebruikt door personenauto’s. Nadat we het gekrioel om ons heen hebben aangekeken sluiten we de camper af en gaan ook rondwandelen. Guingamp vindt zijn oorsprong in een 15^e eeuwse burcht die zich langs de rand van de parking bevindt. De overal aanwezige vakwerkhuizen laten het vakmanschap zien van de meester timmerlieden en er zijn zelfs oude vakwerkhuizen bestaande uit 4 verdiepingen.

Onze tocht voert ons ook naar La Prison, de gevangenis die in 1841 gebouwd werd naar Amerikaans voorbeeld wat voor die tijd een revolutionair concept was. De twee verdiepingen met cellen komen allemaal uit op een binnenplaats. Helaas is deze gevangenis al sinds 1952 niet meer in gebruik en omgebouwd tot een cultureel en kunstcentrum dus van de echte bajes is weinig meer te zien. Behalve dan door mij want ik treed direct weer binnen in het penitentiaire leven. Het stadje heeft ook veel kleine steegjes en kanalen waar we langs dwalen en dat maakt dat we pas na 10 km rondlopen weer terugkeren naar de camper. Ook nu hoeven we vanavond niet meer te eten want de burgers bij de bakker op de hoek zagen er zo verleidelijk uit dat we opnieuw hebben geluncht. Dus Dick krijgt ’s avonds slechts een kopje soep.

Zondag 13 maart rijden we na het ontbijt eerst naar de dumpplek aan de rand van het plein waar we eindelijk weer eens ons grey en black water kunnen dumpen. Ook het vullen van onze schoonwater tank is geen overbodige luxe. Om half 1 rijden we de parking op langs het strand bij Saint Malo. De zon schijnt een beetje, al zijn er ook veel wolken te zien, maar het is 12 graden en dus veel minder koud dan de afgelopen dagen. Terwijl ik onze fietstassen en de rugzak pak, haalt Dick de fietsen uit de garage en al snel fietsen we naar de ommuurde stad van Saint Malo die slechts 4 km van onze parking verwijderd is. De zon schijnt en het is heerlijk weer, ook al zijn er nog veel wolken.

Bij de stadsmuur zetten we onze fietsen op slot en wandelen door het stadje.
Eerst langs de stadsmuur maar al snel beklimmen we die ook om over brede weg over de muur (de remparts) onze tocht voort te zetten. Vanaf hier heb je een schitterend zicht op de zee en de erin liggende eilanden. Het betekent wel dat we bijna elke paar meter even stoppen om weer een blik op de zee te werpen en een foto te maken maar we hebben de tijd. Rond half 2 arriveren we bij Café de la Bourse waar we binnen een tafeltje vinden en nog net eten kunnen bestellen. Om 3 uur gaat het restaurant namelijk dicht. Het eten is weer voortreffelijk, iets wat altijd het geval is als we hier eten, maar helaas wordt ons bij het afrekenen verteld dat het restaurant verkocht is, dus of we er een volgende keer weer zo lekker eten?

Natuurlijk dwalen we na onze maaltijd nog een tijdje door de kleine straatjes van Saint Malo, dat moet wel na deze overdadige maaltijd, voordat we eind van de middag weer terugfietsen naar de camper. Net voor de regen losbarst staan de fietsen weer in de garage en zitten we lekker droog binnen. Gelukkig klaart het na even wat regen weer op en kunnen we verder van een rustige avond genieten. Je merkt wel dat het nog geen strandweer is want de parking alsmede de plekken waar de campers mogen staan blijven voornamelijk leeg.

