Nog even erop uit, augustus 2022

Nog even erop uit, augustus 2022

Dick kent me goed genoeg om te weten dat het beter is om niet de gehele maand augustus thuis te blijven. Dan wordt ik alleen maar zenuwachtig. Nu al, terwijl ik pas een week thuis ben na mijn minipelgrimage, heb ik de spullen die straks meemoeten naar Spanje al drie keer in mijn handen gehad. Dus besluiten we om nog even twee weekjes erop uit te trekken met onze camper. Snel maak  ik een route naar Frankrijk en als Dick contact gehad heeft met Cor staat ook vast dat we op de terugweg langs Liart gaan. Mogelijk moet er ook nog wat afgesproken worden voor de tocht die Dick en Cor gaan maken.

Na een heel gezellige verjaardag van Henk op de 29^e juli en nog een heerlijke duik in de Oosterschelde op de laatste dag van Juli, zet ik zondagmiddag 1 augustus de spullen die meemoeten in de huiskamer en maandag rond het middaguur vertrekt Dick om onze camper uit de stalling te halen. Hij is nog niet weg of ik zie dat hij de camper sleutels vergeten heeft, dus stap ik snel in de auto en kan hem even later oppikken bij de bushalte voor onze autogarage waarna ik hem afzet bij het metrostation en terug naar huis rij.

Om 2 uur is Dick terug met onze Frankia en kan ik de spullen die meemoeten in de camper laden. Ondertussen laadt Dick de fietsen in en vult hij onze watertank. Half 4 kunnen we ons huis afsluiten en wegrijden. Het is nog vakantie tijd dus kunnen we, ook al rijden we over een van de drukste wegen van ons land,  zonder verkeershinder doorrijden naar Nuenen waar slechts een camper busje staat en we voldoende plek hebben om te overnachten.

Deze parking naast het terrein van de scouting is niet bijzonder maar we weten dat hier altijd een plekje is om te staan. De temperatuur is inmiddels gestegen naar 24 graden en zodra we geparkeerd staan gaan alle ramen wagenwijd open. Later in de week blijkt deze temperatuur koel, dan is een temperatuur van 32 graden normaal. Het is inmiddels 5 uur en we vinden dat we voldoende gesjouwd hebben, dus drinken we een lekker glaasje wijn alvorens ik ga koken. De simpele maaltijd met Grieks gekruide aardappelen en kleine worstjes (chipolata’s) smaakt lekker. ‘s Avonds kijken we nog even naar het nieuws maar erg laat wordt het niet want tegen 9 uur lig ik al in bed en val snel in slaap. Dick volgt iets later.

Dinsdagochtend worden we om 7 uur wakker gemaakt door het geluid van ronkende motoren die langs de camper heen en weer rijden. Deze plek is geliefd bij motorrijscholen, maar eigenlijk beginnen die altijd 8 uur. Nu in de zomer wijken ze klaarblijkelijk van deze tijd af. Ach het is niet erg want nu zijn we lekker vroeg weg. De route naar Duitsland is doodstil en bestaat voor het grootste deel uit autobahn waardoor we al eind van de ochtend in Hillesheim in de Vulcan Eifel arriveren. Dat we in vulkaan gebied zitten is te merken ook want hoe dichter we bij onze bestemming komen des te heuvelachtiger wordt het. Op de markt in het centrum is het doodstil, we ontdekken al snel de parkeerplek waar motorhomes kunnen staan en zetten daar onze camper neer tussen de geparkeerde auto’s. Natuurlijk drinken we een kop koffie en dan, het is inmiddels 12 uur en dus het heetst van de dag, wandelen we het stadje in. Overal is het doodstil en nadat we bij de toerist information betaald hebben voor de parking, wandelen we de heuvels in om wat geocaches te zoeken.

Het is warm, rond de 28 graden maar boven op de berg waait een verkoelend windje dus hebben we er niet zoveel last van dat er in de verste verte geen schaduwplekken zijn. Wel moeten we steil omhoog klimmen om op de hoogvlakte te komen. Maar we genieten, vinden enkele caches en arriveren na 10 km weer bij de camper. Dick vindt dat hij wel genoeg gewandeld heeft vandaag maar ik wil nog even in dit, onverwacht leuke, oude stadje rondkijken. Het wordt gedomineerd door de resten van een kasteel en veel van de muren en torens zijn nog overeind gebleven.

