Verblijf in Terrace – British Columbia

Terwijl we wachten op de benodigde onderdelen en duimen dat er door het breken van een aandrijfriem geen verdere schade is ontstaan aan de motor, vliegen de dagen voorbij. Ook al heb ik, als we ’s avonds de balans van de dag opmaken, het gevoel dat we weinig doen, toch zijn we de gehele dag bezig. Nu ja bezig, ik moet eerlijk bekennen dat we een deel van de dag gewoon zitten. Het begint er al mee dat we  ’s ochtends na het ontbijt de fiets pakken en naar het Visitor Center rijden waar we gratis internet hebben. Doordat het steeds stralend weer is met temperaturen van 23 graden in de ochtend tot 28 graden in de middag en avond kunnen we ons daar in het gras neervleien, mailtjes beantwoorden en waar mogelijk skypen. Deze bezigheid neemt altijd de rest van de morgen in beslag, waarna we de benodigde boodschappen doen.

Iedere dag verzinnen we wel iets waarom we enkele winkels af moeten. Of  we fietsen door een ander stukje van dit aardige stadje met zijn 12.000 inwoners. Terrace heeft als mascotte de Kermodei of Spirit Bear, een zwarte beer die wit is en waarvan er in deze omgeving enkele leven. De legende van de First Nations verhaalt dat toen de Raaf de aarde veranderde van sneeuwwit naar groen hij wilde dat de mensheid zich de wereld zou blijven herinneren zoals deze was en daarom veranderde hij iedere tiende Black Bear in een witte beer.
Als  we uiteindelijk terugkomen bij de garage en dus bij onze camper gaan we achter de computer zitten (Dick) of op een stoeltje in de zon lezen (Tita).

Tussen 4 en 5 uur ’s middags komen de truck chauffeurs (die ons ’s ochtends uit onze slaap wekken) met hun met grote boomstammen gevulde vrachtwagens  terug en daar maken we natuurlijk een praatje mee, vragen hoe hun dag geweest is en genieten dan weer verder van de heerlijke temperatuur. En uiteraard eindigt de dag altijd met een heerlijke maaltijd buiten in het zonnetje.

De tijd vliegt zo voorbij en inmiddels is het donderdag 11 augustus. Dankzij het track en trace nummer dat Rien ons gestuurd heeft hebben we gezien dat het pakketje met de benodigde onderdelen vanmorgen om 5 uur uit Seatle (USA) naar Vancouver onderweg is. Het weer is nu minder geworden. Er hangt zware bewolking en zo nu en dan zijn er enkele spatters (’s middags zelfs heuse regen).
Ach het maakt niet uit we hebben gelukkig een droog onderkomen en nu stoft het ook niet zo op het met gravel bedekte garageterrein. Ook al boen ik regelmatig de vloer toch ligt er overal een laag fijn stof.  Ik weet nu wat vele Aziaten die in dorpen langs de vele onverharde wegen wonen, dagelijks ondervinden.

Vrijdagochtend gauw even op internet kijken bij DHL waar ons zo begeerde pakketje momenteel is. Het blijkt donderdag morgen rond 10:00 uur vertrokken te zijn vanuit Richmond, een plaats bij Vancouver voor de reis overland via Prince George naar Terrace. In de garage is men niet optimistisch hiermee, normaal duurt deze rit zo’n 20 uur maar omdat alles nog via het overlaad station in Prince George gaat betekent dit waarschijnlijk dat het pakketje pas op maandag hier zal aankomen. DHL werkt hier niet meer op zaterdag en of het pakketje nog vrijdag op tijd in Terrace aankomt is nu nog niet bekent.

Ach er zijn slechtere plekken op de wereld om een paar extra dagen te blijven.