Maandag 14 maart staan we om 8 uur op en nadat we de isolatiemat van de voorruit hebben gehaald wandel ik op mijn gemakje naar de supermarket, zo’n 800 meter verder, want natuurlijk ontbijten we met vers stokbrood. Na de afwas rijden we naar Pontorson. Daar we vanochtend al ons wasgoed apart hebben gelegd kan Dick me bij de laverie aan de straat kan afzetten en terwijl ik de was in een beschikbare machine stop (helaas kan ik niet al ons wasgoed kwijt en moet dus 15 minuten wachten op de andere machine) rijdt Dick de camper naar de achterzijde van het gebouw naar de parking van de Carrefour. We denken nog steeds dat we hier kunnen staan hoewel nog steeds midden op het parkeerterrein het dreigende bord staat dat de verblijfsduur beperkt is tot 2 uur. Maar omdat we er enkele weken geleden ook niet weggejaagd zijn, wagen we het er maar op. Gelukkig zijn alle drogers wel beschikbaar zodat we na 2 uur al ons wasgoed kunnen opvouwen, inladen in een winkelwagentje en naar de camper teruglopen. Nadat alles is opgeborgen en ook het bed is gedekt, wandelen we Pontorson in.

Het is stralend weer, de lucht is blauw met hier en daar een wolk en het is rond de 13 graden dus heerlijk om door dit ook leuke stadje rond te dwalen. Apart in dit stadje is een grote betonnen watertoren die zich in de tuin van een monumentaal pand bij het station bevindt. Hij werd in 1870 ontworpen door Joseph Monier, de uitvinder van het gewapend beton. Natuurlijk nemen we ook een kijkje in de oude kerk die deels Romaans en deels Gotisch gebouwd is en eind van de middag zijn we weer terug en blijven lekker in de camper zitten. Omdat de bloemkool in de reclame is eten we die ’s avonds met lekkere puree en burgers. Slapen doen we als rozen na zoveel buitenlucht.

Dinsdag 15 maart vertrekken we na het ontbijt weer uit Pontorson. In tegenstelling tot gisteren is de lucht staalgrijs en is er geen straaltje zon te zien. Maar als we de punt van Normandië bereiken, heldert het uit en verdwijnen de wolken om plaats te maken voor zon en blauwe lucht. Omdat ik graag wil weten hoe de camperplek in Barneville Carteret is (die bij het strand bestaat niet meer) rijden we over smalle wegen langs de kust naar het noorden. Het is even zoeken in Barneville Carteret maar uiteindelijk vinden we de parkeerplek waar campers mogen staan. Helaas niet gedurende de zomermaanden dus willen we hier overnachten dan zal dat in de winter moeten gebeuren. Wel kunnen we bij een autowas station onze tanks met grey en black water dumpen waarna we doorrijden naar Cherbourg. Op de parking bij de Cité de la Mer is het ongelooflijk druk. Niet alleen zijn alle parkeervakken bezet met campers, ook is er een niet te stoppen stroom voetgangers op weg naar de Cité.

Al snel blijkt dat de reden hiervoor dat hier de Aidacosma, een groot cruiseschip van de Aida Lines afgemeerd ligt aan de kade. Nadat we de camper naast een parkeervak hebben gezet (en nu maar hopen dat er nog een camper vertrekt) wandelen we naar dat cruiseschip. Het is zeker 330 meter lang en heeft zo’n 20 verdiepingen. Het is het nieuwste schip en heeft elektrische aandrijving. Geen wonder dat er een voortdurende stroom mensen heen en weer wandelt tussen stad en schip. Het is daarbij ook schitterend weer want de zon schijnt volop en de thermometer wijst tenminste 17 graden aan. Zo warm hebben we het nog niet gehad. Terwijl ik even wat boodschappen doe weet Dick een vrij plekje te bemachtigen zodat we in ieder geval gelegaliseerd staan.

‘s Avonds wandelen we Cherbourg in. De vissersboten brengen hun lading vis aan de kant wat leuk is om te zien. Bakken vol St. Jacques schelpen komen uit het ruim tevoorschijn. En ik maar denken dat ik een zeldzaam exemplaar gevonden had toen we op het strand van Loguivy de la Mer een prachtige St. Jacques schelp (het symbool voor Santiago de Compostella) vonden. Nu snap ik dat iedere uitspanning met een terrasje “St. Jacques schelp” asbakken gebruikt. Bij ons Thais restaurant is het nog rustig, het is dan ook net 7 uur. De menukaart is, vergeleken bij december, toen ze net opstartten, behoorlijk uitgebreid maar de kwaliteit van het eten is nog onveranderd goed en we smullen. Het is maar goed dat we ’s avonds nog een stukje terug moeten lopen voor we weer bij de camper zijn want we eten te veel.