 

Apart om langs deze stadswal te lopen Als ik een outdoor shop zie vraag ik of ze ook stokpunt-beschermers verkopen en als dat het geval blijkt te zijn wandel ik snel naar de camper terug om mijn stokken te halen. Na mijn minipelgrimage waren de rubberpunten tot op de draad versleten en ook de reserve dop die ik van Nel gekregen had vertoont inmiddels diepe slijtage sporen. Gelukkig blijken de rubberdoppen te passen zodat ik tijdens mijn grote tocht niet meer geërgerd hoef te luisteren naar het geklikklak van stokken zonder dop. Uiteindelijk ben ook ik terug bij de camper. Even wat drinken en dan is het al weer tijd om weg te gaan.

 

 

Dick heeft vlakbij een Thais restaurant ontdekt, ook nog met goede recensies, dus daar wandelen we om 7 uur naar toe. Er blijkt nog een tafeltje beschikbaar en al snel zitten we aan ons voorgerecht gevolgd door Pad Thai en groene Curry met kip. Wat een heerlijk eten. Het is nog wel erg warm en de thermometer geeft nog 30 graden aan. Met een te volle maag, we hebben echt heel veel gegeten, lopen we langzaam terug naar de camper. Genieten van het zicht op de stadsmuur die vanaf de buitenzijde best imponerend is en gaan dan lekker uitbuiken in de camper. Het koelt maar moeilijk af dus houden we ook gedurende de nacht alle ramen wagenwijd open. Pas tegen de ochtend voelt het iets koeler (18 graden) en is het lekker om een dekentje over ons laken te hebben.

Woensdagochtend 3 augustus staan we pas om 8 uur op. Ondanks het feit dat we in het centrum staan is het erg rustig. Zodra we gedoucht hebben en de deur geopend valt de warmte op ons. Het is al 21 graden en het belooft vandaag nog warmer te worden. Nadat we lekker ontbeten hebben en afgewassen dumpen we ons grey en black water (mijn taak) terwijl Dick de camper vult met schoon water en dan rijden we weg. Eerst nog een stop bij de Réwé supermarket om onze lege flessen in te wisselen en dan echt op weg. Omdat we mijn geliefde frühstücksaft niet in dit stadje kunnen kopen parkeert Dick ook nog even in het centrum van Trier maar helaas is daar de soort die ik wil hebben ook niet beschikbaar dus rijden we dwars door de oude stad Trier waar de schitterende oude poort ons toelacht. Hier moeten we zeker eens langer blijven. De weg volgt de rivier de Saar en is stil. Alleen de enorme campgrounds langs de rivier staan overvol.

In Mettlach aangekomen is het inmiddels 31 graden en best warm. Er is werkelijk niemand op dit zonovergoten parkeerterrein en snel zetten we de camper neer langs een rij bomen. Daar kunnen we straks lekker onder zitten. Maar niet nu want net als iedere dag gaan we, op het heetst van de dag, rondwandelen. Eerst naar het centrum waar we de camperplek betalen bij de toerist information en dan wandelen we nog even naar de andere zijde van de rivier om daar de cache te zoeken die we de vorige keer niet konden vinden.

Inmiddels is de cache owner geweest en heeft onderhoud gepleegd en dus is het nu gemakkelijk om deze cache te vinden. Natuurlijk kunnen we het terras in het centrum van Mettlach niet weerstaan en al snel zitten we allebei aan een enorme ijscoupe die overheerlijk smaakt.

Terwijl Dick langzaam naar huis wandelt, met de 8 km van gisteren met steile klimmetjes en de 6 km van vandaag vindt hij dat hij meer dan genoeg gewandeld heeft, loop ik nog even door naar de buiten het stadje gelegen Aldi. Niet dat ik daar wat nodig heb maar het is wel goed om ook in de hitte nog een stukje te wandelen. En dus loop ik met inmiddels 35 graden toch in totaal nog 10 km en het gaat ook nog. Wel ben ik blij dat ik tegen half 5 terug ben bij de camper waar we samen een heerlijk alcoholvrij biertje drinken alvorens ik nog even bij de winkel naast onze parking binnenloop. Ik vind er een mooi tasje waar mijn Ipad mini goed inpast en ook shampoo in vaste vorm alsof het zeep is. Ideaal natuurlijk om mee te nemen op reis want je hoeft het maar even te laten schuimen in je handen en door je haar te masseren en je haar is gewassen. Wat een uitvinding, dat koop ik. Dick heeft inmiddels het zonnescherm neergelaten en daar zitten we heerlijk onder maar het duurt nog tot laat in de avond voor het wat koeler wordt. Voordeel is wel dat we zometeen heerlijk op het terras van de Abtei Brau kunnen eten.

