Op stap in Nederland – voorjaar 2021

Voorjaar 2021
Op stap met de camper, maar nog steeds in Nederland.

Aanbrengen voorruit isolatie

Het voorjaar van 2021 is, op enkele warme dagen na, koud tot koel. Temperaturen schommelen rond de 5 – 8 graden en gedurende de nacht vriest het regelmatig. Het verhindert ons niet om er toch, om de paar weken, even met onze camper op uit te trekken. De koude buiten levert weinig problemen op en binnen is de temperatuur bijzonder behaaglijk. De camper is immers uitgerust met en een standkachel op diesel en een alde kachel (die als een centrale verwarming functioneert) en natuurlijk brengen we iedere nacht onze dikke isolatiemat aan voor de voorruit.
Omdat de besmettingscijfers nog steeds torenhoog zijn (en dus de ziekenhuisbedden vol liggen met een stijgend aantal Corona patiënten) heerst er nog steeds een lock down, blijft de avondklok van kracht en zijn winkels en restaurants nog immer gesloten zodat zitten op een terrasje of gezellig even iets in een winkel halen er niet bij is. Niet alleen in ons land hebben we hier mee te maken, ook de situatie in de ons omliggende landen is niet echt beter (de Lock down maatregelen zijn er vaak nog strenger) en dus moeten we onze reislust beperken tot ons eigen land.

Op de E-bike geocaches zoeken

Ook al snak ik ernaar de grens over te steken en zou ik het liefst direct naar de Normandische kust in Frankrijk rijden

, dat moet echt nog even wachten en dus trekken we in ons eigen kleine landje rond.
Met onze E-bike’s maken we dus vanaf de camperplekken een geocache tour.

Ons ritme bestaat uit twee weken en route en twee weken thuis, waar we wassen, poetsen en nieuwe routes bedenken.
Maar het geeft ook de gelegenheid zo nu en dan weer eens een duikje te maken.
Het is maar goed dat dat in droogpak gebeurt want oh wat is het water nog koud.
Eerst nog 5 graden maar enkele weken stijgt de temperatuur van het zeewater naar 7 graden en is het iets beter uit te houden alhoewel na 50 minuten mijn handen zo versteend zijn dat mijn buddy mijn vinnen uit moet trekken.

Reinigen van de E-bike

Deze periodes thuis geeft Dick ook de mogelijkheid onze e-bikes weer eens onder handen te nemen. Geen overbodige luxe want oh wat worden deze fietsen vuil.
Ik ben wel blij dat we in de woonkamer een stenenvloer hebben want anders zou ik toch wel zenuwachtig zijn van deze poetssessies van Dick , die het buiten veel te koud vindt.

Onze campertochten zijn niet echt spannend, regelmatig verblijven we op dezelfde camperplek en maken tochtjes in de omgeving ofwel per fiets ofwel wandelend. Zo nu en dan staan we op het parkeerterrein van een restaurant, zoals in Haaksbergen en Rhenen waar we kunnen genieten van de Take away menu’s.
Soms, zoals in Wageningen en Emmen, waar de camperplek zich aan de rand van het centrum bevindt, moet ik 10 minuten wandelen om onze maaltijd bij een Take-Away restaurant op te halen.

Take away diner

Dankzij de uitvinding van de koeltas  (of is het mijn snelle wandelen) arriveert onze maaltijd altijd warm bij de camper. Ik hoor namelijk geen klachten van Dick.  De camper heeft echter ook een oven en gasstel dus vaker komt het voor dat we onze avondmaaltijd zelf bereiden. Moet ook wel willen we geen last krijgen van corona kilo’s.
Een van die avonden loopt niet echt zoals bedacht want als ik de quiches uit de oven wil halen blijk ik het antislib matje vergeten te hebben en dus is dat volledig gesmolten en heeft het de oven verandert in een soort plastic druipsteengrot.

Ook de oven moet weer schoon worden

Omdat deze gesmolten kunststof niet in het eten terecht is gekomen eten we (met wat aarzeling)  toch onze quiches. Ik hoop maar dat de erbij geserveerde harricot verts de eventueel achtergebleven microplastics neutraliseren. Het eten smaakt in ieder erg lekker. Dick (die alles weer in orde maakt wat ik kapot weet te krijgen) verveelt zich de erop volgende dagen niet want voordat deze gesmolten troep stukje voor beetje is weggekrapt van het oven rek alsmede de bodem, zijn we enkele dagen verder.

Warm aangekleed op stap

Het ritme van ons leven in de camper is eenvoudig. Weer of geen weer, zon, wind, regen of sneeuw, we trekken erop uit, gehuld in vele lagen kleding (altijd met onze extra regenbroek en extra warmteondergoed) om de omgeving te verkennen en natuurlijk geocaches te zoeken. Aan de hand van dit laatste bepalen we immers onze routes. We verkennen best veel oude stadjes die ik zonder Lock down nooit had bezocht  maar regelmatig brengen de geocaches ons ook naar verlaten van bossen of velden.

Omhoog over bospaden

Het is maar goed dat onze e-bikes brede banden hebben en we inmiddels best veel over smalle paadjes gefietst hebben, want de hellingen zijn soms behoorlijk steil, de mountainbike paadjes erg smal en de uitstekende wortelstelsels van de in deze bossen overal aanwezige bomen eisen veel behendigheid en stuurkunst, zeker als het hellingspercentage op 9 procent ligt.