Woensdag 16 maart is de lucht opnieuw grijs en de zon is achter de wolken verborgen. Na een lekker ontbijt begint het wat te miezeren. Niet alleen regen maar ook geel Sahara zand komt naar beneden en al snel is de camper bedekt met een geelbruine smurrie. Als we even later door Cherbourg lopen zijn alle auto’s in de straten bedekt met deze gele drab. De autowasstraten zullen het de komende tijd erg druk hebben.

Aan de hand van een Adventure Lab cache komen we terecht in de tuinen van Park Emmanuel Liais. Meteen worden we meegenomen door een Fransman die in ratelend Frans een niet te stuiten informatie geeft over dit park en wat er allemaal te zien is. Dick haakt direct af maar ik blijf nog even bij hem staan voor ik me ook kan losrukken en verder met Dick het park verken. Dit park, midden in de stad Cherbourg, is gecreëerd door Emmanuel Liais, niet alleen astronoom en gepassioneerd botanicus, maar ook burgermeester van Cherbourg die tijdens zijn reizen en verblijf in Brazilie zeldzame planten verzamelde. Maar niet alleen de tuinen zijn bijzonder, ook in de kassen zijn bijzondere planten te zien zoals de L’Encephalartos plant die meer dan 1000 jaar oud kan worden wordt en slechts eenmaal in de 30 jaar vruchten draagt. En laat dat nu net het geval zijn. We bewonderen de bijzondere vrucht die op een enorme dennenappel lijkt.

Maar ook de enorme varens, die zo uit Jurassic Parc weggelopen hadden kunnen zijn, maken een diepe indruk op ons. Het is een speciaal park om doorheen te dwalen en een voorbeeld hoe je door geocachen in een bijzondere omgeving terecht kunt komen. We genieten. Uiteindelijk nemen we afscheid van deze botanische tuin en wandelen verder door de straten van Cherbourg en beklimmen de heuvels naar het kerkhof waar niet alleen burgers begraven liggen maar ook militairen waaronder militairen uit de Amerikaanse burgeroorlog die hier op de zee voor Caen in een gevecht overleden. Omdat deze begraafplaats hoog op de helling boven de stad ligt hebben we een prachtig uitzicht over Cherbourg en de zee. Helaas begint het te regenen dus het uitzicht gaat wat verloren maar de indrukwekkende begraafplaats blijft en nadat we het grootste deel hebben verkend dalen we weer af naar de stad waar we koffiedrinken (met een gebakje erbij) alvorens we weer langzaam terugwandelen naar de camper. Gelukkig hebben we goede regenjacks want verder zijn we niet nat. ’s Avonds wandelen we weer langs de haven de stad in. Het is inmiddels droog geworden.

Helaas is het Café de la Port, waar we vanavond wilden eten dicht. Dus lopen we wat rond in het centrum en komen vanzelf weer uit bij ons Thais restaurant. Daar worden we van harte verwelkomt en even later genieten we van Thai food, wat opnieuw van fantastische kwaliteit is. Als we terug zijn bij de camper bevestigen we toch maar onze isolatiemat voor de ruit want inmiddels zijn de wolken verdwenen en klaart de lucht steeds verder op. Ook de temperatuur is duidelijk gezakt. Het beloofd een koude nacht te worden.