Om 7 uur wandelen we naar het terras waar nog voldoende plek is. Je merkt wel het verschil met een weekenddag, het is nu echt rustig. We kletsen wat met de andere gasten, drinken het heerlijke tapbier, genieten van de warme zomeravond en natuurlijk het voortreffelijke eten. Pas tegen negen uur wandelen we terug naar de camper waar ik even later ons bed induik. Weer staan alle ramen wagenwijd  open en weer is het tot heel laat in de avond warm. Maar desondanks slapen we goed. Ik weet nu dat je pas echt slecht slaapt als het koud is.

 

Donderdag 4 augustus worden we rond 8 uur wakker en daar de Netto al open is haal ik daar heerlijke verse broodjes voor ons ontbijt. Na het vullen met water, wat met de gieter moet gebeuren en dus enige tijd kost en het dumpen rijden we weg. Boven op de klif stoppen we bij een Réwé supermarket waar ik er zowaar in slaag  nog enkele flessen frühstücksaft te kopen. Heerlijk want dit was de laatste plek waar dit nog kon. Niet veel later steken we de Moezel over en zijn we in Luxembourg. Alhoewel de brandstofprijzen in Duitsland een stuk lager liggen dan bij ons zijn ze toch nog 15 cent goedkoper in Luxemburg dus tanken we en de reserve tank en onze camper tank vol en vervolgen dan onze weg langs de wijnvelden van Luxembourg. Niet voor erg lang want alweer doemt een landsgrens op en rijden we Frankrijk binnen.
Het is nog steeds niet druk op de weg en om 12 uur rijden we het terrein van de jachthaven op in Pont á Mouson waar we in de volle zon een plekje vinden. We kunnen pas om 2 uur betalen en kijken even rond. Ook al staan we schitterend langs de rivier, we kunnen hier niet het water in om wat af te koelen en ondertussen stijgt de temperatuur naar de 40 graden. Dus na 1.5 uur vertrekken we toch maar en rijden nog wat zuidelijker naar het plaatsje Toul.

We hebben hier jaren geleden al eens gestaan en veel herinner ik me er niet van maar er is wel een schaduwrijk plekje vrij. Helaas moeten we even wachten voor we de camper er kunnen parkeren want er staat een ambulance te picknicken. Echter na een half uurtje is deze uit gepicknickt en kunnen we in de schaduw van de grote oude bomen gaan staan. Het is nu met 37 graden te warm om rond te wandelen dus pakken we onze stoelen en gaan in het perkje naast de camper zitten, wel met een glas frisdrank want daar kunnen we momenteel geen genoeg van krijgen. Om 3 uur wordt de lucht wat bedekter door wolken en lijkt het iets af te koelen. Schijn bedriegt, het is nog steeds zo’n 35 graden maar enkele straten in het stadje liggen gelukkig in de schaduw.

In de kathedraal en de ernaast gelegen kloostergangen is het heerlijk koel en daar dwalen we dan ook enige tijd rond. Uiteindelijk wandelen we eind van de middag in de nog brandende zon terug naar de camper. Daar wacht gelukkig de schaduw van de bomen en kunnen we uitpuffen. We houden onze bergschoenen nog aan want straks wandelen we weer terug naar het stadje om te gaan eten.

Tegenover het Turkse eettentje waar we eerder eten haalden (nu voor 6 weken dicht wegens vakantie) hebben we een klein Frans restaurant gevonden wat er gezellig uitziet. Dus wandelen we daar om 7 uur naartoe en omdat er een tafeltje vrij is op het terras zitten we even later aan een lekker glaasje wijn. We zitten in de schaduw en er waait een stevig windje maar het is nog 23 graden en dus goed toeven buiten. We bestellen allebei een burger die met zelf gemaakte fritekes geserveerd wordt en heerlijk smaakt. We hebben er geen spijt van dat we dit restaurant hebben uitgekozen.

 

Op de terugweg zien we in het kleine stroompjes langs de stadsmuur twee beesten. Het lijken ratten maar een Française zegt dat het geen ratten zijn maar dat ze uit Canada komen. Ze kan me de naam niet geven maar als we later in de week een poster zien met dezelfde beesten blijken het Bevers te zijn. Het zijn duidelijk baby exemplaren want bij lange na halen ze niet de meter en ze wegen ook geen 20 kilo. Lang kijken we ernaar en dankzij het feit dat mijn camera 25 x zoom heeft lukt het ook nog een foto te maken voor ze opeens verdwijnen. Thuis blijven we nog lang buiten zitten totdat het het echt te donker wordt. Het blijft erg warm en koelt slecht af. Voor het eerst deze vakantie liggen we echt laat in bed. Net als we in slaap gevallen zijn begint het te donderen en hard te waaien dus Dick zet de dakluiken en ramen op ventilatiestand en niet lang daarna gaat het ook hard regenen. Nu koelt het wel af en vallen we alsnog in een diepe slaap.