We doen dit voorjaar verschillende plaatsen aan en zien ondanks de heersende koude temperaturen toch de natuur langzaam veranderen en genieten op onze fietstochten van schitterende bloeiende kersenbomen. Omdat het nog voortdurend koud blijft is het geen probleem om overnachtingsplekken te vinden zelfs op gewilde parkeerplaatsen zoals in Bergen op Zoom, Wageningen en Appingedam. Veel mensen willen duidelijk de koude nog niet trotseren.
Helaas is verblijf in het zuid-oosten van ons land, in Sittard, niet mogelijk. Al vanaf december is deze prettige camperplek gesloten en gelet op het opengebroken terrein, de vele zandhopen alsmede de hermetisch gesloten hekken lijkt het er niet op dat ooit nog een mogelijkheid komt om hier te overnachten. Buurtbewoners mompelen zelfs dat op deze plek een luxe resort gebouwd gaat worden. Ik hoop het niet want vind Sittard een heerlijk plekje om te staan.

Winter in Nederland

Twee keer keren we, vanwege aangekondigde barre weersomstandigheden, iets eerder terug naar huis dan gepland. De eerste maal begin februari, wanneer een koufront ons land komt teisteren wat met veel sneeuwval en ijsgroei gepaard gaat. De dag nadat we de camper naar onze stalling hebben gebracht worden we wakker in een witte wereld die meer dan twee weken aanhoudt. Het is dus goed dat we naar huis teruggekeerd zijn. Een bijbehorend voordeel is ook dat we in de buurt eens lekker kunnen geocachen op plekken waar we normaliter lastiger bijkomen, namelijk onder bruggen.

Door het ijs gezakt

Helaas blijken die plekken toch niet zo aan de koude te hebben blootgestaan als we hoopten want puntje bij paaltje blijkt toch dat ik telkens door de ijslaag heen zak en me al door het ijskoude water naar de cache moet bewegen. Gelukkig heb ik een droogpak aan en zit ik aan Dick vast, maar het blijft eng door een ijsvloer heen te zakken. Later blijkt dat ik met al dat klauteren en zwemmen het waarschijnlijk vele malen warmer heb dan Dick die met zijn veiligheidstouw op de kant staat, waar een ijzige wind blaast en het ondanks het zonnetje aanvoelt als minus 7 graden.

E-bike test rijden

De tweede maal dat we eerder naar huis terugkeren is begin maart als een zware storm ons land teistert en daar windkracht 9 niet echt een goede combinatie is met een camper op de weg, is het een verstandig besluit. En opnieuw benutten we ons verblijf thuis ten volle door en te denken over nieuwe bestemmingen maar ook om onze liefde voor de E-bike aan Thomas over te dragen. En dat dat lukt blijkt als enige tijd later ook Thomas in het bezit is van zo’n schitterend transportmiddel. Nu kan hij

, samen met Thecla, heerlijke tochten gaan maken. Begin april, we zijn al weer een weekje onderweg,  is het weer wel heel veranderlijk.

Camperplek de Huurne in Wierden

Aanvang van de week zitten we nog heerlijk buiten op een fijne camperplek in Wierden en genieten van temperaturen van zeker 23 graden. Op dergelijke temperaturen had ik, na al onze ervaringen met kou, niet gerekend. De kasten puilen dus uit van  onze winterkleding en extra warmte ondergoed maar gelukkig levert wat graafwerk toch nog één korte broek op voor zowel Dick als mij.
Helaas kunnen we deze niet lang dragen want al enkele dagen later, als we in Sint-Oedenrode staan op een parking naast het centrum, begint het tijdens onze boswandeling te sneeuwen en het stopt niet meer zodat er de volgende dag 5 cm sneeuw ligt en de straten glad en glibberig zijn.

Het sneeuwt in Sint Oedenrode

Daar dit niet echt weersomstandigheden zijn waar je lekker gaat rondtoeren op je fiets, vertrekken we snel naar Bergen op Zoom, wat veel westelijker en onder de invloed van de zee ligt, waardoor daar in de middag geen greintje meer van een winters landschap is te bespeuren.

Wel stormt het hier en de Binnenschelde, waar we langs staan, is veranderd in een woeste zee met rollende golven. Maar de zon schijnt en er is geen sneeuw dus we kunnen heerlijk in de bossen fietsen.

Stormachtig weer aan de Binnenschelde

Inmiddels is het eind april, Dick heeft twee weken geleden zijn eerste Corona vaccinatie gekregen en nadat ik 25 april ook ben gevaccineerd, gaan we opnieuw op pad met de camper.  Nog steeds heerst Corona en kunnen we de grenzen niet over dus opnieuw heb ik een route door Nederland gemaakt. Dick is uren bezig geweest de benodigde (geocache) puzzels op te lossen die ons toegang geven tot de gewenste verstop coördinaten. Alhoewel het inmiddels tegen mei loopt is het nog steeds niet echt warm.
Een heel enkele keer tipt de thermometer de 20 graden aan maar merendeels moeten we het doen met een regelmatig schijnend zonnetje maar ook met een ijzige wind zodat de temperatuur tussen de 8 en 12 graden blijft steken. We zullen ons er echter niet door laten tegen houden om weer op pad te gaan.