Donderdag 17 maart zijn er inderdaad geen wolken meer te zien en schijnt de zon aan een wolkeloze lucht. Na een heerlijk ontbijt met natuurlijk vers stokbrood wat ik, tijdens mijn ochtendwandelingetje naar het winkelcentrum, gehaald heb, dumpen we ons grey en black water. We moeten er wel wat geduld voor hebben want onze voorganger, een Fransman, kan niet dumpen en water tanken tegelijk, dus duurt alles erg lang maar uiteindelijk zijn wij toch aan de beurt en een half uur later vertrekken we uit Cherbourg en rijden over binnenwegen naar Honfleur.

Hoe dichter we bij Honfleur komen des te opvallender ziet de lucht er voor ons uit, een scherpe witte rand begrenst de blauwe lucht. Gelukkig bevinden wij ons nog in het zonovergoten deel. Nadat we de camper hebben geparkeerd aan de haven wandelen we Honfleur weer in.

Ik weet niet hoe vaak we hier de afgelopen jaren al hebben gelopen maar telkens blijft dit stadje ons boeien. Ook nu weer dwalen we langs plekjes die we niet eerder hebben gezien. Ook al schijnt hier de zon volop er staat toch een koud windje, het ziet er naar uit dt de lente is begonnen en de natuur laat zich dan ook duidelijk zien.

Doordat onze weg ons de steile straatjes van Honfleur laat beklimmen hebben we het niet koud. Na enkele uren zijn we weer terug bij de camper en wandel ik nog even naar de Lidl iets verderop. Helaas zit de jeans die ik er koop echt te strak om mijn kuiten, iets waar Dick het echt mee eens is, dus breng ik die even later nog even terug en pas dan kunnen we lekker in het zonnetje kijken naar de campers die één voor één arriveren. Het is per slot van rekening al bijna 7 uur en dat is het tijdstip waarop veel Fransen een plekje zoeken. ‘s Avonds haal ik bij ons kebab tentje natuurlijk eten wat heerlijk smaakt en na een luie avond waarbij we TV kijken, vallen we in een droomloze slaap.

Vrijdag 18 maart haal ik voor de verandering weer eens lekker croissantjes. Wat is Frankrijk toch een fantastisch land. Overal en altijd is het mogelijk vers brood te verkrijgen. Soms moet je wel eens wat verder lopen omdat de bakker net gesloten is maar dat is nu eenmaal de wet in Frankrijk dat een bakker 1 dag per week moet sluiten. Na het ontbijt rijden we opnieuw naar de loosplek om ons grey en black water te dumpen en water te tanken. Opnieuw staan we achter een wat trage fransman. Hij heeft een platte waterslang met smalle stroken waar water heel traag doorheen stroomt en daar er ook nog lekkage is in de aansluiting verdwijnt het merendeel van het schone water naast de slang. Maar we doden de tijd door met elkaar te praten. Het hindert de Fransman niet als wij ondertussen ons grey en black water dumpen zodat als zijn watertank eindelijk overloopt, wij alleen nog schoon water hoeven te tanken, we staan dan al bijna een uur. De afstand naar de stad Beauvais is gelukkig niet ver, slechts 155 km, dus om half 2 arriveren we daar op de parking aan de rand van de stad. Opnieuw is het schitterend weer en uit de wind is de temperatuur zelfs 15 graden.

Langzaam dwalen we door de straatjes van deze pittoreske stad en natuurlijk wandelen we via wat omwegen naar de gigantische kathedraal in het centrum. Het is niet voor niets de hoogste kathedraal ter wereld en ziet er zeker nu hij in het volle zonlicht staat, imposant uit. Het bouwwerk is een van de meest gewaagde constructies van de gotische cultuur maar werd door omstandigheden nooit volledig afgewerkt. Ook al zijn we eerder in deze kathedraal geweest, toch wandelen we ook nu weer naar binnen en werpen opnieuw een blik op het zeldzame 14^e eeuwse astronomisch uurwerk uit 1866. Om er echt vlakbij te komen moet je betalen maar dan krijg je ook informatie over het ontstaan van dit imposante uurwerk. Uiteindelijk verlaten we de kathedraal, wandelen we over het indrukwekkende plein waar het prachtige gemeentehuis staat en arriveren weer bij de camper. Het is inmiddels eind van de middag en dus tijd om nog even aan de overzijde van de straat bij de enorme Carrefour eten te halen. De rest van de avond genieten we in onze camper.