Vrijdagochtend worden we pas om half negen wakker. Dat komt ervan als je in de avond zo laat rondspookt. Het is een stuk afgekoeld en de thermometer wijst nog slechts 22 graden aan. Ook is de lucht voor het eerst bewolkt. Als we water tanken breekt onze slang verbinding en pas met veel moeite lukt het Dick een andere verbinding op de slang te zetten. De slangdikte is nl. vele malen dunner dan de verbindingsstukken, dat past dus niet. Maar duct-tape en gloeiend heet water maakt een provisorische reparatie mogelijk dus we kunnen doorgaan met het vullen van de watertank. Helaas kunnen we als de tank vol is nog niet vertrekken omdat aan het einde van de smalle weg een vuilniswagen problemen heeft en alles blokkeert. Pas na 20 minuten is alles opgelost en kunnen we alsnog onze weg vervolgen.

Het is inmiddels half 11. Gelukkig hoeven we niet zo ver te rijden en nog voor het middag uur arriveren we in Remiremont. Er is een grote parking voor campers en nog volop plek op dit moment van de dag dus zetten we de camper neer op een plek waar wel twee exemplaren passen en drinken wat koffie. Ook al is de temperatuur gelukkig niet meer zo hoog, het is nu 25 graden, Dick heeft weinig zin om op het heetst van de dag te gaan lopen, dus wandel ik alleen naar de supermarket die verderop moet liggen. Er komt geen einde aan de weg ernaartoe en nadat ik rondgekeken heb binnen (ik durf niets te kopen omdat ik geen koeltas bij me heb) wandel ik via een andere weg terug naar de camper. Alhoewel deze weg aanzienlijk korter, is het geen succes omdat ik over een smalle rand langs een drukke verkeersweg moet lopen en ook nog een steile helling moet afdalen om weer op het pad naar huis te geraken. Nee, dan was de heenweg toch wel heel wat beter ook al was die twee maal zo lang lopen.

Nadat we een kop koffie hebben gedronken wandelen we samen het stadje Remiremont in. Het is niet heel bijzonder maar er is een mooie oude kerk met prachtige crypte en de paleizen van de abdessen die hier gewoond hebben zijn imposant. Omdat we eigenlijk geen geschikte restaurantjes tegen komen halen we wat sla en vleeswaar. Nu hoeven we er vanavond niet meer op uit en kunnen lekker bij de camper blijven zitten. Door de gedaalde temperatuur, het is slechts 28 graden, is het aangenaam om buiten te toeven en tot half 8 blijven we zitten. Onze sla met brood en vleeswaar eten we binnen omdat de wind buiten zitten onaangenaam maakt. Alhoewel ik niet snap waarom Fransen altijd in de avond  vertrekken gebeurt dat ook op deze parking en al snel zijn bijna alle plekken leeg.

Wij hebben nu een ongestoord uitzicht  op de spoorbaan en kunnen goed bekijken hoe imposant de TGV (train grande vitesse) is want deze wordt tegen achten voor onze camper geparkeerd. Omdat het een stuk is afgekoeld hebben we de ramen niet wagenwijd open. Op de ventilatiestand komt er voldoende frisse lucht binnen om het binnen af te koelen.

Zaterdag 6 augustus zijn we pas om half negen wakker. De zon schijnt al volop en het is 24 graden. Echt aangenaam na de hitte van de afgelopen dagen. Na ons ontbijt en natuurlijk het vullen en dumpen van onze tanks vertrekken we uit Remiremont. Het is zwarte zaterdag en dus overvolle wegen door komende en gaande vakantiegangers dus zijn we blij dat we slechts 28 km moeten rijden. Al snel arriveren we in Gerardmer, een op 700 meter hoogte gelegen stadje wat de “parel van de Vogezen” genoemd wordt. Het blijkt een pittoresk plaatsje vol met toeristen aan een meertje wat er erg uitnodigend uitziet. Maar voor water hebben we even geen tijd. Thuis heb ik een puzzel opgelost die ons naar de coördinaten van een cache zal brengen en dat is ons doel vandaag. Nadat de camper geparkeerd staat wandelen we ernaar toe.

Eigenlijk is het meer klimmen want de weg voert over een deel van een parcours van de Tour de France en heeft een stijgingspercentage van 13 tot 16 procent. Maar dat is goed want nu kan ik mooi oefenen en we genieten, het uitzicht op het stadje en het meer wordt steeds mooier. Nadat we de cache gevonden hebben moeten we weer terug naar het dorp, ditmaal een eindeloze en steile afdaling en voor het eerst denk ik dat Dick wel gelijk heeft als hij me slavendrijver noemt. Deze klim naar beneden vergt wel heel veel van onze spieren. Voor mij is het een goed training want over twee weken moet ik de Pyreneeën opklimmen maar arme Dick…..
Uiteindelijk komen we met stijve spieren beneden in het dorp en maken om de stijfheid weg te masseren nog een wandeling langs het meer. Het is er druk, iedereen heeft dezelfde gedachte gehad. Dit parcours rondom het meer is dan ook erg aangenaam.

Een grote rots is voor ons het eindpunt en we blijven er lekker even rondhangen voor we op ons gemakje weer teruglopen naar het centrum van het stadje. Na 8 km rondwandelen (klimmen en dalen) zijn we half 4 weer terug bij de camper. Terwijl Dick lekker naast de camper gaat zitten loop ik nog even naar het stadje om en nog wat extra kilometers te maken en eten te halen voor vanavond. Omdat het laat in de middag hard gaat waaien blijven we niet buiten zitten. Zelfs in de camper met alles open voelt het niet echt aangenaam en om 6 uur doen we ook wat ramen dicht. Het is hier in de bergen gewoon koeler. Er zijn heel veel restaurants hier maar we besluiten toch maar niet uit eten te gaan. Eigenlijk heeft geen restaurant de menu combinatie die we zoeken dus eten we gewoon sla en braden daarbij de kleine worstjes die we in Duitsland kochten. De koude wind is eigenlijk niet meer aangenaam maar met enkele ramen dicht is het goed te doen. In de avond kijken we wat TV en ook lezen we wat voor we, zoals bijna elke dag, om 10 uur naar bed gaan.

 

Zondag zijn we pas om 8 uur wakker en ik haal een verse baquette bij de bakker op de hoek. Ik wordt teruggebracht naar mijn jeugd als de hier hangende koekoeksklok, met echte koekoek, 9 maal roept. Wat grappig. Deze klokken had je vroeger overal in Zwitserland maar naderhand heb ik dergelijke klokken nooit meer in werking gezien. Gelukkig staat er een lange rij bij de bakker zodat ik er volop van kan genieten.

Na het ontbijt rijden we weg. De binnenwegen die we volgen zijn erg rustig en we schieten lekker op. Vlakbij onze bestemming, Vaivre et Montoille, wordt het erg druk. Er is een bikersfestival, gezien de vele motoren en tot onze verbazing is er nog een plekje vrij op de parking voor campers en daar zetten we onze Frankia neer. Natuurlijk drinken we een koffie waarbij Dick even de caches die rondom het meertje liggen in de gps kan zetten en dan, het is inmiddels 12 uur, beginnen we onze wandeling langs het meer.

 

Er liggen een aantal geocaches verstopt en het pad leidt ons langs dit ondiepe meertje. Het is een leuke wandeling en er staat een briesje zodat we het in ieder geval de eerste helft van de wandeling niet te warm hebben. De temperatuur is 25 graden en dat is goed wandelweer. Helaas ligt de andere kant van het meer in de luwte van de wind zodat het daar aanzienlijk warmer is. Dick heeft duidelijk meer last van de warmte dan ik en het water wat we meegenomen hebben verdwijnt snel. Ik moet wel lachen als ik het gezicht zie van Dick als hij drinkt. Hij is toch al niet zo’n liefhebber van water en dit bijna “kokende” water heeft een apart effect. Helaas is het enige terrasje wat we tegenkomen dat van een restaurant. Je kunt er wat drinken maar op dit moment dan wel met een maaltijd en daar we daar nog geen behoefte aan hebben lopen we door. Gelukkig is het rondje rondom het meer slechts 6 km en kunnen we even later uitpuffen in de camper.

Lang willen we er niet blijven want binnen is het pas echt heet, 37 graden en eigenlijk is het er niet uit te houden. Dus wandelen we toch nog even door, nu naar het terrein naast ons waar het bikers festival plaatsvindt. De festiviteiten zijn al afgelopen maar het is leuk om nog even langs de vele kraampjes te lopen vol met artikelen voor de bikers en natuurlijk ontbreekt de Amerikaanse invloed niet.

Overal zijn petjes in de Amerikaanse vlag, nummerborden uit Amerika en paspoppen met kleding uit de jaren 50. Gelet op de prijzen die overal voor gevraagd worden kun je ze beter zelf in Amerika ophalen. Uiteindelijk, na totaal 8 km wandelen zijn we weer terug bij de camper waar we de stoeltjes buitenzetten en in de schaduw gaan zitten. Het wordt pas koeler als de zon ondergegaan is en dan koelt het erg snel af, in plaats van 30 graden is het ineens 23 graden. Dus gaan we maar snel naar binnen. Het is inmiddels 9 uur en lang hou ik het niet vol op de bank. Langzaam zakken mijn oogleden toe en nog voor 10 uur ben ik diep in dromenland.