Zaterdag 19 maart is het nog steeds koud merendeels veroorzaakt door de wind alhoewel de zon volop schijnt en de lucht staalblauw is. Na een lekker ontbijt vertrekken we uit Beauvais en rijden over het platteland naar Laon. Als we de berg beklimmen waar Laon op ligt blijken we van de verkeerde kant te komen dus dirigeer ik Dick weer naar beneden want ik wil niet weer een gruwelijke tocht beleven door de smalle straatjes van dit middeleeuwse stadje.

We rijden langs de voet van de berg en klimmen aan de andere zijde weer omhoog over steile haarspeldbochten en onder gemopper van Dick. Die vindt dat we makkelijk door de smalle straatjes passen. Uiteindelijk arriveren we bij de parking vlak onder de stadsmuur waar we de camper neerzetten. Er staan verder geen campers, maar de overal neergezette personenauto’s maken het voor andere campers ook onmogelijk om hier nog te parkeren. Na een heerlijke kop koffie wandelen we gezellig door het stadje. Je merkt dat het seizoen nog niet is losgebarsten want ook al zijn er enkele toeristen

puttygen

, voor het grootste deel slenteren we alleen door de leuke straatjes. Het valt ons op dat er toch wel heel wat winkeltjes gesloten zijn. Corona heeft hier duidelijk toegeslagen. Voor het eerst, ook dankzij een geocache, komen we nu ook aan de andere kant van de berg waar zich een tweede (meer vervallen) toegangspoort bevindt. Nadat we er foto’s hebben gemaakt lopen we weer langzaam terug, maken een reservering bij restaurant Agora op het plein voor de mooie cathedrale en wandelen via de stadsmuur terug naar de camper.

Omdat we vanaf hier op het dak van de camper kunnen kijken zien we hoe veel Sahara-zand daar op ligt dus snel pakt Dick onze ladder om met name de zonnepanelen schoon te poetsen. Geen overbodige luxe want deze electra hebben we nodig om al onze batterijen en laptops op te laden. Om 7 uur wandelen we op ons gemakje naar het restaurant waar we zoals altijd als we hier komen, weer heel smakelijk eten. Terug bij de camper moet eerst de isolatiemat voor de ruit. De lucht is helder en het beloofd een koude nacht te worden, de verwachting is dat het slechts 3 graden wordt.

Zondag 20 maart staan we om 8 uur op, gewekt door de zon. Ik wandel naar de bakker in het centrum (altijd lekker deze ochtendwandeling) en na het ontbijt vertrekken we. Als we langs Liart rijden bellen we voor de zekerheid Cor en Esmee op. Misschien zijn ze wel in hun huis in France en dan kunnen we ze even gedag zeggen. Helaas, ze zitten gewoon in Nederland dus rijden we door en rond het middaguur arriveren we in Bouillon in België waar het heel druk is maar nog wel een plekje vrij is. Het is prachtig weer alhoewel er nog wel een koud windje staat.

Het plaatsje Bouillon wordt gedomineerd door de hooggelegen middeleeuwse burcht van Godfried van Bouillon, de beroemde ridder die in 1082 zijn kasteel verkoopt om daarmee zijn eerste kruistocht te kunnen financieren. Zelfs nu nog is het een indrukwekkend bouwwerk en natuurlijk klimmen we de steile helling omhoog naar het kasteel. Vandaar heb je een prachtig zicht op het centrum van Bouillon waar de rivier de Semois doorheen kronkelt. Na een stevige afdaling komen we in de oude stadskern waar we opnieuw aan de hand van geocaches door de straatjes dwalen.
Eind van de middag keren we terug, nu niet over de berg maar via een tunnel. Veel campers vertrekken nu en het wordt zowaar rustig op de parking. Rond 6 uur wandel ik weer terug naar het centrum, ditmaal om eten te halen. Op de terugweg begint het wat te spatteren maar ik ben aan het bellen met mijn zusje Hannah dus merk het niet zo. Pas als we aan onze maaltijd zitten begint het echt te regenen. We hebben vandaag echt geboft met het weer. Gelukkig wordt het na een uurtje weer droog en trekt de lucht weer open dus bevestigen we opnieuw onze isolatiemat voor de ruit.