Maandagochtend 8 augustus om 8 uur, staat de zon al te stralen aan een staalblauwe hemel. In de verste verte is hier geen winkel te bekennen dus ook geen bakker en opnieuw ontbijten we met overlevingsbrood. Als we vertrekken pakken we weer Franse binnenwegen en rijden opnieuw helemaal alleen over het Franse platteland. Waar is toch iedereen gebleven?
Eind van de ochtend arriveren we in Langres, een zelfde stad als Laon, hoog op een heuveltop gebouwd en ommuurd. Helaas is de camper plek niet echt bijzonder en snel besluiten we verder te rijden.

Onze eindbestemming wordt Chaumont, waar we rond het middaguur arriveren. De parking ligt aan een jachthaventje en ziet er ondanks het feit dat het een kale zonovergoten vlakte is, toch leuk uit. We zetten de Frankia langs het water en gaan lekker buiten zitten. De zon staat aan de andere zijde van de camper dus we hebben volop schaduw en daar er een windje waait is het eigenlijk niet warm.

Omdat Dicks lievelingsshirt vuil is was ik dat even samen met enkele sokken en sporttops van mij en hang deze aan een lijntje. Wind en zon werken goed samen want binnen drie uur is alles droog. Een goede test hoe lang het duurt bij mooi weer om kleding te drogen. Dick vindt het prima hier en blijft lekker bij de camper maar ik wandel naar de dichtbijgelegen supermarkt. Het is slechts 1.5 km lopen en goed te doen dus na twee maal heen en weer wandelen heb ik en lekkere frisdranken voor Dick (agrum zero en tonic zero) en eten voor vanavond want ook in de omgeving van dit haventje, aan het kanaal van Bourgogne naar Champagne, is in de verste verte geen restaurant te bekennen. En als dat er al zou zijn is dat toch op maandag gesloten.

Tegen 8 uur maakt ik burgers, we eten ze met sla en stokbrood. Hopelijk is het genoeg maar Dick vindt van wel want hoe ouder we worden des te minder hebben we nodig. Helemaal ben ik dat niet met hem eens want ik heb best veel trek. Maar mogelijk komt dat door mijn heen en weer gewandel. Gelukkig verdwijnt, als we beginnen te eten, de zon achter de bomen zodat het snel afkoelt. Dit is wel een erg aangenaam plekje zo langs het kanaal en het is rustig alhoewel er later op de avond nog best wat campers arriveren. De volgende ochtend, dinsdag 9 augustus, zijn we om 8 uur wakker en na het ontbijt (weer eens met overlevingsbrood) verzet Dick de camper om bij de waterkraan vol te tanken. Het is al een drukte van belang want er zijn drie Franse campers gearriveerd die bij elkaar willen staan en het plekje voor onze camper is het meest geschikt. We vinden het niet erg dat we vandaag vertrekken want de rust en ook ons uitzicht is nu ver te zoeken. Al snel rijden we over de Franse binnenwegen noordwaarts. Het is opnieuw stil en je merkt dat het nog steeds vakantie tijd is. De weg voert langs eindeloze, pas geoogste, graanvelden en pas als we de hoofdstad van de Champagne naderen, Epernay, verschijnen de eerste druivenranken. Helaas is de camperplek in Hautvillers, gelegen midden tussen de wijnvelden, te smal en te hellend voor onze Frankia zodat we hier niet kunnen overnachten en we rijden door om uiteindelijk in de middag in Laon te arriveren. Langs de stadsmuur is voldoende plek. Geen wonder want de zon zindert van de warmte op deze parkeerstrook maar we zetten desondanks de camper neer en wandelen naar het middeleeuwse stadje.

Helaas blijkt ons favoriete restaurant Agora gesloten, het gaat pas donderdag weer open en dus zoeken we een andere restaurant. Dat valt niet mee want in de hoofdstraat zijn alle restaurantjes of definitief dicht of gedurende 5 tot 6 weken met vakantie. Wel raar zo midden in het hoogseizoen. Eindelijk, na lang ronddwalen, vinden we toch nog een Italiaan die een aansprekend  menu heeft. Wel is opvallend terwijl we rondwandelen dat er weer meer winkeltjes definitief gesloten zijn. Het is wel jammer want de charme van het ronddwalen door een stadje gaat er wel van af als je van  de ene naar de andere, gesloten, etalage loopt. Natuurlijk brengen we ook weer een bezoekje aan de statige kathedraal. Het blijft bijzonder dat ze in het jaar 1100 al dergelijke imposante bouwwerken wisten te creëren.

Terug in de camper arriveren we in een oven, zo heet is het binnen, 40 graden. Gelukkig gaat het een beetje waaien zodat het binnen wat afkoelt. Ach ook warmte went. Als we om 7 uur naar het restaurant wandelen kunnen we dat grotendeels in de schaduw doen  want de smalle middeleeuwse straatjes blokkeren inmiddels de zon. Ook het terras waar we willen eten ligt in de schaduw en er waait een verkoelend windje zodat het hier goed uit te houden is. Het eten smaakt lekker. Mijn Tagliatelli met Carbonara saus is lekker en Dicks eten met een vlees spies is ook erg goed en wordt mooi opgediend. Na een heerlijk dessert wandelen we weer op ons gemakje terug. Zetten alle ramen wagenwijd open en niet veel later slapen we, ondanks het feit dat het binnen nog zeker 32 graden is. Ik denk wel dat de heerlijke wijn hier ook debet aan is.

Woensdagochtend 10 augustus wandel ik weer eens naar de bakker om een vers stokbrood te halen. Wat smaakt dat toch altijd heerlijk. En daarna rijden we de bergpas weer af naar het dal, op zoek naar een supermarket. Stom dat we toch nooit de coordinaten opschrijven van een winkel want nu moeten we echt even rondrijden voor we een grote LeClerc supermarket vinden. Er is een enorme parkeerplaats maar deze staat bijna vol. Gelukkig vinden we in een hoek nog een plekje en wandelen we naar binnen. Alles wat we nodig hebben om straks heerlijk te kunnen barbequen bij Cor en Esmé is aanwezig en niet veel later zijn we weer op weg.

Wel nog met een tussenstop in Rozoy om te dumpen. Misschien is het wel goed dat we hier komen want het achttal kippen wat hier rondloopt is duidelijk op zoek. Niet naar mensen maar naar water  en laat dat nu bij ons uit de afvalwatertank  naar beneden kletteren. Ik schenk de dop van onze toilettank vol met water en binnen de kortste tijd is deze leeggedronken door de kippen en hanen. Toch een goede daad verricht. Omdat het straks nog warmer wordt zet ik maar een emmertje gevuld met water in het struikgewas. Nu hebben de kippen de rest van de dag ook nog wat te drinken. Het betekent dat we pas om half een bij Cor en Esmé arriveren. Dat gaat niet helemaal zonder problemen. De smalle weg ernaartoe is eigenlijk slechts geschikt voor een personen auto en laten wij nu net een grote tractor en twee busjes tegenkomen. Gelukkig is het al weken gortdroog en kunnen zowel wij als de tractor de berm  inkruipen en elkaar toch nog passeren. Ik vraag me af of dit ook mogelijk is in het natte seizoen.

Na een lekkere kop koffie kletsen Esmé en ik gezellig door terwijl de mannen zich op het plaatsen van de nieuwe keuken storten. Cor heeft alle voorwerk al gereed. De ventilatie, leidingen en afvoer ligt er allemaal maar nu moet alles nog neergezet worden en ook enkele probleempjes opgelost, zoals de scheef weglopend muur waarvoor toch nog een oplossing bedacht moet worden. Maar met twee technici is dat geen probleem en de mannen vorderen gestadig. Om 7 uur is het einde werktijd en kletsen we heerlijk na op het terras in de tuin.

Het is warm, inmiddels geeft de thermometer 35 graden aan, dus het biertje wordt snel gevolgd door een ander. Maar het eten smaakt later op de avond des te beter. Cor is echt een expert met de bbq en de burger en kipspiesen smaken voortreffelijk. Ook al blijven we lang kletsen om half 11 voelen we ons echt slaperig worden en duiken we ons bed in. We merken niet eens dat ons hoofd ons kussen raakt.

Donderdagochtend 11 augustus zijn we om half acht wakker en nadat we aangekleed zijn pakt Dick mijn fiets en rijdt ik naar het dorpje Liart om vers stokbrood te kopen. Het is een leuk tochtje door de weilanden en de afstand is slechts 3 km. Het is al druk bij de enige winkel in het dorp en een lange rij mensen vormt zich voor de  baquettes. Zoals altijd is dit het geval in Frankrijk bij de bakker.