Na een heldere en koude nacht schijnt maandagochtend de zon weer volop. Ons dashboard geeft aan dat de Franse propaanfles weer leeg is, dus na het dumpen van grey en black water en het vullen met schoon water, rijden we naar de grens met Frankrijk. In Longwy, waar we oorspronkelijk zouden overnachten, stoppen we bij een supermarket waar we uit een automaat een nieuwe fles propaan halen en de lege terugzetten. Thuis heb ik bedacht dat, als we toch door Luxembourg rijden (en dat doen we want hier is het tanken goedkoper) ik wel graag de oudste geocache van dit land wil zoeken. Dus rijden we even later door de smalle straatjes van Rodange in Luxembourg  op zoek naar het eerste deel van deze, uit 5 stages bestaande, geocache. Helaas staan overal bordjes met gewichtsbeperkingen en dus belanden we uiteindelijk in nog smallere, steile straatjes, verdwijnt zelfs het bitumen en klimmen we alleen nog over kasseien. Als we boven op de berg zijn moeten we via nog smallere staatjes afdalen. Overal staan auto’s geparkeerd en zijn steigers langs de huizen gebouwd waardoor de camper aan weerszijden slechts luttele centimeters heeft, maar gelukkig lukt het Dick zonder kleerscheuren beneden te komen. Ik heb er genoeg van, we laten Rodange verder liggen, dan maar geen oude geocache. Het is onmogelijk om hier met een grote camper te rijden. Dus rijden we dwars door de hoofdstad Luxembourg naar het noorden. Als we langs de één na oudste cache rijden, in Colmar Berg, is Dick zo vriendelijk om de camper bij de uitrit van een landweggetje te zetten. Nergens is een parkeerplek dus hij blijft bij de camper terwijl ik via rotsblokken een rivier oversteek en daarna een steile heuvel beklim. Boven op de berg in het bos, vind ik de bewuste geocache en na 30 minuten ben ik bezweet weer terug. De temperatuur is inmiddels gestegen naar 19 graden.

Door eindeloze stadjes op het platteland van Luxembourg rijden we verder noordwaarts, tanken bij de grens onze tank en jerrycan vol diesel en rijden dan België weer in. In Stavelot moeten we even zoeken om de juiste weg naar de camperplek te vinden maar met wat aanwijzingen van de plaatselijke bevolking vinden we uiteindelijk de parking naast het zwembad waar we onze camper neerzetten. Natuurlijk wandelen we rond in het oude stadje. Het is te laat om nog het museum van het race circuit Spa-Francorchamps te bekijken dus zoeken we onze weg over de kasseien in het oude centrum, alvorens na 5 km weer terug te keren naar ons stille plekje aan de rivier.

Dinsdag 22 maart staan we 8 uur op en na een snel ontbijt (ditmaal met yaourt) rijden we naar Sittard. We zijn weer terug in Nederland. Als we om 9 uur bij het zwembad arriveren vrees ik dat de parking gesloten is want er staat niemand maar we kunnen gelukkig gewoon het hek binnenrijden en onze camper parkeren. Uiteraard drinken we eerst koffie alvorens we de stad Sittard gaan verkennen. Het centrum is vanaf de camperplek goed te belopen, zeker met dit stralende weer. Het is inmiddels 18 graden en snel verdwijnt mijn jack in de rugzak. Het grote plein in het centrum ziet er gezellig uit en de terrasjes zitten overvol. Helaas is de grote kerk gesloten maar de ernaast staande Paterskerk is wel open. Bij de toegangsdeur staat een kleine stenen leeuw. Tijdens de hoogmis op St. Rosa zondag in 1938 ontsnapten uit een circus op de markt twee leeuwen.  Een van hen, de leeuw Azor, liep rustig de overvolle kerk binnen en ging op het altaar liggen. Op een foto binnen is dit tafereel goed te zien. Ik snap dat deze gebeurtenis destijds wereldnieuws was. Langzaam voert onze wandeling ons de stad uit en beklimmen we de Kolleberg.