Na een heerlijk ontbijt storten de mannen zich weer op de keuken terwijl Esmé en ik afwassen en daarna ons op verschillende klusjes storten. Het wordt weer een warme dag. In een uurtje is de temperatuur al van 20 naar 25 graden gestegen en rond het middaguur wijst de thermometer de 30 graden aan. Nadat ik op mijn Ipad mini mijn verhaal heb bijgewerkt kan ik het niet laten even in de bloedhete zon bramen te  zoeken. Ook al heb ik een stok bij me, toch verhindert die niet dat ik op een gegeven moment geen houvast meer heb op de steile heling van de greppel en glijd ik door de doornenstekels naar beneden. Geen echt handige move want mijn beide benen zijn nu bloederig. En de bramen…. Deze liggen overal verspreid in de greppel.

Hopelijk zijn de mieren er blij mee. Snel loop ik terug naar de camper waar ik mijn benen schoonpoets en ook even het bloed en bramensporen uit mijn kleding verwijder. Nadat ik bij de mannen geklaagd heb (ze hebben geen aandacht want het plaatsen van de keuken is belangrijker) loop ik weer naar buiten, volg de weg een stukje en vind nieuwe bramen die een stuk beter toegankelijk zijn. Uiteindelijk heb ik toch een pan vol bramen. Echt heel lekker zijn ze niet dus nadat ik ze gespoeld heb kook ik ze. Heb nu bramenpuree die mogelijk lekker is in de yoghurt of het ijs. Helaas hebben we geen van beiden. Rond 7 uur stoppen de mannen, douchen ze en gaan we op het terras lekker wat drinken. Pas laat maak ik spaghetti terwijl Esmé een salade maakt. Het smaakt voortreffelijk. Pas als de grote volle maan boven de bomenrij uitkomt gaan we naar bed en slapen als rozen.

Net als gisteren sta ik vrijdagochtend om 7.30 uur naast mijn bed en na een lekkere douche fiets ik in de nog koele ochtend naar het dorp Liart toe om even later met croissants en vers stokbrood te arriveren. We ontbijten gezellig samen, kletsen en dan vertrekken wij. In Revin stoppen we om te dumpen, altijd belangrijk als we enkele dagen hebben gestaan. We doen natuurlijk ook boodschappen en tanken de camper vol. De diesel is hier nog steeds goedkoper dan bij ons.  Ook snuffel ik nog even rond in de bazar naast de camperplek en daar vind ik waar ik al lang naar op zoek ben. Een granieten grafmonumentje voor op het graf van mijn ouders.

Via Facetime laat ik het Hannah zien die het mooi vindt en dus wandel ik gelukkig terug naar de camper. Het is inmiddels zeker 35 graden maar toch zoeken we nog wat caches. Tot mijn verbazing kunnen we in Bergen op Zoom een plekje vinden aan de boulevard. Voor het eerst zijn we hier in hoog zomer en het is druk. Maar ook gezellig.

 

Het is heerlijk buiten en omdat we grotendeels in de schaduw van de hoge bomen langs de boulevard staan is het ook binnen in de camper niet echt bloedheet. Nu we zo langs het water staan kan ik mooi uitproberen of het lukt om in shirt en onderbroek te zwemmen.

Met name wil ik weten of ik er niet echt belachelijk uitzie dus tegen de avond doe ik dat aan. Mocht het ermee door kunnen, Dick moet wel een foto maken, dan neem ik verder geen zwempak mee op mijn camino. Mijn dunne witte shirt is te doorschijnend maar mijn mooie Camino-shirt dat ik van Hannah en Henk heb gekregen, kan wel. Dan weet ik dat ook.
Tot laat in de avond zitten we lekker buiten, eten heerlijk eten van de Turk, kijken naar alle mensen die over de boulevard slenteren en genieten van de schitterende ondergaande zon. We gaan niet voor 11 uur naar bed.

 

De volgende ochtend staan we om 7.30 uur op, ontbijten met ons laatste overlevingsbrood en rijden dan naar huis. Het wordt warmer en warmer maar in vergelijking met de temperatuur in ons huis, het is daar 39 graden, stelt het buiten niets voor. Toch hebben we het wel warm met het heen en weer lopen van de camper naar binnen. Niet alles gaat mee. Er blijft redelijk wat in de camper achter. Dick gaat er zaterdag 20 augustus immers weer mee op stap. Helaas is het zo druk op de parking achter ons huis dat we onze Frankia geen nachtje kunnen laten staan. Zodra Dick dus het tapijt met biotex heeft schoongepoetst en het in de bloedhete zon ligt te drogen, gaat hij de camper naar de stalling brengen. De buitenkant hebben we niet schoongemaakt, dat is momenteel door de aanhoudende droogte en hitte  niet toegestaan, maar wel is deze van binnen helemaal gepoetst en zijn de bedjes gedekt dus Dick en Cor zullen de volgende week er zo in kunnen.