Toen in 1668 Sittard geteisterd werd door een dysenterie-epidemie werd Santa Rosa van Lima aangeroepen om Sittard hiervan te vrijwaren en als dank daarvoor werd op het hoogste punt van de stad de Santa Rosa kapel gebouwd. Het is een hele klim de berg op maar met dit schitterende weer zeker de moeite waard. Na natuurlijk enkele foto’s genomen te hebben en met andere voorbijgangers te hebben gepraat wandelen we weer op ons gemakje terug. In de middag loop ik opnieuw het stadje in, nu om enkele boeken te wisselen in de minibieb en de rest van de tijd zitten we lekker in de camper en doen onze administratie. Het blijft rustig alleen gaan er ’s avonds tussen de campers auto’s staan (Waarom? Dealen ze hier in drugs ?). Wij hebben er in ieder geval geen last van en slapen als rozen.

Woensdag 23 maart vertrekken we na ons ontbijt uit Sittard en rijden naar onze camperdealer Raema. Er is namelijk een slotpin losgetrild en wij hebben geen locktide. Maar bij de dealer is dat snel gefixed dus al gauw zijn we weer op weg en om 1 uur parkeren we de camper achter ons thuis. Omdat we vrijdag weer vertrekken kunnen we bijna alles in de camper laten. Alleen de waszak en de inhoud van de koelkast gaat mee naar binnen. Terwijl ik onze kleding en het beddengoed in de wasmachine stop neemt Dick de buitenkant van de camper onderhanden en al snel gutsen bruine waterstroompjes langs de camper naar beneden. Wat is de camper vuil. Dick weet wel waar hij aan begint want terwijl ik lekker met alle buren praat, is hij uur na uur bezig met poetsen. Maar uiteindelijk, na uren poetsen is de camper weer blinkend schoon en kunnen we deze op een parkeerplek achter ons huis zetten. Gelukkig is er voldoende plek als onze buurvrouw Evelien haar busje verzet. Als dank spuit Dick ook haar busje af. Dat moet ook want, zonder enig overleg met Dick, heb ik dat beloofd.

Het is fijn om weer thuis te zijn alhoewel het slechts voor anderhalve dag is

buy generic levitra

, want we hebben nog een Frankia weekend voor de boeg.
En dat weekend begint vrijdagochtend 25 maart. We zijn al vroeg wakker, pakken de laatste dingen in de camper en vertrekken dan weer. We hoeven maar een kleine afstand te rijden want Alblasserdam ligt om de hoek. Alvorens we het terrein van de camperplek oprijden stoppen we even bij Hornbach. Daar vinden we gelukkig een nieuwe deurmat. Wel niet zo’n mooie als ik in december in Frankrijk heb laten liggen maar ik wil niet zonder. We zijn er inmiddels achter dat het niet hebben van een buitenmat toch wel extra vuil geeft in de camper. Als we rond 10 uur bij Camperpark Kinderdijk arriveren zijn we niet de eerste Frankia camper. Een aantal mensen is gisteren al gearriveerd en vanwege het stralende weer staan er al veel stoeltjes buiten op het grasveld.
Pieta en Kees, de beheerders van deze camperplek, hebben voor iedere Frankia rijder een info-map alsmede een naambord voor op de camper, dus als de camper staat ga ik de reeds aanwezige campers langs om de namen te noteren. Het helpt mij om te weten hoe iedereen heet maar het maakt ook dat ik regelmatig ergens blijf praten. Toch ontworstelen we ons in de middag aan de gezellige gesprekken want natuurlijk willen we ook het werelderfgoed “De Molens van Kinderdijk” bezoeken. Dick is er vroeger met zijn ouders geweest maar ik nog nooit, ook al wonen we hier niet ver vandaan.

Dit grootste molencomplex ter wereld, ik geloof dat er 20 molens bij elkaar staan, is wel een bijzondere plek.  Het is een plezier om hier rond te fietsen en regelmatig stappen we af om foto’s te maken. Tot onze verrassing komen we op de smalle dijk Bart en Robert tegen. Jaren geleden hebben we regelmatig samen op reisbeurzen gestaan waarbij we informatie gaven over exotische bestemmingen in Azië en nu, te midden van dit oer Hollandse landschap, waar alle elementen van het beroemde Nederlandse waterbeheer samenkomen (eeuwenoude molens, slim aangelegde dijken en polders)  ontmoeten we ze weer. Natuurlijk praten we enige tijd waarbij we wel regelmatig opzij moeten stappen voor passerende toeristen en uiteindelijk nemen we afscheid van elkaar. Wel met de belofte gezellig een keer langs te komen. In juni is het in de omgeving van hun huis op het mooist. We fietsen nog verder, maken vele foto’s en genieten van een landschap met veel, heel veel molens.

Na een oergezellige avond, waar de bewoners van uiteindelijk 22 Frankia campers bij elkaar komen en ik door het vele lawaai mijn stem kwijtraak (ik klets te veel en te hard) hebben we zaterdagmiddag de vergadering voor de oprichting van een Frankia club. Om gevrijwaard te zijn van verplichtingen zoals een bestuur kiezen, een ledenvergadering houden en contributie innen wordt uiteindelijk gekozen voor een Frankia App groep. Dit feit wordt ’s avonds onder het genot van een heerlijk Chinees Buffet en een lekker glaasje, gevierd. En weer kletsen we wat af met elkaar. Die Frankia rijders zijn echt oergezellig.

 

Zondag 27 maart ziet het weer er totaal anders uit. De zon is nergens te zien en een dik wolkendek hangt over de camperplek. Na een lekker ontbijt wat door Aveco (een verzekeringsmaatschappij voor Campers) wordt uitgedeeld breekt de lucht gelukkig zodat we eind van de ochtend in een stralende zon op het terras kunnen genieten van de koffie met heerlijk gebak wat door onze camper dealer Raema Caravans & Campers wordt aangeboden. Daarna nemen we afscheid van de andere Frankia rijders en rijden weer huiswaarts. We kunnen terugkijken op een zeer gezellig weekend met elkaar. Het uitladen van de camper gaat best wel snel en ook het poetsen van de binnenkant neemt niet zoveel tijd in beslag zodat Dick eind van de middag de camper weer naar onze stalling in Geervliet kan brengen. Voor het eerst in twee jaar rij ik niet mee met de camper want Dick komt terug met openbaar vervoer. Wel fijn want nu kan ik de thuis aanwezige puinhoop van al die spullen die uitgeladen zijn elders in huis weer een plaatsje geven.

Thuis rest nog het poetsen van de vloermat die we uit de camper hebben gehaald. Dick doet dat. Hij is niet alleen veel beter in het stofzuigen maar ook het tapijt poetsen met water doet hij veel grondiger.

Ons reisschema hebben we tijdens onze reis al snel losgelaten en vanwege weersomstandigheden zijn we uiteindelijk ook op de terugweg weer langs de prachtige Franse kust teruggekeerd maar dat was geen straf en we hebben weer een fantastische reis gehad. Totaal hebben we 3926 km gereden. Fietsen hebben we weinig gedaan, slechts 43 km maar dat komt dat het in de kou vaak fijner is om lekker rond te wandelen. De teller in onze benen staat dan ook op 210 km.